HET BEGINSEL DER WIJSHEID

Deze vreze des Heeren nu is het beginsel van de ware wijsheid. Ze is als een knop, waaruit de bloem van de wijsheid stralend openspringt.

Er is ook een wijsheid, die voortkomt uit angst voor de mensen. Dat is de vleselijke, menselijke wijsheid.

Helaas wordt die wijsheid vaak gehanteerd onder christenen. Kerken zijn daaraan ten gronde gegaan. De kerkleiders zagen de mensen naar de ogen. O ja, ze waren heus wel vroom. Misschien waren het echt kinderen Gods; wie zal het zeggen? Maar het geloof van deze kerkleiders was zwak. Ver weg wisten ze wel een Heere, die boven alles te vrezen is. Maar Hij is voor hen eerder een lichtende nevelvlek geweest dan een heilige God, de Vader van Abraham, Izaäk en Jakob.

En hun zwakke geloof kwam voort uit dat gebrek aan echte vreze des Heeren. Daarom hadden ze niet de echte wijsheid als gave van de Heilige Geest (1 Kor. 12:8). Zo gingen ze schipperen. Met allerlei kerkdiplomatieke behendigheidjes probeerden ze de boel bij elkaar te houden.. Een beetje schipperen naar links, dan weer een beetje bijsturen naar rechts…en intussen zaten ze innerlijk misschien te glunderen over hun eigen stuurmanskunst.

Hoe geheel anders dan de Opperherder der schapen, Jezus Christus. Van Hem werd voorzegd: „Op Hem zal de Geest des Heeren rusten, de Geest der wijsheid en des verstands, de Geest des raads en der sterkte, de Geest der kennis en der vreze des Heeren" (Jes. 11:2).

Het is allemaal maar een slap gedoe met deze herders. Ze missen volkomen de Geest van de sterkte. Ze sturen niet recht door zee, omdat ze hun ook niet uitsluitend op de Heere gevestigd hebben en niet aan Hem alleen vragen: Heere, wat wilt GIJ, Gij alleen, wat wij doen zullen? Ze kunnen het vertrouwen in die machtige leiding van de Heere door Zijn Woord en Geest niet opbrengen. Ergens voelen ze ook wel hun ontrouw. Ze merken dat het mis gaat in hun kerken, ondanks al de zeilen van hun menselijke wijsheid, die ze bijzetten. Misschien liggen ze er 's nachts wel eens van wakker. Misschien dringt dan de stem van de Opperherder tot hen door, vermanend en verwijtend: Waarom laat gij toe dat de wolven, de dwaalleraars, Mijn kudde zijn binnengedrongen om hen te verscheuren? Moge dan oude herinneringen bij hen naar boven komen, herinneringen aan een godvrezende vader of moeder wellicht. Moge hun geweten ontwaken, zodat zij zich verootmoedigen en tot hernieuwde vreze des Heeren komen, en daaruit sterkte en wijsheid putten.

Maar u, die geen kerkleider bent, wat doet u? Waar is úw wijsheid, uw sterkte? Of zeult u maar mee met de grote troep? Waar is úw getuigenis temidden van een afdwalende en steeds meer afvallige kerk?

Wilt u graag deze wijsheid en deze sterkte en deze vreze des Heeren? Bid er dan om (Jak. 1:5). En vervolgens: luister intens naar het Woord. Daar zal de majesteit van de Heere voor u kunnen oplichten, zodat u tot de waarachtige vreze des Heeren, en aldus ook tot de echte wijsheid, komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen