ZIJN DE PAUSEN ONZE VASTHEID?

1. Dat betekent dat de Gemeente van Christus haar vastheid zou ontvangen van een mens.

Ook de antichrist zal zeggen: Bouw maar op mij; dan heb je zekerheid. Ook de antichrist zal de godsdienst gebruiken voor zijn eigen macht, ook al schrijft Paulus dat hij zich in feite wèl tegen de enige, levende God keert.

In 2 Thess. staat ook niet dat de antichrist van zichzelf zal zeggen dat hij ho theos is (= God met het lidwoord 'de', dus letterlijk "de God" de woordcombinatie die Paulus gewoonlijk gebruikt, als hij God bedoelt) maar "theos", zonder lidwoord, dus 'een god'. Hij schrijft zichzelf goddelijke bevoegdheden toe zoals de paus dat doet.

Waarschijnlijk zal hij ook Christus niet loochenen, maar zeggen dat hij de plaats van Christus heeft ingenomen, dus Zijn plaatsbekleder is. Immers, zoals ik al vaker heb geschreven, betekent het Griekse woord 'anti' allereerst "in de plaats van', en pas daarna 'tegen'.

2. In Oude zowel als Nieuwe Testament wordt voortdurend gewezen op het woord Gods als het fundament, dat vastheid geeft aan de Gemeente. "Een ieder dan die deze Mijn woorden hoort en ze doet, die zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op een steenrots gebouwd heeft" (Mat. 7:24). En Jezus beroept Zich tegenover menselijke verklaringen van het Woord Gods steeds op de Schrift: "Er staat geschreven…".

3. Jezus heeft van de Heilige Geest, niet van de paus gezegd: "De Geest der waarheid zal u in al de waarheid leiden" (Joh. 16:13).

Simonis verzet zich dus tegen Christus en tegen de Heilige Geest en, ondanks zijn vrome redeneringen, plaatst hij een mens, de paus, in het middelpunt, waarom heen hij de christenen wil vergaderen en naar wie zij in blinde gehoorzaamheid moeten opzien.

4. Simonis noemde het pausschap "een Godsgave". Maar Paulus die vele gaven van de Heilige Geest opsomt in zijn brieven, kent niet het pausschap als een "Godsgave". Is dat een blunder van Paulus? Weet Simonis het beter dan Paulus?

5. Vlak voor zijn terechtstelling schrijft Paulus aan Timotheus wat diens houding moet zijn tegenover de toenemende invloed van dwaalleraars binnen de gemeente. Dan wijst hij niet op de vastheid van een paus in Rome, maar op Het Woord dat niet, zoals Paulus zelf, geboeid kan worden (2 Tim. 2:9).

En hij vertroost Timotheus: "Evenwel, het vaste fundament Gods stäät, hebbende dit zegel: De Heere kent degenen die de Zijnen zijn" (vers 19).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen