ONTMOETINGEN 6

ANTWOORD

Omdat je met je voornaam ondertekent, neem ik aan dat ik 'je' mag zeggen. Dat schrijft wat gemakkelijker dan het afstandelijke 'U'.

Na het lezen van je brief herinnerde ik mij weer mijn vroegere toestand. Dat is echter al zo lang geleden dat ik dat bijna vergeten was. Misschien heb je er iets aan, vandaar:

Voor mij heeft het jaren geduurd, voordat ik die eenheid met Christus mocht genieten, die nu mijn deel is. Ook ik had lange perioden van dorheid, waarin het leek alsof de hemel van koper was.

Soms kwamen er dan vlagen van zware mistroostigheid en wanhoop over me heen zoals de herfststormen een verlaten landschap kunnen striemen met kille regens. Maar soms was er ook het zachte en warme briesje van de aanwezigheid van de Heere, die riep: "Ik zal genadig zijn wie Ik genadig zal zijn en Ik zal Mij ontfermen over wie Ik Mij ontfermen zal" (Ex. 33:19).

Daarom: houd goede moed! Die perioden van dorheid kunnen wel uitermate pijnlijk en afmattend zijn, maar blijkbaar behaagt het de Heere om Zijn volk slechts door de woestijn te voeren naar het beloofde land van Zijn doorvoelde liefdevolle aanwezigheid.

Die zachte bries herhaalde zich echter steeds meer bij mij. Het was alsof er een noordenwind telkens bij mij opstak, die mij mijn zonde, mijn op mijzelf gerichte leven, mijn kille egoïsme liet zien. Maar in mijn ziel "geschiedde" steeds vaker "uit de hemel een geluid zoals van een geweldige gedreven wind en vulde het hele huis" (Hand. 2:2) van mijn hart.

Die zuidenwind van Gods barmhartige liefde in Christus bracht die koude noordenwind tot stilstand. (Het is natuurlijk maar een beeld). Mijn bevroren hart ontdooide onder die warmte, die de Heilige Geest vanuit het Woord over en in mij woei.

Welke raad ik je moet geven? Leg je hart altijd opnieuw te luisteren op het Woord van God. Dat is de bron waaruit de Heilige Geest Zijn warmte voor ons doet opwellen. Lees vooral ook het Evangelie en de brieven van Johannes.

Toch is dit niet genoeg. Als priester heb ik ook de Schrift gelezen en bestudeerd, zelfs in de grondtalen, maar ik vond er niet het Evangelie van de rechtvaardig-making van de goddeloze door genade en geloof in Christus alleen. Dat hebben anderen mij geopenbaard.

Ook dat is blijkbaar een beschikking van de Heere dat wij in de regel slechts door de gemeenschap der heiligen tot het volle licht van Zijn heerlijkheid en liefde komen. "En Filippus liep toe en hoorde hem de profeet Jesaja lezen en zeide: Verstaat gij ook hetgeen gij leest? En hij zeide: Hoe zou ik toch kunnen, zo mij niet iemand onderricht?" (Hand. 8:30-31).

Zeker, er zijn uitzonderingen. Luther bv. heeft dat Evangelie van de vrije genade in Christus niet van anderen gehoord. De Heere Zelf heeft het hem op een avond ineens laten zien.

Daarom raad ik je aan: blijf je oor en je hart ook leggen op de geschriften van gelovigen die deze innige en levende gemeenschap met Christus, waarnaar jij zoekt, hebben mogen vinden.

Maar lees die geschriften niet als een soort model: zó moet het ook bij mij. Beslist niet! Jij zult alles toch weer anders beleven dan elk van die schrijvers. Je ziet dat trouwens al in de Bijbel. Petrus, Paulus, Johannes en Jakobus, ze schrijven op hun eigen manier over de grote daden Gods.

Er is maar één… die daar en tóén geboren is en dat ben jij. Zoals jij heeft er nooit iemand bestaan en zal er ook nooit meer iemand bestaan. Jij bent uniek, onher-haalbaar. Jij zult ook de heerlijkheid Gods beleven als geen ander. Die variatie maakt juist deel uit van de schoonheid van Gods schepping. Ieder schepsel zingt op zijn eigen wijze Gods lof.

Maar waarom dan tóch het lezen van de geschriften van gelovigen, die hun liefdebeleving met de Heere beschrijven?

Omdat die geschriften zo vaak door de Heilige Geest gebruikt worden om ook iets in ons open te waaien. Volgens de apostel Petrus zijn wij als levende stenen die door Christus gebruikt worden voor de bouw van de tempel Gods, de gemeente, waarin de Heilige Geest woont.

Dat leven heeft de tendens zich aan anderen mee te delen. Wij waren allen als harde keistenen. We hadden een hart van steen. Maar de Heilige Geest maakt ons tot levende stenen, die vol zijn van Zijn dynamiek. "Zo wordt gij ook zelf als levende stenen gebouwd (tot) een geestelijk huis, (tot) een heilig priesterdom, om geestelijke offeranden op te offeren, die Gode aangenaam zijn door Jezus Christus" (1 Petr. 2:5).

De geestelijke dorheid kan dus een middel in Gods hand zijn om een mens te leren steeds meer te bouwen op geloof. De Heere laat hem dan allerlei zoete ervaringen ontberen, zodat hij zich kan oefenen in het wandelen voor Gods aangezicht, zonder Hem te zien, te ervaren.

Maar de reden van de dorheid kan ook heel gewoon onze zondige gehechtheid aan allerlei aardse genoegens zijn. We willen dan van twee walletjes eten: van het walletje van de wereld èn van de heerlijkheden Gods. Maar dat kan niet. "Niemand kan twee heren dienen… Gij kunt niet God dienen en de Mammon" (Mat. 6:24).

Mensen die opgaan in de jacht naar geld, roem en genot, maken zichzelf veel te onrustig, zodat ze de stille stem van God in hun hart niet kunnen opvangen. En dat kan weer een andere reden van dorheid zijn nl. dat we veel te weinig luisteren naar wat God tot ons spreekt in de tempel van de ziel. We verwachten dan alles van andere mensen, vooral van de dominee. Maar een voorganger, hoe vroom en Schriftgetrouw ook, kan nooit de Heere Zelf vervangen. Wij kennen geen plaatsvervangers van Christus op aarde.

Een teken dat onze geestelijke dorheid niet voortkomt uit onze gehechtheid aan zondige neigingen of verslaafdheden, is het wanneer wij van de ene kant geen smaak hebben in de geestelijke dingen, maar evenmin vrede kunnen vinden bij de aardse dingen. Dan is het zo goed als zeker dat God bezig is ons te louteren, met de bedoeling om ruimte in ons te scheppen waar Hij straks met groter heerlijkheid kan wonen.

Zulk een door God gezonden dorheid gaat ook vaak gepaard met angsten dat we God kwijt zijn. We 'voelen' Hem immers niet meer. Maar wees ervan overtuigd dat de Heere ook in die perioden u evenzeer nabij is als in de dagen dat u Zijn aanwezigheid op verrukkelijke wijze hebt gesmaakt.

TER HERINNERING

Hebt u ons artikel in het juninummer over het werk van ds. Di Lorenzo in Italië al gelezen? Misschien bent u intussen zelf al in Italië met vakantie geweest. Hebt u al iets voor dit prachtige doel overgemaakt op giro 901.000 van IRS te Velp (met vermelding "Werk in Italië")? Indien ja, dan onze hartelijkste dank! Indien nee, mogen we u dan daar nog eens aan herinneren?

OP REIS NAAR VREDESTICHTERS door Jaap Mouissie (uitg. v.d. Stoep-Heinenoord, 130 blz. f 19,50). Een zeer boeiende rapportage van zijn bezoeken aan Indonesië, Guatemala, Libanon en Peru. Jaap Mouissie is vooral bekend als verzorger van het zaterdagavond program van de EO: "Laat ons de rustdag wijden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen