DE PAUS VOORGOED BOVEN DE BIJBEL

Buiten de kontrole van Gods Woord

Er zijn verschillende dingen in dit concilie, die ons uitermate teleur hebben gesteld en steeds was dat te wijten aan een ingrijpen van de paus.

Ook nu heeft de paus weer ingegrepen door een toevoeging aan het ontwerp over „De Goddelijke Openbaring", n.l. deze zin:

„De Kerk put haar zekerheid over al het geopenbaarde niet slechts uit de H. Schrift".

Daarmee heeft de paus zichzelf officieel en voor goed huiten de kontrole van de Bijbel geplaatst. En hij heeft zich deze absolute volmacht laten toekennen door het concilie. Vreselijk! Protestantse waarnemers, hoe hebt u nog een dag langer op het concilie kunnen blijven? Hebt u dan geen enkel profetisch bewustzijn meer in u? Hoe liebt u dit alles gezapig kunnen aanhoren, zonder en bloc te protesteren tegen dit krachteloos maken van het eeuwige, soevereine Woord van God?

In hetzelfde nummer, waarin de Oss. Romano deze constitutie publiceerde n.l. van 19 nov., staat ook een beschouwing te lezen over de waarde van dit zo pas afgekondigde dokument. Daarin zegt B. Matteuci dat door dit dokument de diskussie vrij is gelaten of er twee bronnen van openbaring zijn n.l. Schrift èn traditie of slechts één bron*, n.l. de Schrift.

Inderdaad is dat zo. Maar na deze toevoeging doet dat er niet veel meer toe. Om dat duidelijk te maken, zou ik een voorbeeld willen gebruiken.

Verrekijker of mikroskoop

In de theorie van de twee bronnen beschikt de paus krachtens zijn onfeilbaarheid over een soort geestelijke verrekijker. Hij kan dan n.l. in de verte van de geschiedenis terugkijken en daar waarheden ontdekken, die niet in de Schrift staan opgetekend, maar als zwerfstenen zich rond de Bijbel bewegen en meegetrokken zijn door de geschiedenis heen via de mondelinge overlevering.

In de theorie van de éne bron van de openbaring beschikt de paus over een soort van geestelijke mikroskoop. Hij kan dan n.l. in de Bijbel allerlei dingen met zekerheid ontdekken, die elk ander mens er hoogstens in kan vermoeden.

Maar bij beide theorieën kan de paus tot alle andere mensen zeggen: „Ik zie, ik zie wat jij niet ziet".

Wanneer een r. katholiek van de tweebronnentheorie door argumentatie vanuit de Bijbel in het nauw wordt gedreven, zal hij antwoorden: Maar alle waarheden zijn ook niet in de Bijbel geopenbaard; er is nog een andere bron, waaruit wij de openbaring kennen, n.l. de mondelinge overlevering.

Een r. katholiek van de één-bron-theorie zal in zulk een geval moeten antwoorden:

Ook al zien wij, gewone christenen, dat niet in de Bijbel, het staat er toch in, want de paus zegt het, en de paus krijgt een bijzondere bijstand van de H. Geest, waardoor hij in de Bijbel met zekerheid dingen ziet, die anderen er niet, of althans niet met zekerheid, in kunnen zien.

In beide gevallen is de gedachtenwisseling rond de geopende Bijbel dan op een dood spoor gekomen. Helaas.

Herroeping

Ik moet dus herroepen wat ik in mijn eerste enthousiasme in 1964 schreef in de brochure „Kort maar Krachtig" op bl. 1:

„Wij verheugen ons erover, dat bet concilie de oude „twee-bronnen-theorie" heeft verworpen, en wil uitspreken, dat er slechts één bron is van Gods openbaring, n.l. de Heilige Schrift".

Ook al was dan de meerderheid van het concilie vóór verwerping van deze „twee-bronnen-theorie", toch is deze verwerping geen feit geworden.

Zeer teleurstellend

Zeer teleurstellend was ook de rede, die de paus hield tijdens de openbare zitting van het concilie op l8 nov. Hij kondigde daarin af, dat er een kerk in Rome zou worden gewijd aan Maria onder de titel van „Moeder der Kerk" als een herinnering aan het concilie, terwijl toch de meerderheid van het concilie deze titel voor Maria niet had willen aanvaarden.

Verder kondigde hij een half jubeljaar aan, waarbij men weer een volle aflaat kan verdienen. En dat ondanks de kritiek van de concilievaders op de leer over de aflaten.

Bijzonder bedroevend was ook de afkondiging van het proces tot zaligverklaring van Pius XII. Het is alsof Paulus VI met zijn „onfeilbare" macht de meest duidelijke historische dokumenten die het falen van Pius XII tijdens de laatste oorlog hebben aangetoond, omver wil praten. Maar de zes miljoen Joden, die als slachtvee de dood zijn ingejaagd, zonder dat Pius XII, die zich als de hoogste zedelijke macht van de wereld beschouwde, daartegen ook maar één duidelijk woord van protest liet horen, zullen niet meer zwijgen. Hun stemmen zullen het wereldgeweten blijven verontrusten, ook al zal straks Pius XII heilig verklaard worden.

Zeer teleurstellend was ook de lof die de paus aan de Curie toezwaaide. De bloei van de r.k. kerk in onze tijd is voor een groot gedeelte te danken, aldus de paus, aan de Curie en hij wekt de bisschoppen op tot dankbaarheid jegens de Curie en keert zich tegen de kritiek die op haar wordt ingebracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen