Christus is mijn Heiliging

Christus is mijn heiliging. Dat Czegt Paulus in 1 Korinthe 1:30. "Christus is ons geworden wijsheid van God en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing." Hij is dus niet alleen onze rechtvaardigheid, waardoor wij in de rechte verhouding tot God zijn gekomen. Ook Zijn heiligheid wordt ons door geloof en uit genade toegerekend. In het Grieks staat dat Hij onze "heiliging", "hagiasmos", is geworden. De Statenvertaling heeft met de vertaling "heiligmaking" blijkbaar willen beklemtonen dat wij door het geloof tot heiligen gemaakt zijn. We zijn niet heilig omdat wij iets moois van ons leven hebben gemaakt, maar God heeft er iets heel moois van gemaakt. Hoe? Door ons te bekleden met het bruiloftsgewaad van de heiligheid van Christus.

Dat doet mij terugdenken aan de Dplechtigheid van de kleding bij onze intrede in het klooster. We werden tijdens een liturgische plechtigheid omhangen met het habijt. Dat moest het symbool zijn van onze volkomen toewijding aan God en onze totale inzet om een heilige te worden.

Maar nu mag ik juichen: "Ik ben zeer vrolijk in de HEERE, mijn ziel verheugt zich in mijn God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils" (Jes. 61:10). En ik weet dat die prachtige tooi de gerechtigheid en heiligheid is van Jezus Christus, waarmee de Heere mij bekleedt (Gal. 3:27).

Elke gelovige mag nu rusten in het volbrachte werk van Christus. Hij móét niets meer doen, want alles is al gedaan door Christus. Maar hij zal zich volkomen inzetten om alles te doen wat God van hem vraagt. Wij hoeven niet meer door een paus heilig verklaard te worden, want God Zelf heeft ons al heilig verklaard. Wij zijn al een heilige in Christus én we proberen zoveel mogelijk in onszelf een heilige te wórden, zoals ons voorbeeld Christus. Zo zijn we "simul sanctus et peccator", tegelijk een heilige én een zondaar. Ik ben alleen een heilige in Christus, maar zal dat nooit worden in mezelf. Ik zeg het Paulus na: "niet dat ik reeds volmaakt ben", en ik voeg er met hem meteen aan toe: "maar ik jaag ernaar" (Fil. 3:11). Het "moeten" is door de eenheid met Christus echter je lust en je leven geworden; ik zou bijna zeggen: je liefhebberij.

Wat een enorme rust geeft dat Wgeloofsbesef! Het neemt alle krampachtigheid bij ons weg. Het streven naar persoonlijke heiligheid komt dan voort uit dankbare liefde, niet uit een poging om daarmee iets te verdienen. Je hoeft immers niets meer te verdienen, omdat Christus alles al voor ons heeft verdiend. Het is heel belangrijk dat we dat goed voor ogen houden. Ik heb namelijk de indruk dat velen denken: Ik word door God als een rechtvaardige beschouwd als ik tot geloof in Christus ben gekomen. Dan rekent God mij Zijn verzoenend sterven toe als een genoegdoening voor mijn zonden. Maar daarna moet ik mijzelf inspannen om een heilige te wórden.

Dat is echter een misverstand. Ik herhaal: gelovigen zijn al heilig, namelijk door de heiligheid van Christus, die ons eveneens door het geloof wordt toegerekend. Paulus schreef dan ook: "Zovelen dan als wij volmaakt zijn" (Fil. 3:15) (het woord volmaakt heeft hier dezelfde betekenis als heilig).

Dat geloofsweten heeft vele welgevolgen. In de eersteDdadige plaats zijn we dan helemaal onder de wet vandaan gehaald en volledig onder Christus gebracht. Je weet dan dat je in alles totaal afhankelijk van Hem bent.

Dat weerhoud je van een neerzien op anderen en van het steunen op uiterlijkheden. Iemand vertelde mij van een schoolkind dat wees naar een vrouw in broekpak: "Daar gaat een goddeloze." In sommige kringen wordt van een dominee die niet in het zwart is gekleed op eenzelfde manier gesmaald: Die moet wel erg licht zijn in de leer; hij kan niet echt bekeerd zijn.

Dat misprijzen van en dat roddelen over anderen zit ons blijkbaar in het bloed. De rooms-katholieken voelden zich vroeger superieur aan de protestanten en verachtten hen.

Priesters vonden dominees bespottelijke wezens. Ze voelden zich er als celibatairen hemelhoog boven staan en maakten allerlei grapjes over hen als burgermannetjes die niet zonder een vrouw kunnen. Laten we toch nooit die vele malen in de Bijbel herhaalde grondstelling vergeten: "God wederstaat de hovaardigen, maar de nederigen geeft Hij genade" (onder andere 1 Petr. 5:5).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen