Gesprekken met ds. Magiotto

H. Hoe krijg jij kontaktadressen?

M. Een van de vormen is lektuurverspreiding huis aan huis. We bellen of kloppen aan en proberen een gesprek te beginnen. De gemeenteleden doen mee, ook Aurora en ik. Maar wanneer ik bekend begin te worden, moet ik zoveel mogelijk op de achtergrond blijven, want de pastoor gaat dan de mensen tegen mij opzetten door minachtend over mij te spreken als over een priester die zijn toog over de haag heeft gesmeten.

Een andere goede gelegenheid is ook nog het dorpsplein, waar de dorpelingen rond een uur of zes samenkomen voor spel, pret en praat. Dan kun je je gewoon tussen de pratenden voegen en voorzichtig het gesprek brengen op het Evangelie.

Wanneer kontakten zijn ontstaan, dan worden die eerst nader onderhouden door onze ouderlingen. Later ga ook ik ze bezoeken. Maar als het om die bergdorpen gaat, dan neem ik altijd nog twee jongemannen mee en een potige oudere baas, die met z'n allen voldoende respekt inboezemen. Als ik het alleen zou wagen, zou dat te gevaarlijk zijn.

H. Hoe zie jij jezelf? — als protestant?

M. Ik wil niet protestant genoemd worden, want de overgrote meerderheid van de protestanten in Italië zijn arminiaan. Ze leren dat de mens uit de kracht van zijn eigen geloof tot God kan gaan. In wezen is het eigenlijk hetzelfde als het roomskatholicisme. Ze hebben de beelden uit hun huizen verwijderd. Ze roepen Maria niet meer aan. Ze leren ook dat de mens door zijn goede werken de hemel niet kan verdienen. Maar ze laten hun hoop op het eeuwige leven rusten op dat ene werk dat ze verricht hebben, die ene daad van het geloof, die ze uit vrije wil gesteld hebben. En zo plaatsen ze, zonder dat ze dat zelf beseffen, toch weer de mens met zijn aktiviteit in het middelpunt. Ze zijn humanistisch.

Daarom vervallen ze ook tot wetticisme. Ze beoordelen de echtheid van het geloof van iemand naar allerlei uiterlijkheden zoals: of hij niet rookt en niet drinkt en niet naar de bioscoop gaat, enz. (Hoe vaak gebeurt het ook niet bij ons in Nederland, dat wij elkaar beoordelen en veroordelen op grond van dergelijke uiterlijke dingen? H.J.H.).

In de grond komt dat voort uit het feit dat een gemeente niet voldoende wil luisteren naar het Woord Gods. Die gemeente projekteert en creërt dan haar eigen, waarheid, terwijl juist de Waarheid de gemeente moet creëren. Ik meen daarom dat ik mijzelf moet presenteren als iemand die hervormen wil, net zoals de eerste aanhangers van de reformatie ook slechts hervormers wilden zijn. Wij moeten de kerk hervormen door haar terug te roepen naar het Woord. En dat geldt evenzeer voor de protestantse kerken in Italië als voor de r.-k. kerk. Wij hebben het Woord Gods te prediken in alle zuiverheid en dan zal dat Woord Gods zelf wel de gemeenten gaan vormen.

Hoe zie jij het kontakt dat de verschillende plaatselijke gemeenten met elkaar moeten onderhouden? Hier in Italië is b.v. dringend een goede Bijbelschool of theologische fakulteit nodig, waar het protestantse humanisme op liefdevolle, maar ook krachtige wijze ontmaskerd wordt en het Evangelie van Gods soevereine genade dieper wordt ontvouwd. Maar een enkele plaatselijke gemeente kan zulk een Bijbelschool of fakulteit nooit bekostigen.

M. Daar ben ik het mee eens. Het is juist dat je daar als gemeenten onderlinge afspraken maakt, waaraan ieder zich houdt. Maar laten we toch ontzettend op-- passen, want zo gauw ontaardt zo iets tot struktuur en dan zijn we weer de evangelische kracht kwijt en worden we evangelisch-dode kerken net zoals de r.-k. kerk.

H. Jij moet nu in het najaar gedurende drie maanden naar Engeland om daar spreekbeurten te houden in opdracht van het zendingsgenootschap, dat je heeft uitgezonden. Laat je dan andere predikanten voorgaan? Moet je dan niet een geschreven geloofsbelijdenis hebben, die zulk een predikant ook ondertekend heeft, zodat je min of meer zeker bent dat hij het Woord Gods zuiver preekt.

Ik merkte dat hij daar nog niet zo veel over had nagedacht. Dat is te begrijpen want hij heeft al zijn aandacht nodig voor die ene gemeente van Finale Ligure en voor de verspreiding van geschriften ten dienste van voorgangers in heel Italië. Maar al pratende kwamen we ongeveer tot deze opvatting:

Ligt de fout niet daarin dat wij de gemeenten teveel afhankelijk hebben gemaakt van die ene lerende ouderling, de dominee? Moeten ook andere ouderlingen niet in staat zijn om het Woord Gods in de gemeente te verklaren en toe te passen? Dan hoeven we niet voortdurend meer een beroep te doen op een „predikant van elders".

Die moeilijkheid is veel minder aanwezig in een traditioneel protestants land zoals Nederland, waar men steeds kan grijpen naar een goede preek, die men desnoods gewoon kan voorlezen. Maar in Italië heeft men nauwelijks de beschikking over goede preken, die het Evangelie van Gods vrije genade juist weergeven.

Al denkende over dit moeilijke onderwerp bleef ons maar dat ideaal voor ogen zweven van de levende plaatselijke gemeente, zoals we die in het Nieuwe Testament tegen komen; waar er wel orde is, waar ouderlingen gekozen worden die leiding geven, maar waar toch ook het bruisende leven van het geloof, het leven des Geestes is; waar men elkaar kent en draagt, draagt in de liefdedaad en in het gebed; waar men in alles met elkaar meeleeft; .waar het „broeder en zuster zijn" geen uitgeholde term is, maar warme doorleefde werkelijkheid.

We konstateerden ook nog het volgende:

De r.-k. kerk past zich steeds aan bij de massa. Vroeger (en voor een gedeelte nu nog) gaf zij aan de eenzame, vertwijfelde mens de Madonna, die vol barmhartigheid als een moeder op hem neerziet en hem heel zijn leven lang volgt; de Madonna die hem begrijpt en naast hem staat. Tegenwoordig schenkt diezelfde kerk aan de massa de priester-arbeider, de priester die op de bres staat voor de verdrukten, de revolutionair die het desnoods opneemt tegen het wettige gezag, de sociaal-voelende priester die naast de armen staat en met hem meevoelt. Maar altijd is het weer de mens, DE MENS, die aldus centraal wordt gesteld als de Helper en de Trooster.

Datzelfde euvel bedreigt ook de protestantse kerken. Sommige protestantse kerken menen in onze tijd blijkbaar als een moeder te moeten zorgen voor haar (onmondige) kinderen. De kerk zal zelf wel uitmaken, welke politieke keuze men moet doen. En die keuze valt dan meestal links uit, want links is „in". De dominees in die kerken weten precies te vertellen, hoe het in andere landen moet. Ze roepen op tot steun desnoods zelfs aan revolutionaire organisaties in ontwikkelingslanden. Ja, dat is ook veel interessanter dan om elke zondag weer jezelf samen met de gemeente te stellen onder de tucht van het Woord; dat Woord dat ons ontmaskert in onze voortdurende poging om toch nog wat als mens te betekenen tegenover de Heilige God en om onszelf tegenover Hem te handhaven.

Zo bedelen de kerken tevens om de gunst van de massa. Maar in Openb. 17:16 en 18 lezen we: „En de tien hoornen die gij gezien hebt op het beest, die zullen de hoer (de afvallige kerk - H.J.H.) haten en zullen haar woest maken en naakt; en zij zullen haar vlees eten en zij zullen haar met vuur verbranden. . En de vrouw die gij gezien hebt, is de grote stad, die het koninkrijk heeft over de koningen der aarde". Eenmaal zullen de wereldmachten van het communisme, die nu konkordaten met het Vatikaan hebben gesloten en toelaten dat hun bisschoppen van de orthodoxe kerken zitting hebben in de Wereldraad van Kerken, zich openlijk keren tegen voze kerken, die het Evangelie van Christus te vernederend vonden en zelf als Heiland voor de verkommerde massa's wilden gaan spelen. „Het oordeel begint bij het Huis Gods" (1 Petr. 4:17), begint bij de kerkelijke leiders die aan de hongerenden stenen bieden in plaats van brood, die de mens d.i. zichzelf willen handhaven tegenover de heilige God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen