BRIEF VAN EEN ROOMS-KATHOLIEKE

Hartelijk dank voor uw brief. Inderdaad, het is waar wat u schreef: In Jezus Christus zijn wij méér dan overwinnaars. Dat ondervond ik steeds opnieuw. Het Evangelie is zo mooi, zo diep, zo rijk. Wat heb ik jaren geleefd in een grote leegte, toen ik dat Evangelie niet kende. Wat een genade, wat een onverdiend geschenk, dat Christus Zich in mij, zondares, heeft willen openbaren. Ik kan mijn leven niet meer indenken zonder deze geliefde Zaligmaker. Hij is in alles het middelpunt voor mij geworden.

U weet dat mijn man nog steeds meent rooms-katholiek te moeten blijven. Dat veroorzaakt grote spanningen. Ik weet ook niet wat de Heere met ons gezin en met mij persoonlijk voor heeft. Het is misschien mogelijk dat de Heere mij (voorlopig) in de R.-K. Kerk wil houden en dat Hij daar een bedoeling mee heeft, die ik nu nog niet kan zien.

Toch voel ik me juist nu diep ongelukkig in mijn kerk. Ik voel me daarin als een vreemde. Het „Evangelie" dat wij daar te horen krijgen, is soms zozeer verdraaid dat ik moeite heb om onder de preek niet de kerk uit te lopen.

Mijn afwijkend gedrag begint steeds meer op te vallen. Ik heb het zingen in het kerkkoor opgezegd. Ik heb geweigerd katechismusles te geven aan een groep kinderen, toen ze mij dat vroegen.Ik kniel niet meer voor de consecratie (= het moment in de mis dat de priester door zijn woorden van God de macht zou hebben ontvangen om brood en wijn te veranderen in het lichaam en bloed van Christus. HJH). Dan voel ik hoe de ogen achter mij in mijn rug prikken.

Wij hebben elk jaar wel een paar huwelijksfeesten en als cadeau heb ik dan al verschillende keren een Bijbel gegeven, maar het is vreselijk moeilijk om een roomskatholiek met het Evangelie te benaderen. Het is dan alsof je tegen een muur praat. Ze hebben het ook altijd zo heel anders geleerd: „Als je maar goed bent voor elkaar en je best doet enz.". Een persoonlijke overgave aan Christus als hun persoonlijke en volkomen Zaligmaker willen ze niet.

Ik ben gaan inzien dat de R.-K. Kerk door de eeuwen heen veel barbaarsheden heeft bedreven. Wanneer je niet wilde buigen voor de aanspraken van Rome, dan had deze machtige kerk nog wel andere middelen ter beschikking.

We leven in een tijd van afval en ontrouw. En dan is het van zo groot belang dat wij, gelovigen, elkaar steunen met onze gemeenschap en met onze gebeden.

V. (Canada)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen