Klacht van een kloosterzuster

Het moet even van mijn hart. Ik word steeds meer geïrriteerd door die warrige toestand in onze kerk.

Ik had de TV aangezet om naar de sluiting van de bisschoppensynode in Rome te kijken. Ik werd gewoon naar van al dat gewriemel met die mijters, kalotjes en plechtige gewaden in paars, rood en wit. Ik stond op en draaide de knop om. Na een drie kwartier werd ik toch weer nieuwsgierig en wilde weten hoe het zou aflopen. Maar opnieuw werd het na een minuut te veel voor mij. Weer deed ik het ding uit.

Toen sprak ik tot de Heere: "Neem het mij niet kwalijk, Heere, dat ik U die vraag stel, maar waar zijn ze toch mee bezig? Hebt U dat werkelijk zo bedoeld .' Dit is toch immers een show van menselijke gewichtigheid! Dit is kerkelijke hoogmoed onder een schijn van vroomheid!

Maar ik hoor een geniepig stemmetje in mij: "Nou, nou, en jij bent katholiek en nog wel een kloosterzuster". En de neiging bekruipt mij om tegen dat sluwe stemmetje te zeggen: "Stik jij!"

Alle dingen in onze kerk gaan mij steeds meer tegenstaan. Het bouwt mij niet op. Mijn ziel heeft er niets aan. Mijn hart blijft er koud onder.

Het enige waar ik op steun, is het Woord van God. Nemen ze dat van mij af, dan ga ik dood. Want in de Bijbel alleen vind ik het voedsel dat mij in leven houdt. Ik mag leven van Hem. door Hem en in Hem.

Ik merk in 1RS telkens dat ook u eet en drinkt uit de Heere en voortdurend innerlijk met Hem omgaat. Daarom voelde ik mij zo een met u, toen u in 1RS (dec. p. 2) beschreef hoe u op die oktobermorgen wandelde in de prachtige natuur. Ik wist mij toen mede-kind Gods met u. Ja, wij zijn Koningskinderen. De eeuwige God is onze Koning en wij mogen uit pure genade Zijn kinderen zijn door en in Jezus Christus, de eeuwige Koningszoon.

Daarom ben ik blij dat ik dit aan u kwijt kan. Want wie begrijpt mij nou, als ik van Gods grote daden vertel? Mijn familie begrijpt er niets van en de andere kloosterzusters staan je vreemd aan te kijken, alsof je een godsdienstige zonderling bent, wanneer ik getuig van de liefde Gods die voor mij geen theorie of theologie is, maar levende werkelijkheid.

Soms zeg ik eenvoudig tegen de Heere: U hoeft bij mij niet aan te kloppen. De deur van mijn hart staat wijd voor U open. Kom binnen, Heere, zonder kloppen en blijf in mij en vier de maaltijd met mij. Dan is het feest. Dan zal ik stil zijn, heel stil, en intens naar U luisteren.

Nog even dit. De vorige week heb ik het lef gehad om beeldenstorm te houden in mijn kamer. Het Mariabeeld is weg, het ligt in gruizels.

Wat hebben ze ons toch een afgodendienst bijgebracht. De Bijbel zegt toch heel duidelijk dat je geen beelden mag hebben om die te vereren.

Nu komen ze weer met een nieuwe catechismus aanzetten. Ik vraag me af: Welke leer krijgen we nu weer voorgeschoteld? En dan maar slikken, jongens, want de paus beveelt het!

O Heere, geef Nederland toch een nieuw gezicht. Adem Uw Heilige Geest uit over dorre harten. Amen.

Hierbij ook nog een gedicht van mij:

VADER!

Mijn Vader, Abba!

Zonder vrezen

in U wezen,

in Uw liefdeoceaan,

ver van mijzelf vandaan.

In Uw Heil'ge Geest te zijn!

Dan weet ik mij gering en klein.

Dank U voor de stromen

van uw wond're majesteit.

Dank U dat Tc tot U mag komen,

Jezus heeft de weg bereid.

Want wie Mij ziet, ziet de Vader.

Zoals Hij ben Ik, de Zoon.

In Mij komt God u nader,

opent zich Zijn liefdetroon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen