Wat is Uw ENIGE troost?

Wanneer wij dit ontzettende lijden van het joodse volk op ons laten inwerken, dan bestormen allerlei vragen ons vermoeide hart. Ook sommige zekerheden komen dan stcrker dan ooit naar voren.

Wolven voor elkaar

En dat is allereerst wel de totale bedorvenheid van de menselijke natuur. Tot welke vreselijke dingen zijn wij, mensen, toch in staat. En dan denk ik aan een van de oude spreekwoorden, die ik in de latijnse grammatica leerdc: „Homo homini lupus" d.i. de mensen zijn wolven voor elkaar. In de Heidclbergse Katechismus lees ik datzelfde maar dan in Bijbelse taal: „Wij zijn geneigd tot alle kwaad en onbekwaam tot enig goed". „Wij zijn geneigd God en de naaste te haten".

Misdadige mogelijkheden, ook in mij

WIJ, d.i. ook ik. En dan denk ik weer aan een ander oud latijns spreekwoord: „Nil humanum a me alienum puto", d.w.z. „Niets van wat menselijk is, staat buiten mij". Ik weet dat de mogelijkheid tot de monsterachtige misdaden van het nazisme in elk mens, ook in mij, schuilt. Dat deze mogelijkheid bij mij geen werktlijkheid is geworden, dank ik aan de bewarende barmhartigheid van God. Een andere zekerheid die uit dit alles duidelijk naar voren treedt, is deze: Wij, mensen, kunnen onszelf nooit verlossen uit deze ellende. Daarvoor zit het bederf te diep in onze natuur ingevreten. De verlossing moet van buiten af komen; van iemand die gaaf en rein is en die ons ook kan omvormen tot nieuwe mensen.

Dit is do vreugde

En dit is de vreugde, die wij verkondigen mogen: God heeft iemand gezonden en nog wel Zijn eigen Geliefde, Zijn eniggeboren Zoon. Hij, de reine en rechtvaardige, is van buiten af ingetreden in ons mensengeslacht en Hij wil ons omvormen door Zijn Heilige Geest, die in ons wonen wil als in een tempel.

En mijn enige troost in leven en sterven is, dat ik door het geloof het eigendom van Jezus Christus ben geworden. Hij heeft mij verlost uit het bederf, Hij heeft mij vrijgekocht uit de slavernij van de boze geest, die het mensengeslacht opzweept tot de vreselijkste misdaden. Die Geest getuigt nu met mijn geest, dat ik kind van God ben en erfgenaam van de eeuwige heerlijkheid.

De vermoording van de jood, Jezus, werd ons belioud

Laten wij dan opzien naar Hem, die wij doorstoken hebben. Wij, niet slechts de joden. Want in de vermoording van de Zoon van God hebben wij ons diepste bederf getoond. Maar juist toen, toen de hel door de mens de gemeenheid tot het diepste punt had gebracht, heeft God getoond overwinnaar te zijn, ook over de machten der duisternis. De moord van Christus werd ons behoud, de bron van herschepping en van eeuwig leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen