DRAMATISCHE KRISIS in de r.k. kerk

In het Portugese blad „Agora" van 17 juni 1967 staat een uitvoerig artikel van Michel Roland van het Franse seminarie Minute over: „Progressieven en konservatieven".

Het artikel is o.a. geillustreerd met een foto van de paus, waaronder te lezen staat: „Paulus VI lijdt hevig onder de dramatische krisis, waaraan de kerk ten prooi is gevallen". Het 'begint zo:

„Kardinaal, u bent een witte mier!"

„Het is elf uur in de nacht. Kardinaal Lercaro aartsbisschop van Bologna in Italie, bereidt zich voor op een rustige nacht. Daar gaat de telefoon. „Hier is kardinaal Florit van Florence". „Waarom belt u nog zo laat?", vraagt Lercaro. „Het gaat om een dringende en voor u pijnlijke zaak. Een van. de leden van mijn bisdom, de schrijver Tito Casini, heeft u aangevallen. In een pamflet waarin hij zich fel keert tegen u en uw liturgische hervorming, slingert hij u van alles naar het hoofd en vergelijkt hij u met Luther. Maar het ergste van alles is, dat dit geschrift van Casini voorzien is van een voorwoord van kardinaal Bacci, de bekende latinist".

Dat alles speelt zich af op 5 april. De volgende dag vertrekt Lercaro meteen in zijn Fiat 2300 over de autosnelweg naar het zuiden, naar Rome. Onderweg weet hij een exemplaar te bemachtigen van het pamflet van Casini, dat tot titel draagt: „De verscheurde mantel".

Casini is inderdaad uitermate fel. Hij vergelijkt kardinaal Lercaro met de termieten, de witte mieren, die hun verwoestende werkzaamheden in het duister verrichten. Ze knagen boomstammen en hele balken uit, met uitzondering van de buitenste laag, die zo dun als papier kan worden, zodat van buiten geen spoor te zien is van de inwendige verwoesting.

Casini beschuldigt Lercaro van verraad en van ontrouw o.a. aan de apostolische constitutie van Joannes XXIII van 22 febr. 1962, waarin deze paus had geschreven: „De bisschoppen moeten er voor zorgen, dat hun onderdanen niet schrijven tegen het gebruik van het latijn, hetzij bij de gewijde wetenschappen, hetzij bij de liturgie..... Het latijn is de levende taal van de kerk". Op 18 april echter nam Paulus VI kardinaal Lercaro in bescherming tegenover zijn aanvallers".

Waar zijn de lekken?

Er is nog iets wat Rome verontrust, en dat is dit: Herhaaldelijk lekken er geheimen uit. Hoe komt dat?

Reeds tijdens het concilie gebeurde dat meermalen en dan was het dikwijls de correspondent van de Franse krant „Le Monde" dik daarvan profiteerde. Het ergste geval heeft zich echter nog maar onlangs voorgedaan, toen de „National Catholic Reporter" van de V.S, het meerderheidsrapport over de geboorteregeling heeft gepubliceerd.

Daardoor is nog duidelijker aan de dag getreden het hevige konflikt tussen de voorzitter van de pauselijke commissie voor de geboorteregeling, nl. kard. Ottaviani, en de vicevoorzitter, kard. Döpfner van München.

Konflikt Ottaviani—Döpfner

Wat was er gebeurd? In juni besloot Ottaviani om aan de paus het minderheidsrapport over de geboorteregeling aan te bieden. Döpfner komt het te weten en op 28 juni om 7 uur 's morgens klopt hij al aan bij het Spaanse College van Onze Lieve Vrouw van de Rust. „Maak gauw pater Enrico de Riedmatten (jezuiet, secretaris van de commissie) wakker", zo beveelt hij. Hij moet de twee delen van het meerderheidsrapport hebben (samen 800 getypte bladzijden). Hij neemt ze mee en haast zich daarmee naar het vatikaan.

Op 1 juli is kardinaal Ottaviani uit protest niet aanwezig bij de wekelijkse audiëntie die de paus hem steeds toestaat. Hij laat zich vertegenwoordigen door mgr. Parente.

De dwaling van Luther

„Als Franse r. katholieken zich tot Rome wenden, omdat ze zo verontrust zijn door de moderne stromingen in hun land, dan krijgen ze tot hun grote verbazing te horen: Klagen jullie maar niet. Bij jullie in Frankrijk is het heus nog zo erg niet. Maar in andere landen. . . . .

De geloofskrisis is heel bijzonder merkbaar in Nederland, Duitsland, Groot-Brittannië en zelfs in de U.S.A. Onder invloed van bepaalde protestantse theologen zoals Bultmann komen r.k. priesters ertoe om de Evangeliën tot mythen te verklaren. Sommigen geloven niet eens meer in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie. Anderen loochenen de opstanding van Christus. (Roland weet blijkbaar niet, dat de vrijzinnigheid bij de Nederlandse r.k. theologen nog veel ernstiger vormen heeft aangenomen en dat b.v. in De Bazuin en De Wan zelfs het voortbestaan na de dood in twijfel wordt getrokken door priesters als drs F. Oudenrijn, drs M. C. Rijk en Ph. Stein. — H . J . H .)

Waarom verlaten die theologen dan onze kerk niet? Ze geven daar zelf het antwoord op: Wij willen niet de dwaling van Luther begaan door het op een scheuring aan te sturen. De kerk zal zich vanzelf wel ontwikkelen in de richting die wij graag hebben. We moeten alleen maar wachten".

Priestertekort en celibaat

„Met de dag wordt het probleem van het priestercelibaat benauwender. De progressieven publiceren formidabele cijfers op dit terrein, ondanki en misschien juist wel omdat vanuit Rome alles geheim wordt gehouden.

Ze zeggen dat in 1964 10.000 priesters ontslag van het celibaat hebben gevraagd. En vanaf 1958 zou dat getal zelfs 100.000 bedragen. Onder invloed van de modernistische stroming gaat het aantal priesterroepingen schrikbarend achteruit. Zeventig jaar lang telde het seminarie van Rodez gemiddeld 450 studenten. In het afgelopen jaar waren er maar 32. Het zal nu weldra gesloten worden".

Het Nederlands Documentatiecentrum

Zelfs in Rome hebben de progressieven zich een stevig bastion opgebouwd met de antenne van het Nederlandse Documentatiecentrum, de „Doe", dat een verbitterde slag voert tegen Ottaviani. Het „Doe" heeft een grote rol gespeeld achter de schermen van het concilie. Het beschikt over een uitgebreid informatienet. De voorzitter van een belangrijke congregatie van de curie zei onlangs: „Het Doe weet beter dan ik wat zich binnen mijn congregatie afspeelt". Men zegt dat nauwlettende ogen de tijd registreren van de private audiënties die Paulus VI aan zijn tegenstanders toestaat. En in de boekwinkels van het vatikaan wordt ook genoteerd wie het laatste boek van Jeacques Maritain koopt, nl. „De boer van de Caronne". (In dit boek keert de thans 84-jarige filosoof zich tegen het neomodernisme van vele priesters, waarbij vergeleken „het modernisme ten tijde van Pius X in het begin van deze eeuw slechts een lichte hooikoorts was". — H.J.H.).

Storm en over de kerk

„Zo staan de zaken. Een ontzettende storm woedt thans in de kerk. En nieuwe aanvallen tegen de oude instellingen van de kerk, ja zelfs tegen het hart van het christelijk geloof, zijn op komst.

En temidden van dat alles staat Paulus VI. Scrupuleus, vol gewetensangsten, aarzelend. Wij kunnen begrijpen dat hij naar Fatima ging om te bidden voor de vrede op de wereld, maar vooral om te bidden voor de vrede in de kerk".

P.S. Het is niet met leedvermaak dat wij deze gedeelten uit het artikel van Roland overnemen, maar onze bedoeling is u attent te maken op de ernst van de tijden, nu alles in beweging is, niet alleen in het protestantisme, maar ook bij Rome. Wij leven in een krisis van het christendom, misschien in een laatste grote slag tussen de machten van Licht en duisternis. Laat ons bidden!

P.S. 2. Het bovenstaande was reeds lang door de drukker gezet, maar ik had nog steeds geen plaatsruimte. Intussen is er al weer heel wat gebeurd. Kard. Lercaro is toch afgezet door de paus. In „Europeo" van 25 febr. 1968 staat een groot artikel van G. Pecorini over deze zaak. Daarin wordt aangetoond, dat kard. Lercaro gedwongen werd om zijn ambt neer te leggen, zonder enige uitleg van de reden waarom, en tevens dat hij dit nog steeds niet weet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen