IRS cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van IRS te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van IRS.

Bekijk het origineel

De dodende rots

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De dodende rots

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Eens ging een zaaier uit om te zaaien . . . . Een ander gedeette viet op de rotsachtige plekken, waar het niet veel aarde had; het schoot snel op omdat het in ondiepe grond lag. Toen de zon was opgekomen, kreeg het te lijden van de hitte, zodat het verdorde bij gebrek aan wortet . . . . Die op rotsachtige plekken werd gezaaid, is hij die het woord hoort en het terstond met blijdschap opneemt; maar hij heeft geen wortel geschoten, hij leeft bij het ogenblik, en als hij omwille van het woord onderdrukt of vervolgd wordt, komt hij onmiddellijk ten val" (Matth. 13:3, 5-6, 20-21, r.k. vert.).

„Merkwaardig is, dat ook in de katholieke kerk Mattheus XIII wordt voorgelezen, waarin de negatieve zijde van de rotssymboliek duidetijk tot uitdrukking komt, als geloof-dodend, omdat het zaad geen wortel kan schieten". Dr. J. L. J. Lumeij.

Dode dogma's bedreigen de Kerk

Dat is een gevaar dat elke kerk bedreigt, dat ze te veel rots, te veel organisatie, te veel dorre theorie en dood dogma wordt.

De bodem van de Kerk van Christus moet doordrenkt zijn van het levende water van Gods Woord. De levende Geest moet in de gemeente wonen als in een tempel. Wij zijn „gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten", dus niet op menselijke en kerkelijke tradities. „ . . terwijl de sluitsteen Christus Jezus zelf is, die het gehele bouwwerk in zijn voegen houdt". Een levend mens, tevens de Zoon van God, dus geen belijdenisgeschrift, geen dogma, al is het nog zo mooi geformuleerd, houdt de Kerk in haar voegen. Zodra de christenen zich gaan vastklampen aan dogma's en formuleringen, komt de kerkscheuring. De vastheid van ons belijden moeten we enkel zoeken in de levende Here, Jezus Christus. Maken we ons belijden los van Hem, dan bevrucht het Hoofd van de Gemeente dit belijden niet meer met Zijn eigen leven.

Een groeiend gebouw

Al vergelijkt Paulus dan de gemeente met een gebouw, hij voegt er onmiddellijk aan toe, dat er in de gemeente dynamiek, groei, moet zitten: „In Hem groeit het uit tot een heilige tempel in de Heer. In Hem wordt ook gij mede opgebouwd tot een woonstede van God, in de Geest (Ef. 2:20-22, r.k. vert.). Wanneer wij dus steeds maar spreken over de kerk als over een gebouw, een statisch iets, dan zijn wij zeer eenzijdig. Christus wil niet dat Zijn Kerk een star, onveranderlijk, dood gebouw is. Hij wil dat Zijn Gemeente altijd weer in beweging is, zich altijd weer laat drijven door Zijn Geest.

De betovering van Konie

De r.k. kerk kan wel gedurende enige tijd bevrediging schenken aan de mens, die erg gevoelig is aangelegd en daardoor onder de betovering komt van de heiligenverering, van de kaarsen die branden voor de beelden, van de bloemen, van de schittering van de gouden monstrans, van de verheerlijking van Maria als moeder van de mensen. Maar men kan ook na enige tijd gaan walgen van dit geestelijke snoepgoed.

Een kunstzinnig aangelegd mens kan genieten van de prachtige opbouw van de r.k. liturgie, van de mystieke gregoriaanse gezangen, die wegglijden onder de gewelven van oude kathedralen. Maar onze ongerechtigheden worden voor de toorn Gods niet bedekt, wanneer wij ons hullen in het mooie gewaad van de kunst, maar slechts wanneer wij ons door middel van het geloof laten bekleden met de gerechtigheid van Christus. En ook al leven wij in een tijd met een heel ander geestesklimaat, toch zijn er ook in onze tijd nog mensen, die het verwachten van de stoere syllogismen en die veel vertrouwen hebben in de kracht van de menselijke rede en die daardoor geboeid worden door de r.k. scholastiek. Maar zullen ze dan nooit eens merken, dat, terwijl zij hun hersens voeden, hun ziel van honger sterft?

„En komt tot Hem, de LEVENDE steen" (1 Petr. 2:4).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 oktober 1966

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

De dodende rots

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 oktober 1966

In de Rechte Straat | 32 Pagina's