Luther's brief aan Melanchthon bij de dood van zijn vader

… Heden schrijft Hans Reinicke mij, dat mijn innig geliefde vader, de oude Hans Luther, in het eerste uur op zondag Exaudi gestorven is.

Dit sterven heeft mij heel bedroefd gemaakt. Ik denk niet alleen aan zijn aard, maar ook aan zijn hartelijke liefde, omdat mijn Schepper mij door hem alles gegeven heeft, wat ik ben en heb. En al troost het mij, dat men mij schrijft, dat hij, krachtig in het geloof in Jezus Christus, zacht ontslapen is, toch ontroert de smart en de herinnering mijn hart. Maar zó wordt de rechtvaardige weggenomen vóór de bozen en gaat tot zijn rust in; zo vaak sterven wij reeds voordat wij eenmaal sterven. Ik schuif nu op naar de erfenis van de naam (Luther), aangezien ik vrijwel de oudste Luther in mijn familie ben.

Ook komt het mij nu met recht en niet slechts bij geval toe, door de dood hem te volgen in het Koninkrijk van Christus, dat Hij ons moge geven — Hij, om wiens wil wij de ellendigsten onder alle mensen en een smaad voor de gehele wereld zijn. Ik schrijf uit droefheid vandaag verder niets meer, want het is recht en billijk, dat ik als zoon zulk een vader betreur, door wie de Vader der barmhartigheid mij tot aanzijn heeft geroepen, door wiens zweet Hij mij gevoed en mij gemaakt heeft tot wat ik ben. Ik verblijd mij echter, dat hij deze tijden beleefd en het licht der Waarheid gezien heeft.

Geprezen zij God in al Zijn werken en wegen in eeuwigheid, Amen. Groet al de onzen.

Pinksterdag 1530. Uit „Het Kerkblaadje" Uw Martin Luther, Doctor.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen