IJzeren gordijn gesloten

Het werd te gortig. Er waren te veel Oost-Duitsers, die vanuit het „paradijs'? van het communisme wegvluchtte naar de „hel" van het kapi talistische westen.Daarom moest er hard worden ingegrepen. De Oost-Duitsers moesten tegen zichzelf beschermd worden. Door de leugenachtige propaganda van het westen waren zij blijkbaar gaan twijfelen. Hun „overtuiging" dat het grote levensgeluk alleen maar te vinden is aan de Russische zijde van het IJzeren Gordijn, was dus gaan wankelen.Daarom hebben de sovjetheersers besloten om het IJzeren Gordijn voor goed dicht te grendelen. Zelfs de vensters van de huizen die uitzagen op west-Berlijn, moesten worden dichtgemetseld.

Een abonnee had zes nummers van ons blad afgegeven aan het bureau van de r.k. Open Deur te Amsterdam. In een begeleidend schrijven vroeg zij aan de paters of zij wilden aangeven, wat er precies waar was van de inhoud van ons blad.

Zij ontving antwoord van pater van Doornik, waaruit wij het volgende overnemen: „Ik weet niet of U katholiek bent. Bent U dit, dan weet U dat de kerk de lectuur van deze blaadjes, als beschermende maatregel, verbiedt. Zij heeft nu eenmaal de taak om te waken".

Het is mij onmogelijk om verschil te ontdekken in de methode van de afgrendeling van het IJzeren Gordijn en in deze methode van Rome om het lezen van andersdenkende lektuur te verbieden onder straffe van doodzonde en hel. In beide gevallen geeft men dezelfde beweegreden aan voor deze harde praktijk: „Het is een beschermende maatregel".

Het is dus eenzelfde methode die door Rome en Moskou gevolgd wordt: het verbod om onbevooroordeeld kennis te nemen van de overtuiging van een ander. Moskou bedreigt overtreding van dat verbod met doodschieten of concentratiekamp. Wanneer iemand gesnapt wordt bij zijn poging tot ontvluchting naar het westen, dan tracht de Oost-Duitse politie hem nog een kogel tussen de ribben te jagen. Aldus artikel zoveel van de dekreten van het Kremlin. Indien een rooms-katholieke het waagt om toch protestantse lektuur te lezen, zoals de boeken van prof. Berkouwer en natuurlijk de nummers van In De Rechte Straat, dan schiet Rome hem de eeuwige dood in. Aldus can. 1399 van de Codex Juris Canonici. Verboden op straffe van doodzonde en hel.

IJzeren gordijn — purperen gordijn.

Zoals bij het communisme aan slechts enkele hogere functionarissen verlof wordt gegeven om kennis te nemen van de lektuur van de westerse wereld, zo is het ook bij Rome.

Het verbod om andersdenkende boeken te lezen geldt niet alleen de gewone gelovigen, maar zelfs de priesters, die toch een volledige academische opleiding hebben gehad. Rome strekt ook tot hen de „beschermende maatregel" van het verbod onder doodzonde en hel van het lezen van protestantse boeken uit. De hoge functionarissen die dispensatie van het boekenverbod kunnen krijgen, zijn als regel de professoren van een groot-seminarie. Zo heb ook ik dat verlof gekregen, omdat ik professor was in de wijsbegeerte en in de geschiedenis van de wijsbegeerte aan het groot-seminarie van Tiete in Brazilië.

Alle professoren van een r.k. universiteit moeten dat verlof aanvragen. Ook ex-protestanten zoals prof. v. d. Pol, Dr. van der Linde, Dr. Visser moeten nu van Rome een ,.uitreisvisum" ontvangen om hun vroegere geloofsgenoten in hun lektuur te bezoeken. Passeren ze zonder „permit" de grenzen van het roomse rijk om wat te neuzen in de protestantse boeken, dan komen ze op de bon voor de hel.

Hoe dwaas deze vertoning is, kan misschien nog het duidelijkst worden, als we eens veronderstellen dat prof. Berkhof, Van Nifterik, Sevenster aan de hervormde synode, en prof. Berkouwer, Nauta, Ridderbos aan de gereformeerde synode verlof moesten vragen om rooms-katholieke boeken te lezen, — en dat, zij, als ze zonder dat verlof die roomse boeken zouden lezen, in de hel zouden terecht komen, Hiernaast drukken wij af het document, waarin aan ons deze dispensatie werd verleend.

Vertaling:

(ln 't zegel „Bij Hem is overvloedige verlossing"). Leonardus Buys. Aan de eerwaarde pater Herman Hegger. Van de Hollandse provincie.

Hiermede verlenen wij U het verlof om de verboden boeken te lezen met uitzondering van onzedelijke boeken), voor zover U het nodig hebt om Uw ambt als professor uit te oefenen en om de dwalingen te weerleggen.

Dit verlof geldt voor vijf jaar. Rome, in het klooster van St. Alfonsus, 6 november 1947.

N.B. Als de tijd van dit verlof verstreken is, moet men tegelijk met de nieuwe aanvraag dit dokument opzenden, indien men vernieuwing van het verlof wenst.

(Een N.B. van mij, H.J.H.: Let op de datum, waarop mij dit verlof gegeven: 6 november 1947. Op 8 juli van 1948 heb ik de r.k. kerk werd verlaten en ben overgegaan naar de reformatie. Het is dus wel duidelijk dat er op mijn leven als priester-kloosterling en professor niets was aan te merken. Ik zeg dit even daar ik altijd weer brieven krijg, waarin gesuggereerd wordt, dat ik er maar zo'n beetje bij heb gebungeld in de r.k. kerk.

Verder lijkt het mij nog de moeit e waard om te vermelden, dat ik de enige onder de 9 professoren van het groot-seminarie van Tiete in Brazilië was, die protestantse boeken mocht lezen. Al de anderen, de professor van de exegese, de dogmatiek, de ethiek, de kerkgeschiedenis enz. zouden doodzonde doen en naar hel gaan, als ze het toch waagden om een protestants boek te lezen, en dit misdrijf niet zouden willen biechten.

Meten met twee maten.

De Open Deur en de Una Sancta besteden kapitalen om de r.k. gedachte onder de protestanten te propageren. Zij maken daarbij gebruik van het begin: el van het vrije onderzoek van de protestanten. In een folder, waarin de brochure reeks van de Una Sancta kosteloos wordt aangeboden, lees ik: „Inderdaad behoort een duidelijk werk over het katholieke geloof ook in de boekenkast van een niet-katholiek met algemene ontwikkeling". „Dit werk, 328 blz., fraai geillustreerd, gratis als geschenk voor Uw boekenkast".

Maar voor een katholiek met of zonder algemene ontwikkeling is het cnder zware straffen verboden om een duidelijk werk in zijn boekenkast te hebben over het protestantisme. De Dogmatische Studiën van prof. Berkouwer mag hij niet in zijn huis hebben. Want: „door het recht zelf zijn verboden alle boeken van welke schrijvers ook, die de ketterij of het schisma verdedigen" (Can. 1399,2*). Dergelijke boeken mag men „zonder verlof niet uitgeven, niet lezen, niet bij zich houden, niet verkopen, niet vertalen, en men mag ze ook op geen enkele wijze aan anderen doorgeven" (Can. 1398).

Deze folder zegt nog: „Als Uw radio defect is, laat U hem beslist niet repareren door de schoenmaker. Wie iets wil weten over vliegtuigbouw, abonneert zich niet op een modeblad. Daarom moeten zij, die zich een juist beeld willen verschaffen van de katholieke geloofs- en levensopvatting, niet gaan informeren bij de Hervormde buurman of de buitenkerkelijke sigarenwinkelier op de hoek, of bij de juffrouw met de Wachttoren. Een katholieke informatiedienst zendt U gratis. . . .".

Goed. Maar wanneer wij dan zeggen: Wanneer een rooms-katholiek de diepste bedoeling wil weten van de reformatie, dan moet hij dus ook niet te rade gaan bij een pater, die op straffe van doodzonde verplicht is aan te nemen, dat de reformatie in haar wezenlijke punten een grote dwaling is. Dan ligt het toch ook voor de hand dat zo iemand b.v. de werken van prof. Kooiman leest. Maar dan is ineens het antwoord: „Neen, wij verbieden dat aan onze mensen.... als een beschermende maatregel. Wat het protestantisme eigenlijk bedoelt, moeten ze van ons, priesters, vernemen en niet van U, protestanten".

In goed gezelschap.

Het verheugt ons dat wij ons als verboden tijdschrift in zeer goed gezelschap bevinden. Krachtens can. 1399. par. 2 valt Hervormd Nederland, Gerefor

meerd Weekblad, Centraal Weekblad, Belijden en Beleven, De Reformatie, De Wekker, De Saambinder, De Strijdende Kerk enz. ook onder dit verbod.

Zelfs de zoetsappigste, liefste, louter positieve protestantse evangelisatiebladcn vallen onder de veroordeling van het roomse kerkelijke recht. Althans indien zij geen vaag en verwaterd christendom prediken, maar duidelijk de grondbelijdenis van de reformatie naar voren brengen, n.1. dat de mens alleen behouden wordt uit genade en door het geloof in Jezus Christus, en dat de norm van Gods openbaring alleen te vinden is in de Schrift. Vul dus zelf maar in: De Open Deur (bedoeld is natuurlijk de hervormde Open Deur, - er bestaat n.1. ook een r.k. Open Deur), De Elisabethsbode, De enzovoort, ze worden allen getroffen door de ketterhamer van can. 1399.

Geen enkele protestant, hij moge dan nog zo hyperoecumenisch zijn, make zich dus een illusie: Ik schrijf zo lief, dat Rome mijn blaadjes niet verbieden zal. Het merkwaardige doet zich daarbij voor, dat ex-ds Van der Linde nu niet meer Hervormd Nederland en ex-ds Visser niet meer Gereformeerd Weekblad mag lezen, zonder toestemming van Rome. Doen ze het toch zonder dit verlof, dan gaan ze naar de hel, als ze het niet willen biechten. „Het kan verkeren", zei Breedero.

Gelukkig zijn er echter in onze tijd heel wat rooms-katholieken, die zich van die bepalingen niet zo veel meer aantrekken. Diep in hun ziel voelen zij dat het een teken van zwakte is van hun eigen kerk, dat zij het lezen van protestantse lektuur verbiedt. Zij herinneren zich nog al te goed, dat de Duitsers in de oorlog ook onder zware straffen verboden om de vlugschriften die de geallieerde vliegtuigen boven ons land uitstrooiden, te lezen of door te geven. Zij hebben misschien zelfs hun leven gewaagd aan het stencillen en verspreiden van illegale bladen. En zij schamen zich voor de sterke overeenkomst van de methoden van de r.k. kerk, die met de eeuwige dood bedreigt iedereen, die protestantse lektuur zou willen lezen of doorgeven.

Wie is de zwakste?

Pater van Doornik schrijft nog in de boven aangehaalde brief: „Wat de zwakke zijde van dergelijke blaadjes is, is dat de aangevallene zich niet verdedigen kan in hetzelfde nummer".

Wij hebben daarop aan Pater Doornik geantwoord: „Reeds meerdere malen hebben wij in ons blad vermeld, dat wij aan r. katholieken, ook aan priesters, gaarne plaatsruimte verlenen. Bij deze bied ik H dat ook aan". Op een open briefkaartje schreef daarop pater van Doornik, dat hij de uitnodiging niet aannam.

Ik meen dat elk objectief buitenstaander zal erkennen, dat In de Rechte Straat zich hiermede van de sterke zijde heeft getoond, en dat pater van Doornik alleen maar zijn zwakte heeft gedemonstreerd".

Vlucht van achter het purperen gordijn.'

Rooms-katholieken, laat U toch niet afschrikken door de dreigementen. Laat U niet afsluiten achter een purperen gordijn van kerkelijke verboden. Indien wij duidelijk leugen verkondigen, zult U dat gauw genoeg merken. Maar indien wij de heerlijkheid van Jezus Christus en de oneindige rijkdommen des Vaders verkondigen, is het dan voor U niet alles waard om de tocht naar deze schat in de akker te aanvaarden?

Deze schat in de akker is niet het protestantisme, maar dat is Jezus Christus met zijn rijkdommen van genade, met de vrijheid der kinderen Gods, die Hij voor ons gekocht heeft met zijn kostbaar bloed. „Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een schat, verborgen in een akker, die een mens ontdekte en verborg, en in zijn blijdschap er over gaat hij heen en verkoopt al wat hij had en koopt die akker" (Matth. 13 : 44). Gaat ook gij heen en waag er alles op om deze grote schat in de akker te bemachtigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen