EEN BOEK OVER DE JESUS-PEOPLE

„In de maanden september en oktober 1971 deed een nieuwe groep in Amerika van zich spreken. De leden konden worden gerekend tot het „Jezus-volk", maar zonderden zich van de grote meerderheid af. Ze noemden zich „Children of God" (kinderen van God). De massamedia schonken grote aandacht aan deze kleurrijke beweging die overal in het land christelijke kolonies vormde. De ontwikkeling ging zo snel dat ze als een volkomen verrassing kwam voor vooraanstaande predikanten en politici, maar ook voor de leiders van de Jezusbeweging zelf". Aldus „Jezus Revolutie" (p. 28) door J. J. van Capelleveen en W. Kroll (uitg. Zomer en Keuning Wageningen).

Hoe snel die ontwikkeling is, blijkt wel daaruit dat dit boek nog niet de laatste ontwikkeling meldt, nl. dat Russell Griggs zich intussen ook van de Children of God heeft teruggetrokken, zoals u kunt lezen in de brief van mevr. van den Bos.

Over deze Children of God lezen we in dit boek o.a.: „Leiders zeggen dat de charimatische kerken zoals de pinkstergemeenten deze jonge mensen oorspronkelijk hartelijk welkom heetten in hun diensten, maar hen al gauw de rug toekeerden, toen de groep de lidmaten ernstig begon te vermanen dat ze al hun bezittingen moesten verkopen en zich moesten afkeren van het christendom dat helemaal in de ban is van het „wereldsysteem"." „De kinderen bezitten zelfs geen eigen kleren. Ze dragen alles wat ze in de waskamer vinden en dat hen past". „Babies die in de kolonie geboren worden, worden doorgaans meteen overgedragen aan verpleeghulpen" (p. 35).

„Een brief van Hoyt aan de 26-jarige Griggs in Vancouver, waarin hij zijn positie verdedigde, bracht deze predikant van een pinkstergemeente ertoe een studie te maken van deze beweging. Het gevolg was dat hij zich aansloot" (p. 38). „Ondertussen vragen ouders zich af, waar ze hebben gefaald. „Wat hebben we verkeerd gedaan?", vraagt een architect uit Maryland, wiens 18-jarige dochter is weggelopen van de universiteit en zich bij de Kinderen heeft aangesloten".

Ook uit de gegevens die dit boek verstrekt, blijkt dat we op geen enkele wijze kunnen samenwerken met de Kinderen van God.

Maar de Jesus People?

Gegrepeneti door Christus

We vroegen ds. Boldt van Saskatoon naar zijn mening over deze Jesus Movement. Hij antwoordde: Deze beweging boeit en ontroert mij. Maar zij zijn toch te individualistisch. Ze zien Jezus niet of nauwelijks als Hoofd van de Gemeerite.

En toch… „Tal van ondergrondse kranten van de hippiebeweging hebben zich in de afgelopen maanden omgedoopt tot wat nu de „vrije-Jezus-pers" heet. Een typisch voorbeeld is het blad „Oracle", dat altijd vol stond met artikelen over verdovende middelen, anarchistische bewegingen, oosterse religies en publiceerde de meest schaamteloze foto's. Het blad werd in een oplage van zeker honderdduizend exemplaren over heel de wereld verspreid. De grote ommekeer is te danken aan de bekering van uitgever David Abraham. Hij was zo diep geraakt dat hij alle rechten op het blad overgaf aan de Jezus-lui. De nieuwe uitgever van het blad, die zijn voorganger tot Christus leidde, is Chris D'Allessandro, een jonge man die totaal aan verdovende middelen en vooral aan heroïne verslaafd is geweest. Het blad begon met een nieuwe oplage van 20.000 exemplaren. In het eerste nummer verklaarde David Abraham: „De „Oracle" heeft altijd naar de Waarheid gezocht. Nu gaat het blad de Waarheid verkondigen". Een ander voorbeeld is de „Hollywood Free Paper". Dit blad haalt op het ogenblik een oplage van ongeveer 400.000 exemplaren, maar men mikt uiteindelijk op een miljoen. Deze Jezusbladen worden uit de verkoop gefinancierd, maar ook door middel van bijzondere bijdragen" (p. 17-19).

Veel rooms-katholieken

Wat mij ook trof was dit: „Van het Jezus-volk is een groot percentage rooms-katholiek. Ze zijn gegrepen door de direkte, persoonlijke relatie tot Christus" (p. 21). Inderdaad, allerlei beschouwingen over het Verbond staan eindeloos ver van de gedachtengang van rooms-katholieken af. Daarom hebben ook wij in ons land steeds geprobeerd om de heerlijkheid van de levende Christus te schilderen, ook al liepen we daardoor gevaar om door sommige protestanten die onze bedoeling niet zouden begrijpen, als „piëtisten" te worden gebrandmerkt.

In een bespreking van dit boek in „Ons Kerkblad" schreef dr. H. B. Weijland: „Zij spreken niet slechts onder elkaar over Jezus, maar zijn ook bereid om voor Hem te getuigen in verkondiging op straat, op strand en met muziekoptochten. Merkwaardig! Allerlei methoden die onze christelijke instituten al zo lang hadden afgeschreven als straatprediking e.d., blijken het opeens weer helemaal te doen! … Waar blijft ónze muziek, óns gesprek met de man op straat, óns onbevangen en vreugdevol getuigen over wat Christus voor ons betekent? Waar een ongeestelijke levensinstelling hand over hand veld wint, waar verdienen belangrijker is dan tijd voor Bijbellezen en vrij-weekend houden belangrijker is dan kerkgang, daar kan het niet anders of daar zal ook de wetenschap het winnen van het geloof en daar heerst aardse zekerheid over christelijke toekomstverwachting".

Wat doen wij voor de ontwortelden?

Inderdaad, moet dit voorbeeld van deze Jezus-people ons niet wat zeggen? We moeten niet vergeten dat het de farizeeen waren die Christus verweten dat Hij at met de tollenaars en Zich richtte tot de hoeren. Wij zullen er ons dan niet te deftig en te vroom voor mogen voelen om het Evangelie aan dit volkje te brengen.

Hoe dan ook, wij als kerkmensen mogen niet met een schouderophalen voorbijgaan aan de ontzettende nood, aan de schrijnende geestelijke leegte van zovele jongeren die vluchtten in de verslaving. We zijn er niet mee klaar, wanneer wij de fouten aanwijzen van de Children of God en misschien ook van de Jesus People.

Dat is ook een van de redenen van mijn vreugde over de opwekking in Canada, die zich juist binnen de kerken voltrekt, een opwekking die iedereen, jong en oud, gelijkelijk aanspreekt en allen in een geloofseenheid met Christus verbindt, zonder enige tegenstelling van de generaties.

De Stichting Evangelisch Ontwaken heeft dan ook besloten — u hebt dat in de pers kunnen lezen, o.a. in een uitvoerig artikel in Reformatorisch Dagblad om vanaf 9—30 sept. opwekkingsavonden te houden in de gereformeerde Westerkerk te Arnhem (nabij het station), waar dr. Bennett en ds. Boldt zullen spreken. Mogen wij ook uw gebed vragen voor deze avonden, opdat het de Heere behagen moge een nieuwe doorbraak te schenken van Zijn Geest en opdat ook vele jongeren dan de rust mogen vinden in Christus, waarnaar ze misschien onbewust snakken.

OPEN BRIEF AAN HET VATIKAAN

Naar aanleiding van een artikel in Elsevier van 13 mei 1972 heeft ds. A. A. Leenhouts een Open Brief aan het Vatikaan gericht. Deze brief is gesteld tegen de achtergrond van de visie van ds. Leenhouts op Israël. De brief die acht (grote) bladzijden telt, kost ƒ1,50 en kan besteld worden door overschrijving van dat bedrag op giro 8877 t.n.v. Stichting Getuigenis en Eenheid te Amsterdam.

Eveneens kregen wij toegezonden: „Bijbels denken over Israël en Kerk" van mevr. E. W. Hiebendaal. Een zeer originele en boeiende uiteenzetting, 68 getypte bladzijden, prijs ƒ 3,90, te bestellen bij „Comité tot verbreiding van de waarheid der Schriften", Stolkstraat 18b, Rotterdam-11. Over mevr. Hiebendaal schreef prof. Berkhof in Hervormd Nederland: „Deze bijzondere vrouw heeft mij op allerlei in de Schrift opmerkzaam gemaakt".

Vanzelfsprekend wil ons blad zich buiten de diskussies over de verschillende Israëlbeschouwingen houden. Wij geven deze publikaties slechts ter informatie aan onze lezers door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen