Zo was Hij

„Komt allen tot Mij, die belast en beladen zijt, en Ik zal u verkwikken". Hebt ge al eens ernstig over deze woorden van Christus nagedacht?

„Komt maar ne keer af als ge goesting hebt, en ik verwaact u zo rap mogelijk, en ge zult welkom zijn.” Ja, zo zou Jezus tot ons gesproken hebben, als Hij een Vlaming geweest was.

En velen namen Hem op zijn woord. Ze kwamen dus naar Hem toe en dan nog op de ongewoonste plaatsen. Petrus in de vissersboot, Zacheüs vanuit een boom langs de weg, Magdalena in een wereldse feestzaal, de Samaritaanse vrouw bij een waterput, de éne moordenaar aan het kruis.

Het schoonst van al: Jezus deed nooit alsof Hij het erg druk had; was nooit misnoegd, zoals iemand die buiten de spreekuren niet gestoord wil worden. Ook niet een keer kwam Hij voor de dag met de woorden: „Een minuutje geduld", of „wacht U even".

Maar aanstonds liet Hij alles staan wat stond, en was vol aandacht voor wie Hem broodnodig had. Ja zó was Hij.

Hoeveel vissen de apostelen bij de wonderbare visvangst uit hun netten haalden, kon Hem weinig schelen, maar. . . . wel wat Petrus op het hart had. Jezus werd met gejoel en gewuif door de straten van Jericho gevoerd, doch....Hij vond het veel belangrijker eens stil te staan bij Zacheüs in de boom. Ja zó was Hij.

Als mens was Jezus eens zeer moe, en was zinnens eens even uit te rusten, maar toch lokte Hij een levendig gesprek uit met een Samaritaanse vrouw, die zichzelf had gezocht bij vijf verschillende mannen, tot zij haar hart verloor aan Hèm. Want.... zo was Hij.

Hij voelde zich hopeloos eenzaam, verlaten van God en mensen. . . . maar Hij had zelfbeheersing genoeg om mee te voelen met een moordenaar. Zo waa en. .. . zo is Hij nóg.

Diezelfde Jezus wacht op ons ook. Hij vindt het wel belangrijk genoeg om ook eens naar ons te luisteren. Maar, vinden wij het wel belangrijk genoeg om met Hem eens te praten, om ons hart eens bij Hem te luchten. Het verveelt of vernedert Jezus niet, te moeten aanhoren hoe klein we zijn. Maar. . . . verveelt het ons soms niet te moeten bekennen hoe klein we zijn? Wat zijn we ingebeeld, bezeten van onszelf, wat willen we ons ikske toch groot maken op alle onmogelijke manieren. En wat zijn we onverschillig tegenover Jezus. Waar of niet? Als we eens echt van Hem hielden, als Hij ons eens dierbaar was, als we eens echt konden aannemen dat Hij leeft en door en door met ons begaan is, dan zou elke ontrouw, groot of klein, ons als lood wegen, en hoe zouden wij dan naar Hem lopen om alles weer goed te maken. Hoe spijtig en triestig is het niet dat we telkens maar uit het oog verliezen: hoe Hij was en. . . . hoe Hij nog is!

Ik weet het wel, dat het niet geestig is om altijd maar te moeten gaan klagen en zagen, en om oude koeien uit de gracht te moeten halen, zoals ze bij ons zeggen. Maar dat mag ons toch niet ontmoedigen. Heeft Jezus dan zelf niet gezegd: „Kom!" ? Nooit heeft Hij er bij gezegd hoe dikwijls. Hij wou dus zeggen: Zo dikwijls als ge zelf maar wilt.

En wees maar gerust, Jezus wordt nooit zenuwachtig of wrevelig: Hij is anders dan wij en andere mensen. Zo is Hij.

Er is een mooi spreekwoord dat zegt: „Moed verloren, al verloren". Dat spreekwoord krijgt hier helemaal gelijk. En bijgevolg: Ga ne keer bij Jezua. Spreek met Jezus, van waar ge wilt, Hij hoort u steeds, waar ge ook zijt, op uw fiets, op de tram, in de kamer, in de schoolbank, midden in het spel, zelfs van op uw omgewoelde bed. Ga maar gerust en spreek zo maar, plots, zo maar onaangediend. Jezus zal zich niet verwonderen, van waar ge zijt of komt. En. . . . Hij heeft geen spreekuren. . . . Ja, zó is HÍJ. En... . hóé zijt GIJ??

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen