De ROZENKRANS

De rozenkrans is ontstaan als gebedsformulier voor de kloosterbroeders, die ongeletterd waren en dus het breviergebed, dat vooral bestaat uit de 150 psalmen, niet konden meebidden. Zij baden in plaats daarvan 150 keer het Onze Vader. Vandaar ook dat b.v. in België de rozenkrans nog de naam heeft van de „pater-noster" (pater noster = onze vader).

Met de opkomst van de ridderlijke cultus van de jonge vrouw ging ook gepaard de groei van de Mariacultus in de middeleeuwen en zo begon men ook het „wees-gegroet, Maria" in de pater-noster in te vlechten. Het mariale element is echter steeds meer gaan overheersen, zodat de rozenkrans nu bestaat uit 150 „wees-gegroet-Maria's" en slechts 15 „Onze Vader's". De middeleeuwse gewoonte om bij bepaalde gelegenheden het hoofd van jonge meisjes te omkransen met rozen, werd overgedragen op Maria en later ook op deze krans van 150 „wees-gegroetjes", die men op geestelijke wijze rond het hoofd van Maria wilde leggen. Zodoende noemde men de rozenkrans ook wel „rozenhoedje".

In Nederland gebruikt men het woord „rozenkrans" gewoonlijk echter voor de 150 „weesgegroetjes", terwijl men de naam „rozenhoedje" meestal slechts bezigt voor het derde gedeelte ervan, n.1. slechts 50 „weesgegroetjes". In het Portugees noemt men b.v. het rozenhoedje: o terco (letterlijk: het derde).

Voor meerdere gegevens hierover zie men: Theologisch Woordenboek, III, kol. 4167-4171, „De Rozenkrans", Dr. H. Boelaars (Hilversum 1941).

Het is wel zeer typerend, dat de paus aan de ex-protestantse prinses Irene, een rozenkrans ten geschenke heeft gegeven, waarin zo duidelijk tot uitdrukking komt de verdringing van het gebed, dat door Christus ons werd geleerd, door het Mariagebed, dat door de r.k. kerk aan de mensen werd geleerd. Wij kunnen dat moeilijk anders zien dan als een triomfgebaar over deze overgang van onze Nederlandse prinses, die de kerk van het „solo Christo" (alleen door Christus) verliet om zich aan te sluiten bij de kerk van het „per Mariam ad Jesum" (door Maria tot Jezus).

De vriendin van Prinses Irene, de beruchte mej. Rosario de Andrade, zal wel bijzonder in haar nopjes zijn met dit geschenk van de paus, want haar voornaam „Rosario" betekent „rozenkrans".

Wat houdt de rozenkrans in?

De dikke kralen betekenen de „onze-vaders", de dunne de „wees-gegroetjes". Men begint de rozenkrans meestal met de geloofsbelijdenis van de apostelen, één „onze-vader" en drie „wees-gegroetjes" waarbij men bidt: 1. „Ik groet de dochter van God de Vader"; 2. „Ik groet de Moeder van God de Zoon"; 3. „Ik groet de bruid van de Heilige Geest".

Voor elke tien „wees-gegroetjes" zegt men een „geheim". Het laatste van de 15 geheimen luidt: ,De kroning van Maria in de hemel". Reeds Guardini heeft bezwaar geuit tegen een dergelijke afsluiting van de heilsgeheimen in de rozenkrans en meende, dat als laatste geheim dan toch minstens moest fungeren: De wederkomst van Christus. De pausen zijn echter op zijn voorstel nooit ingegaan. De tekst van een „wees-gegroetje" luidt aldus:

„Wees gegroet, Maria, vol van genade. De Heer is met U. Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus, de vrucht van uw schoot. Heilige Maria, Moeder van God bid voor ons zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen