TEGENSTELLINGEN

In Zuid Amerika gaan elke dag; 1000 rooms-katholieken over tot het protestantisme.

Dit is bekend gemaakt door het Katholiek Canadees Bureau voor Latijns-Amerika te Montreal, dat een soort rooms-katholieke wereldcentrale is geworden vanwaaruit men de bedreiging in Zuid-Amerika keren wil. De direkteur van dit bureau is pater Marcel Gérin.

In allerlei landen wil men priesters recruteren om zich in de strijd te werpen tegen de doorbraak van de reformatie in dit grote gebied, waar een derde woont van alle rooms-katholieken in de wereld. Zo vertelde onze Spaanse ex-priester ons, dat ook in Spanje telkens weer in de prediking en bij de retraite voor de priesters gewezen wordt op deze nood van dit Latijnse continent.

Volgens het Katholiek Archief van 17 febr. 1961 is de grootste stijging van het protestantisme waar te nemen in Mexico, n.1. 298 % in de laatste 10 jaar. In „Het Zoeklicht" van 5 aug. 1961 las ik echter:

„Ds. Clyde W. Taylor van de Nationale Federatie van Protestantse Christenen heeft vastgesteld dat het aantal protestantse christenen in Columbia sedert 1946 met 400 % is toegenomen. Dr. Taylor zei: „Ik ken geen andere plaats ter wereld waar een dergelijke snelle toename heeft plaats gevonden"."

Maar....

Uit de statistiek van de volkstelling: van vorig jaar blijkt officieus, dat de roomskatholieken in de laatste 13 jaar met twee procent zijn toegenomen, ze zijn n.1. gestegen van 38,5 % naar 40,5 %.

Wanneer deze groei zo doorgaat, dan zullen over 65 jaar de rooms-katholieken in Nederland de absolute meerderheid hebben, terwijl Latijns-Amerika dan misschien overwegend protestant is. En dan nog enkele jaren later, en onze „In de Rechte Straat" zal van staatswege verboden zijn. We verwachten echter dat we dan met open armen in Zuid-Amerika worden ontvangen en onze stichting zal dan vandaar uit met kracht de herkerstening van Nederland ter hand kunnen nemen.

Tegenstellingen en hun oorzaken.

Zelf ben ik in Brazilië overgegaan tot het protestantisme. Ik heb het dus van nabij meegemaakt en ben er een vrucht van. Ik kan er dus wel enigszins over oordelen. De oorzaak van dit verschil (geweldige groei van de reformatie in Zuid-Amerika en snelle achteruitgang in Nederland) zit hem allereerst daarin, dat de protestanten van Nederland (en over het algemeen in Europa) veel te oud zijn geworden. Het is een protestantisme met diepe rimpels in het voorhoofd, dat het blijde vertrouwen in Gods leiding en in de overwinnende kracht van Christus mist. Wij, protestanten van Nederland, zijn allerminst een leger dat overwinnend achter Jezus aantrekt, die dood en duisternis overwon, en „in Wie wij meer dan overwinnaars zijn". (Rom. 8 :37) Dat er ook in Nederland zulk een hernieuwde reformatie kan komen als in Zuid-Amerika, geloven we wel in theorie, met ons hoofd, zo in de trant van: Natuurlijk is bij God niets onmogelijk. Maar we geloven het niet met ons hart en daarom is ons pogen petieterig en onze evangelisatie-methode stuntelig. We werken aan de perfektionering van onze methoden, maar de grote methode van God is nog altijd de methode van het geloof in de overwinnende kracht van Jezus Christus en de bezieling door zijn Geest.

In Zuid-Amerika is er echter een jong en getuigend christendom. De kerken bestaan daar voor verreweg het grootste gedeelte uit bekeerlingen vanuit Rome.

In Nederland aarzelt men echter om aan de gewezen rooms-katholieken een stem te geven, althans in bepaalde kringen. Men waarschuwt de kerkmensen voor de ex-priesters, zelfs nadat ze jarenlang predikant zijn. Dit is allemaal te begrijpen vanuit de geest van de gerimpelde voorhoofden: „Laat ons toch met rust. Gooi geen knuppels in de kerkelijke hoenderhokken. We hebben het al zo moeilijk".

Een andere oorzaak, die echter enigszins uit het voorafgaande voortvloeit, is dat het Evangelie bij ons wordt doodgepraat.

Voor de zoveelste keer wil ik herhalen, dat ik allerminst veroordeel, maar integendeel toejuich die gesprekskringen, waarin predikanten met priesters in diepe bewogenheid de grondverschillen tussen reformatie en Rome doorspreken. Maar „het gesprek" is voor velen een modewoord geworden. Elke profetische gloed wordt dan gedoofd. De Blijde Boodschap van de levende, barmhartige, maar ook vreeswekkende God wordt dan verburgerlijkt door het zogenaamde „hoge niveau", waarop gesproken moet worden. Men vergeet dan echter dat de sprinkhanen-etende Johannes de Doper met zijn botte bijl aan de wortel van de bomen daar helemaal niet zou thuishoren. En Jezus met zijn: „Wee, u, gij huichelaars, gij, wit-gepleisterde graven" al evenmin.

Wij, protestanten van Nederland, hebben de kracht van de reformatie verloren. We houden de ene zondag een preek over de Mis als een afgoderij - plichtsgetrouw, overeenkomstig onze traditie - en de volgende zondag laten we een pastoor op dezelfde kansel een welkomstwoord toespreken bij de intrede van een nieuwe dominee, terwijl diezelfde pastoor 's morgens nog de afgoderij gepleegd heeft, waarover op diezelfde kansel een week te voren „gefulmineerd" werd. Moeten we dit niet brandmerken als een onwaarachtigheid onder Gods ogen? Als wij werkelijk vanuit God Woord zulke geweldige bezwaren tegen elkaar hebben - het verwijt van afgoderij is toch geen kleinigheid - , hoe kunnen we dan door zulk een uiterlijk betoon van eenheid deze profetische aanklacht van de katechismus tegen de Mis te niet doen? Hoe kunnen we onszelf dan nog beschouwen als trouwe getuigen van Jezus Christus, die door één totale zelfoftering aan het Kruis ons gered heeft? Nieuwe roomse strategie in Zuid-Amerika De kracht van Rome is de diplomtie, de kracht van de reformatie is het duidelijk Woord van God, dat gehanteerd moet worden als een „scherp tweesnijdend zwaard". (Hebr. 4 : 12.) In Brazilië hanteerde men dit zwaard. Men was er resoluut in de afwijzing van de roomse dwalingen. Rome heeft jarenlang door geweld en vijandschap getracht het wassende protestantisme tot staan te brengen. Het is niet gelukt. Juist in Columbia waar de meeste vervolging was, maar 116 protestanten om hun geloof gemarteld werden vanaf 1948, is de toename het grootst geweest. Het is daarom te begrijpen dat het rooms-katholiek bureau in Canada, waarover wij boven spraken, een nieuwe methode voorstelt voor de bestrijding van het protestantisme in Zuid-Amerika, n.1 de methode van het gesprek. Het is te hopen dat de protestanten van Zuid-Amerika zich niet in de val laten lokken en onverkort en met profetische gloed het zwaard van het Woord Gods blijven bedienen. Het zou tragisch zijn als ook in Zuid-Amerika het geweldige reformatorische elan werd doodgepraat.

Lastige jongens.

Uit een artikel van „De Volkskrant" van 10 augustus 1961 van Godfried Bomans over: „Lastige jongens".

„De lastige jongens in de kerk vinden wel gehoor als ze eenmaal dood zijn, begraven en gecanoniseerd zijn, maar tijdens hun leven worden ze als onmogelijke mensen beschouwd. Zij worden niet gezien als heelmeesters, zij leggen slechts kwetsuren bloot. Zij doen alleen pijn. Het is de tijd die de wonden heelt. Zo mag men gerust schrijven over de mistoestanden in de Kerk tijdens de Borgia's. Dat is verleden. Men is dan kerkhistoricus. Maar wee degene, die een mond durft open te doen over. ..."

„Over een eeuw zal misschien een Ranke of Pastor het litteken (bedoeld is van de mistoestanden in de huidige rooms-katholieke kerk. H.J.H.) mogen aanwijzen. Want dan is het geheeld. Maar dan is het tevens te laat".

Laatste berichten:

Reeds heeft br. Fernandez gesproken in de tentcampagne te Goor, die door In de Rechte Straat georganiseerd werd met medewerking van de gereformeerde kerk aldaar.

Op maandag, 11 september, om 19.45 uur zal een getuigenisavond plaats hebben in de Chr. Geref. Kerk te Aalsmeer, Lijnbaan 3. Ook daar zal br. Fernandez spreken. Zondagavond 10 sept. om 6 uur spreekt br. Fernandez in de Herv. Kerk van Wemeldinge.

VU ZEGEN

God zegent ons werk zichtbaar.

Dat zal iedereen moeten toegeven, die de ontwikkeling van „In de Rechte Straat" onbevooroordeeld heeft gadegeslagen.

Het getal priesters, dat bij ons komt aankloppen, wordt steeds groter. Sinds onze vorige editie hebben weer twee priesters via het kontakt met „In de Rechte Straat" de rooms-katholieke kerk verlaten en zijn op weg gegaan naar de reformatie. Een Vlaming en een Nederlander. Daar wij het van het grootste belang achten, dat deze priesters zich rustig kunnen orienteren, willen wij hier voorlopig geen enkel detail over hun verleden vermelden.

Intussen heb ik bezoek ontvangen van een buitenlandse priester, die is gaan twijfelen aan de leer van zijn kerk en over de reformatorische beleving van het Evangelie in een soort retraite wil doorpraten. Hij zal ongeveer een week bij mij blijven.

En begin deze week werden wij vanuit Frankrijk opgebeld door de direkteur van een Bijbelschool. Een Argentijnse seminarist is daar aangekomen en wil de kerk verlaten. Of wij hem wilden helpen.

Twee maanden geleden is een Spaans meisje, studente in de filosofie en de letteren, die tot bekering kwam via lektuur uit Nederland, door ons opgenomen en ook zij zou graag evangeliste worden in Zuid-Amerika.

Wij steunden een kloosterzuster in Spanje, die vier dagen voor het afleggen van de gelofte tot het volle licht kwam.

Ook een kloosterbroeder in Nederland mochten wij helpen bij zijn moeilijkheden in het maatschappelijke leven.

....maar ook veel zorgen.

Niet alle ex-priester en ex-kloosterlingen hebben onze financiële steun nodig. Maar op dit ogenblik zijn er reeds zes, waarvoor wij maandelijks garant moeten zijn (en mogen zijn!) Wij naderen snel de bodem van ons ex-priesterfonds.

Bovendien brengt elke uitgetreden priester weer nieuwe kontakten met zich mee. Hij wil aan zijn vroegere confraters vertellen van de rijkdom die hij in Jezus Christus heeft gevonden. Moeten we voortaan tegen deze pas-uitgetreden priesters zeggen: Zwijgt u a.u.b. over de heerlijkheid van de genade, die God u bewezen heeft, want dat gaat van ons veel te veel financiële offers vragen? En als we weer eens opgebeld worden uit het buitenland voor een ogenblikkelijke nood, moeten we dan antwoorden: Neen, het kan niet meer. De offerbereidheid van het Nederlandse protestantisme heeft zijn uiterste grens bereikt. Probeert u het maar in een ander land, of anders zet hem maar op straat en laat hem maar verder sukkelen?

rk weet het: Uw christelijke liefde zegt onmiddelijk: Neen, dat moogt u nooit antwoorden. Goed, maar trekt u dan ook zelf de consequenties van uw liefde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen