HET GEBED

1 Kon. 17:1 en Tac. 5:16b-18

Als straf op de goddeloosheid en de afgodendienst regent noch dauwt het in 31/2 jaar in Israël met als gevolg een periode van hongersnood en watergebrek. God gebruikt deze nood opdat men weer in de rechte verhouding tot Hem zou komen en de Heere Zijn volk weer zou kunnen zegenen. Het is dus een opvoedende straf.

Vooral als we lezen wat Jacobus over dit gebeuren zegt, komen we tot een wonderlijke ontdekking. Jacobus stelt het eigenlijk zo voor, dat het initiatief tot het opleggen van de kastijding niet van de Heere, maar van Elia uitgaat. Er staat letterlijk: „En hij (Elia) bad een gebed, dat het niet zou regenen, en het regende niet op aarde in drie jaar en zes maanden". Ook de volgende zinnen bewijzen dat de ramp pas opgeheven wordt nadat Elia opnieuw bad.

Nu moeten wij er direkt bijzeggen dat niemand God kan dwingen om iets te doen. Ook Elia kon het niet. God is soeverein in Zijn handelen. Ik dacht dat wij daarom ook konden stellen dat Elia slechts tot een dergelijk gebed gekomen is omdat Gods Geest het in zijn hart had gewerkt. Het goede gebed brengt een mens er toe dat hij gaat bidden in de geest die God wil en daardoor gaat de mens willen en wensen wat God wil. Uit de geschiedenis weten wij dat Elia altijd en intensief bezig was met de dingen Gods. Daarom had Elia veel verdriet van de geestelijke achteruitgang van zijn volk, echt verdriet.

In onze tijd horen wij veel klagen over de geestelijke noodsituatie waarin volk en kerk verkeren. Maar is het echt verdriet? Echt verdriet en bewogenheid met de gang van zaken, bepaalt zich niet slechts tot klagen en kermen over de feitelijkheden. Te veel en te gemakkelijk maakt men er zich goedkoop af door te zeggen dat het de geest van de tijd is en dat we er rekening mee moeten houden dat het nog erger wordt, want de bijbelse profetie zegt het immers. Zo ontstaat er een geestelijke inaktiviteit.

Elia konstateerde niet slechts de feiten, maar… hij deed er ook wat aan! Hij dacht er diep over na en besprak het met zijn God.

Langs deze weg deed God bovengenoemde bede in Elia's hart geboren worden. De Heere bracht hem tot de overtuiging dat preken en vermanen niet meer helpen zou. Het volk moest de ernst van de zonde aan den lijve ondervinden.

Wij zouden het gebed van Elia niet durven te herhalen. Wie zou vrijmoedigheid hebben om een ramp over volk en kerk af te bidden? Dit is dan ook de boodschap van dit bijbelgedeelte.

Wat we er wel uit leren moeten: niet berusten in de toestand; niet zeggen: er valt toch niets aan te veranderen. Voor God is niets hopeloos. Maar God wil gebeden zijn. En… het gebed vermag veel! Het zet de krachten Gods in beweging. Het is daarbij mogelijk dat de Heere. ons een opdracht verleent waardoor wij mee mogen werken om een bepaalde toestanc te doorbreken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen