Onuitsprekelijke vreugde

(VERVOLG)

68. Hoe luidt het vierde gebod?

„Gedenkt de sabbatdag dat gij die heiligt. Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat des Heeren, uw God. Dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon noch uw dochter noch uw dienstknecht noch uw dienstmaagd noch uw vee noch uw vreemdeling die in uw poorten is; want in zes dagen heeft de Heere de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte ten zevende dage; daarom zegende de Heere de sabbatdag en heiligde hem".

69. Wat verbiedt het vierde gebod?

Alle arbeid die ons terugbrengt in de werksfeer van door de week.

70. Welke arbeid verbiedt het vierde gebod NIET?

Alle arbeid die op zondag moet worden verricht (en dus niet daags te voren kan geschieden) voor het ordelijk en stichtelijk verloop van de erediensten of van andere godsdienstige samenkomsten, voor de hulp aan zieken of aan mensen in nood en voor het noodzakelijke levensonderhoud.

71. Wat gebiedt het vierde gebod?

Dat wij die dag „heiligen", dat betekent: afzonderen voor een Gode gewijd gebruik. De sabbat is daarom een uitdrukking van het feit dat de Heere meester is van onze tijd. Wij verzinnebeelden in de onderhouding van de sabbat dat wij de Heere erkennen als Degene die ons tot Zijn volk verkoren en verworven heeft door het bloed van Gods Zoon, als de God van het verbond die ons uit de duisternis van deze wereld geroepen heeft om de grote dag te verbeiden, waarop Christus weder zal komen en de eeuwige sabbat zal aanbreken. Het gelijkstrijken van de zondag met de andere dagen van de week is daarom een verlaten van het verbond Gods, een weigering om Gods afgezonderde, Hem toegewijde volk te zijn, ten diepste voortkomend uit de zondige begeerte wereldgelijkvormig te zijn, te hoereren met de Gode vijandige machten van deze wereld der duisternis (Jak. 4:4).

72. Wat is de inhoud van het gebod van de rust op de sabbat?

Niet het niets-doen op zichzelf. Immers de Heere stelt Zijn eigen rust daarin ten voorbeeld. Maar de rust Gods is niet ledigheid, maar aktieve rust, vreugde over het volbrachte werk, vreugde over de heerlijkheid van Zijn schepping die Hij naar Zijn goddelijk einddoel leidt.

Daarom is onze zondag niet geslaagd, wanneer het de meest vervelende dag van de week is geworden, omdat we alleen maar wat rondgehangen hebben in niets-doen. De zondag is bedoeld als een vreugdedag in de kreatieve rust voor Gods aangezicht. In Spr. 8 wordt de Wijsheid sprekend ten tonele gevoerd als een Persoon die altijd bij God was en toch ook als verblijvende op deze aarde : „En Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te allen tijde voor Zijn aangezicht spelende; spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met der mensen kinderen" (vs. 30-31). En wij worden dan tevens uitgenodigd deze Wijsheid na te volgen en dus ook van ons leven, en heel bijzonder van de dag des Heeren, een heilig spel te maken, waarin wij in ootmoedige dankbaarheid Hem loven, die ons, arme zondaars, genadig wil zijn in Jezus Christus en ons door Hem bestemd heeft tot de eeuwige vreugde voor Zijn troon.

73. Geldt het gebod van de rust alleen deze ene dag van de week?

Nee, dit gebod heeft ook een wijdere strekking. De Heere verbiedt daarin tevens dat wij onszelf zouden afbeulen, afjakkeren, achter onszelf aanhollen in een nerveuze spanning om zoveel mogelijk geld te verdienen. De Heere verbiedt daarin zelfs dat wij altijd maar druk in de weer en bezorgd zouden zijn voor de dingen van Zijn Koninkrijk: „Martha, Martha, gij bekommert en ontrust u over vele dingen" (Luk. 10:41). De Heere is geen slavendrijver, die er altijd maar weer de zweep over haalt en ons opjaagt: Nu moet je dit, nu moet je dat nog doen. Daarom roept de Heere ons ook elke dag om geregeld aan de voeten van de Heere Jezus te komen zitten (Luk. 10:39), om te genieten van de geestelijke rust in Zijn nabijheid, om innerlijk op adem te komen in de „stille tijd" met Hem. Dit gebod geldt ook onze dagelijkse nachtrust. De Heere wil dat wij dan ons in Zijn handen overgeven: „Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u" (1 Petr. 5:7). Sommigen zijn tot in de dromen van de slaap nog bezig met al hun problemen, die voor hen tot nachtmerries worden. De Heere wil een Vader zijn voor Zijn kinderen. Hij wil niet dat wij zo gekweld worden. Hij gunt ons een diepe, verkwikkende slaap. En, als wij werken voor Gods Koninkrijk, laten we dan toch bedenken dat de Heere ons alleen maar gebruikt, maar niet nodig heeft. En laten we onszelf telkens onderzoeken of we de zaak van Gods Koninkrijk misschien teveel tot onze eigen zaak hebben gemaakt, en dat we dus strijden voor ons eigen koninkrijkje en daarom zo nerveus zijn en de slaap niet kunnen vatten. De Heere is machtig genoeg om voor Zijn zaak op te komen; wij hoeven daar niet wakker van te liggen, maar mogen rustig, vertrouwend op Hem, ons overgegeven aan de slaap.

74. MOETEN wij twee keer 's zondags naar de kerk?

Als een jongen tegen zijn meisje zegt: „Je krijgt maar één zoentje van mij per dag, want méér is niet nodig; en ik bezoek je maar één keer per week, want ik ben niet tot meer verplicht", zullen we dan allemaal niet de konklusie trekken dat zo'n jongen niet of nauwelijks van haar houdt en dat hij maar beter niet met haar kan trouwen? En hoe kunnen wij dan aldus redeneren: Eén keer per zondag naar de kerk is genoeg; ik ben niet tot méér verplicht", — wanneer wij werkelijk de Heere liefhebben met ons gehele hart? En wanneer wij Gods volk liefhebben en ons verbonden weten met de Gemeente die Christus Zich gekocht heeft door Zijn bloed, hoe kunnen wij dan thuis bij de kachel blijven zitten in een luie stoel, terwijl de gemeente zich verenigt in de lofzang voor haar Heere?

Een half lege tweede dienst op zondag is een belaching voor de wereld, die over ons zal honen: „Dat zijn nu de mensen met hun geweldige belijdenis dat hun enige troost in leven en sterven is, dat ze zich het eigendom weten van Jezus Christus, Gods Zoon! Uit dat handjevol mensen bij de tweede dienst blijkt duidelijk dat althans de rest er niets van meent. Het zijn alleen maar huldigers van holle klanken, zwaaiers met loze woorden, aanbidders met de lippen. Inderdaad, hoe kunnen wij oprecht zingen: „Maak mijn uren en mijn tijd — tot Uw lof en dienst bereid", als we over de tweede dienst bij onszelf redeneren: Mij niet gezien!?

75. Hoe is de zondag dus NIET bedoeld?

a. Als een dag van werelds plezier en pretmakerij of een uitgaansdag. Het is een dag van vreugde voor het aanschijn van de Heere.

b. Als een gelegenheid om een gat in de dag te slapen en daardoor de morgendienst te verzuimen. Als we zo moe zijn, dan moeten we ons afvragen of we door de week niet te veel geploeterd hebben en ons niet gestoord hebben aan het doorgaande gebod van de rust.

76. MOETEN wij ons op de zondag voorbereiden?

Wij MOETEN ons ook niet op een gezellige feestdag of op de vakantie voorbereiden. Die voorbereiding komt vanzelf, omdat er we zin in hebben. En wanneer wij de zondag liefhebben, omdat het de dag is van onze Heere en Zaligmaker, dan zullen we op de zaterdagavond ons niet overgeven aan allerlei vermaken en praktijken, die niet in overeenstemming zijn te brengen met de geest van de komende zondag.

77. Wat is de zegen van de sabbat?

Allereerst de hemelse zegeningen van de gemeenschap met de Heere, van de voorsmaak van de eeuwige sabbat en van de gemeenschap met Gods kinderen. Daarnaast zijn er ook vele aardse zegeningen, die de Heere verbonden heeft aan de sabbatsviering, zoals het gezondmakende ritme van de rust, het vrijkomen van de dienst aan de geldduivel, waardoor allerlei krachten voor de bevordering van de kuituur gestimuleerd worden, de gezellige sfeer in het huiselijke leven, enz.

Aan onze r.-k. lezers:

Vermoedelijk hebt u nu iets meer begrepen van de bedoeling van de bijbelse sabbatsviering. Maar wat is daarvan nog over gebleven in veel r.-k. streken? En wordt dit niet bevorderd door de lossere wetgeving vanuit Rome, nu men aan zijn „zondagse verplichtingen" kan voldoen door reeds op zaterdagavond vlug een misje te pikken? Zulk een wetgeving druist geheel in tegen het karakter van de dag des Heeren. Daardoor wordt de indruk gewekt dat de zondag er is om zolang mogelijk te kunnen uitgaan en pret te maken zonder „gehinderd te worden" door de verplichte bijwoning van een mis.

Overigens, als wij het naar de kerk gaan als een verplichting, als een karwei beschouwen, dan is dat al zonde; dan beledigen we daardoor de Heere. Hoe zou ú het vinden, wanneer iemand die bij u op visite komt, van te voren overal heeft rondgebazuind dat hij u alleen maar bezoekt, omdat hij dat móét, omdat hij bv. anders uit zijn betrekking zou worden ontslagen? en als hij dan ook nog uit heel zijn houding tijdens het bezoek blijken laat dat hij zich grondig zit te vervelen en alleen maar zit te wachten totdat hij zijn tijd bij u heeft uitgezeten? Wij, protestanten, kunnen ook moeilijk begrijpen dat kinderen Gods wild meehossen tijdens de carnavalsfeesten en de kermissen. Dat is niet de sfeer van de vreugde voor Gods aangezicht, waartoe wij geroepen zijn.

Wij hopen dat u deze opmerkingen niet ziet als zedenmeesterij, maar als voortkomend uit ons zicht op de geweldige zegeningen van de dag des Heeren: „Daarom zegende de Heere de sabbatdag en heiligde hem".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen