Kan BACH heilig worden verklaard ?

In de Osservatore della Domenica (het zondagsblad van de Osservatore Romano) van 20 maart 1966 lazen we het volgende:

„Drie lezers schrijven ons vanuit Venetië en vragen of het niet mogelijk is, dat er een proces voor de zaligverklaring van J. S. Bach kan begonnen worden."

Het antwoord luidt:

„Dat kan niet, want Bach was protestant. De Katholieke Kerk begint zulk een proces alleen voor katholieke gelovigen. De heiligheid is een zichtbaar kenteken van de (lees: r-k.) Kerk, niet slechts omdat zij heilig is, maar ook omdat zij de moeder van heiligen is. Om heilig te zijn is niet alleen nodig dat hij de deugd op heldhaftige wijze heeft beoefend of omwille van het geloof gemarteld is of wonderen heeft verricht, maar ook dat hij zuiver was in de leer en in de aanwending van de middelen voor het bereiken van de volmaaktheid en de heiligheid.

Deze vraag roept echter wel een theologisch probleem op, n.l. van de heiligheid in zichzelf en in de protestantse godsdiensten. Het valt niet te ontkennen, dat er protestanten zijn, die een leven leiden van vereniging met God, met Christus, en die streven naar het ideaal van de christelijke volmaaktheid. Maar deze volmaaktheid, die men kan aantreffen binnen de protestantse godsdienstige gemeenschappen, vindt haar oorzaak en haar bron, haar wezen en haar kracht niet in specifieke protestantse gedachten zoals het vrije onderzoek, de uitsluiting van de (r.k.) Kerk zoals die zichtbaar wordt in de hiërarchische opbouw en in de volheid van haar sakramenten enz.

Het is alleen door middel van de enige en ware Kerk van Christus, dat het heil komt, en dus ook de heiligheid".

ONS KOMMENTAAR kan kort zijn. Het is tot daar aan toe, wanneer men zonder blikken en blozen de kerk of groep waartoe je behoort, heilig noemt; maar het wordt toch wel een beetje te bar, wanneer je noodgedwongen (ik zou bijna zeggen: tot je apologetische leedwezen) moet erkennen, dat er ook buiten jë kerk korrekte, ja zelfs zeer korrekte, mensen zijn, en je dat dan zonder meer toeschrijft aan de voortreffelijkheid van je eigen kerk of groep.

Ook wij, protestanten, belijden dat wij behoren tot een heilige Kerk, maar dan bedoelen wij dat nooit in de zin van de heiligheid van de protestanten zelf, maar in de zin van de heiligheid van Christus die de Kerk wordt toegerekend. Wij zijn overtuigd, dat het Evangelie ons verbiedt om te roemen in onze eigen persoonlijke heiligheid of in de heiligheid van de kerk of groep, waartoe wij behoren. "Wij zijn allen slechts zondaren, die altijd weer onszelf moeten aanklagen voor God, maar die mogen roemen in de heiligheid van Christus, die langs de weg van het geloof en van de toerekening ons geschonken wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen