Een wel-gezegende dag

DOCEREN OVER MARIA.

Vrijdag 12 juni ging de reis allereerst naar de Bijbelschool in Brussel voor de wekelijkse twee lesuren over „het Rooms-Katholicisme in het licht van de Bijbel." Ditmaal moest de Marialeer behandeld worden.

Eens had ik in het klooster voor de communiteit een conferentie gehouden over: „het liefdeleven van Maria in het licht van al haar privilegies". Maanden lang had ik me daarop voorbereid. Allerlei dikke boeken, welke uitsluitend over Maria handelden, had ik er voor doorgewerkt. Ik had dat met heel veel animo gedaan, omdat ik mij bad „toegewijd" aan Maria als haar „liefdesslaaf", overeenkomstig de richtlijnen van de grote Maria-vereerder: Grignon de Montfort. Ik had mij dus erop toe te leggen om te leven IN, MET en DOOR Maria. Heel mijn leven en heel mijn gedachtenwereld moest doordrongen zijn van Maria en moest in baar dienst staan. Ik had immers ook al mijn „verdiensten" aan Maria afgestaan. (!!) opdat ZIJ ze zou geven aan wie het HAAR goed dacht. Het was toen een grote vreugde om zo bezig te zijn met de voorrechten en privilegies van mijn Hemelkoningin! Ik wist toen nog niet beter.

Nu ik echter JEZUS ben gaan leren kennen, nu ik ben gaan beseffen hoe Gods heilsplan in werkelijkheid is: ons met allerlei geestelijke zegeningen te overladen IN CHRISTUS JEZUS (vgl. Eph. 1, 3), sindsdien is mijn aandacht naar JEZUS uitgegaan en heb ik leren inzien, hoe de Maria-verering in de Rooms-Katholieke kerk een list van de duivel is om de aandacht van de door God gestelde Middelaar tussen God en mensen af te trekken en te vestigen op iemand, die in feite ons in niets kan helpen. Thans moet ik opnieuw over de „voorrechten" van Maria spreken, maar nu om aan te tonen hoe deze volkomen uit de lucht gegrepen zijn en Christus' eer rechtstreeks aantasten. Wie belangstelling beeft voor deze cursus, kan deze bijna zestig gestencilde bladen bij ondergetekende bestellen voor de prijs van ƒ 5. —. Achtereenvolgens wordt erin behandeld: de kentekenen van de ware kerk. het pausdom, Schrift en Traditie, de Sacramenten, het centrum van de Roomse eredienst: de Mis, de Marialeer en ten slotte de heiligenverering en allerlei devoties. In de toekomst hoop ik nog meerdere onderwerpen te behandelen en aan deze reeks toe te voegen.

ZIELZORG IN DE TRAM.

Toen ik na de les bij de auto kwam lag er een briefje op een der zitplaatsen. De ex-priester-arbeider, broeder G. Verlot. was tijdens de lesuren even langs geweest en had mij op een briefje gemeld op welke tram hij reed en op welk tijdstip hij bij een bepaalde halte was. Na een echt Belgische maaltijd in de „Bon Marché" (patates frites met biefstuk; en dat nog wel op vrijdag!!) wachtte ik lijn 16 af. En ja. daar zat mijn vriend achter de voorruit, joviaal zwaaiend. Ik moest echter eerst vijf francs betalen aan zijn collega achterin om bij hem te mogen geraken. Broeder Verlot stuurde de tram met ware vakmanskunst door de straten van Brussel, waar het krioelt van auto's. Intussen praten wij honderd uit en hij schaamde zich geenszins om over de Heer Jezus te klappen, terwijl er andere mensen omheen stonden. Broeder Verlot heeft zich aangesloten bij een Pinkster-Gemeente in Gent, in welke plaats zijn ouders wonen en waar hij in zijn vrije tijd meestal te vinden is. Hij is zeer trouw aanwezig bij de Bijbelstudies, welke aldaar gegeven worden en het is een vreugde te mogen constateren hoe hij langzamerhand klaar gaat zien temidden van de schier talloze problemen, waar in het bijzonder een ex-priester zich voor geplaatst ziet. Het was niet de eerste keer, dat ik zo met hem meereed, want het is vaak de enige manier om hem te pakken te krijgen. Aan het eindpunt ga ik dan een „pateeke" (gebakje) voor ons halen en als dank mag ik dan opnieuw 5 francs betalen aan zijn collega om teruggevoerd te worden naar de plaats, waar de auto staat. We maakten samen een afspraak voor die avond. Als hij om half zeven de tram in de remise zou rijden, zou ik daar staan om hem af te halen voor het bezoeken van een andere ex-priester. Intussen zou ik op vis-vangst gaan. . . .

VIS AAN DE HENGEL!

Men had mij naam en adres gegeven van een kloosterling (een z.g. leke-broeder), die zo graag het klooster wilde verlaten en die uit eigen beweging al eens geinformeerd had naar het verschil tussen Rooms-Katholicisme en Protestantisme. Ik ging naar zijn klooster, maar daar was hij niet meer. Men had hem verplaatst naar een ander klooster. Ik bezocht het huis van zijn tante en daar vernam ik. dat de bedoelde broeder juist die morgen naar zijn tante gebeld had om te vragen of deze hem wilde komen halen. Zij was juist weg. Zij bleef twee uur langer weg dan verwacht was. Een doodsbleke, over heel zijn lichaam bevende jongeman in zwart habijt had zij meegenomen. De emotie van de geestelijke worsteling van zoeven lag nog op zijn gelaat te lezen. Hij had zwaar met zijn Overste moeten strijden alvorens men hem had laten gaan. Hij had nu „verlof" gekregen voor een paar dagen, dan moest hij weer terugkomen. Intussen moest hij naar een psychiater gaan....

Nadat ik mij bekend had gemaakt, bood ik hem aan in mijn huis wat rust te komen nemen, hetgeen hij gretig aanvaardde. Hij trok een pak aan van zijn neef, dat tamelijk goed pastte en wij vertrokken. Juist op tijd arriveerden we bij liet tram-dépôt om broeder Verlot op te halen.

EEN EX-PRIESTER UIT CHARLEROI.

Dit illuster gezelschap (twee ex-priesters en één kloosterling) ging erop uit om een andere ex-priester, wiens naam ik pas geleden bad ontvangen, te bezoeken. Het betrof de ex-Assumptionist Br. L. Brancart, die thans woonachtig is in Charleroi. Ik wist, dat deze broeder in Bergen (Mons) aan het evangeliseren was en dus ging de reis daar naar toe. We kwamen bij een evangelisatie-tent aan, toen de dienst juist was af elopen. Broeder Brancart had daar gepredikt. We nodigden hem uit om met ons ergens iets te gaan gebruiken. In een restaurant bij het station vertelde hij ons in het Frans hoe zijn levensloop was geweest. Eerst was hij protestant geweest. Het probleem van de „successio apostolica", de uitzending door handoplegging, deed hem ertoe besluiten om Rooms-Katholiekte worden. Hij begon aanstonds te studeren voor het priesterschap. Vijf jaar is hij als priester werkzaam geweest. Evenals ikzelf werd hij uit verlangen naar het „levende water", de Heilige Geest, weder buiten de Rooms-Katholieke kerk gebracht, waarna hij zich aansloot bij een Pinkster-Gemeente, die hij nu als Evangelist dient. Hij gaat overal het evangelie verkondigen, waar hij gevraagd wordt. Hij leeft zonder een vast inkomen te hebben en was onuitputtelijk in het verhalen van allerlei wonderlijke voorzieningen van de Here. In menig opzicht was het een ware verkwikking deze gelovige broeder te horen spreken. Het was ook zéér waardevol met het oog op de pas-gevangen „vis", die dit alles stilzwijgend, maar met grote belangstelling volgde.

Na afloop bracht en we deze nieuw ontdekte Broeder naar het adres, waar hij logeerde. Broeder Verlot nam de trein naar Brussel en zo arriveerden we getweeën om tien uur in de avond in Geraardsbergen. Daar vernam ik. dat iemand uit Geraardsbergen die dag aan mijn vrouw was komen vragen, wanneer ik thuis zou zijn, want hij wilde het Evangelie leren kennen.... De zegeni ngen hielden niet op! Na een klein stukje Bijbel gelezen te hebben, bracht en we onze gast naar de logeerkamer, waar hij na veertien jaar kloosterleven voor het eerst niet meer op een stro-zak maar op een gewoon bed zou slapen. We hebben de Here hartelijk gedankt voor de gelegenheid om deze man te mogen vangen op het aller-moeilijkste moment: de éérste dag van het verlaten van zijn klooster. In een ander artikel kunt U meer over hem vernemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen