WEEST DANKBAAR!

Die vermaning welt blijkbaar zo maar ineens op uit het hart van Paulus. We kunnen dat wel een beetje begrijpen, want in de brief aan de Kolossenzen heeft Paulus zulke mooie, heerlijke dingen gezegd over de genadige uitverkiezing van de gelovige in Christus, dat hij dat even kwijt moet. Het is alsof hij ons toeroept: "Broeders en zusters, als we dan zoveel van de Heere hebben gekregen, als de Vader Zijn Zoon, het Woord door Wie de werelden geworden zijn, gegeven heeft om door Zijn kruis en opstanding heen Zich een lichaam te verwerven, de gemeente, waarvan Hij het Hoofd is, dan moet ons hart wel overstromen van een durende, blijde dankbaarheid".

Maar die dankbaarheid moet zich niet alleen richten op wat God buiten ons in Christus geschonken heeft, maar ook wat Hij in ons bewerkt heeft en nog steeds aan het bewerken is door de Heilige Geest.

Op p. 2 en 3 heb ik aangetoond dat er alle reden is om God te verheerlijken in Zijn genade. Dat wil dus zeggen: in Christus, in wat deze Middelaar voor ons verworven heeft: de vergeving der zonde, het eeuwige leven, de verzoening enz.

Maar wanneer wij tot geloof gekomen zijn, zet het werk van de Heilige Geest dat in de wedergeboorte is begonnen, zich voort. Die Heilige Geest wil Christus ook verheerlijken, doordat Hij ons geleidelijk aan omvormt naar het beeld van Christus.

Wij moeten dat werk van de Heilige Geest in ons opmerken; natuurlijk niet om er onze heilszekerheid op te bouwen; de grond daarvoor ligt - ik herhaal dat maar weer eens - buiten ons in Christus.

Ik weet ook dat het gevaar van de geestelijke zelfvoldaanheid altijd bij ons op de loer ligt: "Kijk toch eens hoe ver ik al gevorderd ben in de heiligmaking!".

Met het oog daarop schreef ik: Verheerlijk God in Zijn genade. Wij moeten het altijd weer hebben van Gods vergevende liefde in Christus. Want hoezeer wij ook toenemen in de liefde, nooit zal iets in ons volledig 'af zijn. Het mooiste in ons wordt altijd weer een beetje bedorven, verpest, door de ikzucht. Christus moet het altijd weer goed maken tussen God en ons.

Maar dat neemt niet weg dat die groei in levensheiliging bij een echte gelovige wel aanwezig is.

Neem alleen al die steeds sterkere afkeer tegen uw ikzucht. Hoe is die ontstaan? Alleen maar, omdat Christus steeds meer in u is gaan leven. De Heilige Geest heeft Hem zo prachtig in u uitgebeeld in Zijn volstrekte liefde, dat u vandaaruit steeds meer kwaad moet worden op het egoïsme dat zich telkens toch weer in u naar boven wringt.

Verblijd u dan over dat toenemende 'sterven van de oude mens' in u, over die haat tegen elke zonde. En dank God voor dat werk van de Heilige Geest in u.

En hoe komt het dat u steeds meer verlangt naar het bezit van de liefde in haar vele vormen: hartelijkheid, meeleven met de anderen, bedroefd zijn met de bedroefden, blij met de blijden? Hoe komt het dat u nu zo graag anderen helpen wilt?

Dat is de vrucht van de Geest (Gal. 5:22), het gevolg van dat stille en gestadige rijpen door het Woord Gods dat Hij in u tot stand brengt. Welnu, dank God dan daarvoor.

Het is niet uitsluitend het kwade dat in u aanwezig is. Dat merkje ook aan Paulus. Hij zegt dat er in hem geen goed woont, maar voegt er dan onmiddellijk aan toe: "in mij, dat is: in mijn vlees" (Rom. 7:18).

Paulus beperkt dus het ontbreken van het goede in hem tot het 'vlees'. Hij zegt niet zonder meer: in mij woont totaal geen goed.

Hoe zou het ook anders kunnen? Want Paulus zegt ook dat de Heilige Geest in mij, zelfs in mijn lichaam, woont. Van zulk een inwonende Heilige Geest moet wel iets heiligs uitgaan.

Het is dus geen bijbelse nederigheid, wanneer u beweert dat u, nadat u tot bekering bent gekomen en de Heilige Geest in u is gaan wonen, volkomen gelijk bent gebleven en er niets in u is veranderd, zodat u even slecht bent als de eerste de beste heiden. Als dat werkelijk het geval is, kunt u niet wedergeboren zijn. Want Paulus schrijft: "Want het bedenken van het vlees is de dood; maar het bedenken van de Geest is leven en vrede" (Rom. 8:6). Wanneer u dus beweert, dat in u alleen het bedenken van de dood is en niet het leven en de vrede, dan hebt u de Heilige Geest niet in u.

In v. 11 zegt Paulus datzelfde nog eens op een andere manier: "En indien de Geest van Hem die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken door Zijn Geest die in u woont".

Het lijkt wel nederig, maar het is in feite onbijbelse nederigheid, wanneer u verkondigt: "Ik neem best aan dat de Heilige Geest bij anderen mooie vruchten, prachtige resultaten van levensheiliging, heeft bewerkt; maar bij mij is daar niets van te zien". Want dat zou betekenen dat de Heilige Geest bij u slecht werk zou hebben geleverd. Dat is geen verheerlijking, maar een ontering van Hem.

Daarom nogmaals: wees dankbaar, ook voor het geduldige werk van de Heilige Geest, die mischien veel bij u (en bij mij) er moet afbeitelen, voordat u en ik iets van het beeld van Christus gaan vertonen. Maar wees dankbaar!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen