Vreemdelingen in Italië, vreemdelingen in de wereld

Anne:Con te, partiro is een bekend lied in Italië. De afgelopen weken blijft de melodie door mijn hoofd zingen. Time to Say Goodbye, tijd om afscheid te nemen: voor ons is die tijd aangebroken! Na 3,5 jaar dolce vita in Italië zullen mijn man en ik binnenkort terugkeren naar Nederland. We sluiten een hoofdstuk af, en dat is een mooi moment om te reflecteren. Wat hebben we geleerd? Wat hebben we ervaren? Wat nemen we mee naar huis en wat laten we achter in Italië? Nu we ook deze blogreeks afronden, nemen we jullie graag mee in die reflecties.

In de vijf blogs in deze reeks hebben Natalia en ik een inkijkje gegeven in het leven in Italië. In wat het betekent om als protestanten in een voornamelijk rooms-katholiek land te leven. En in wat het betekent om als buitenlander, ver weg van thuis te leven. De rode lijn door de ervaringen die we in onze blogs deelden is wat ons betreft verwondering.

Verwondering over hoe alomtegenwoordig de Rooms-Katholieke Kerk is in de Italiaanse samenleving, en tegelijkertijd hoe weinig spirituele betekenis de kerk lijkt te hebben in het dagelijks leven (denk aan Ferragosto, of de grootse Eerste Communiefeesten waar we over schreven). Verwondering over de kansen die we kregen om te vertellen over het Evangelie, zelfs als er grote culturele en historische verschillen zijn tussen onze thuislanden en Italië (denk aan het contrast dat we beschreven tussen de impact van de Reformatie in Nederland versus Italië). En tot slot, verwondering over hoe God voorziet en voor ons zorgt (denk aan onze blog over de verbinding die we mochten ervaren met de gemeenteleden in onze kerk, die zelfs taalbarrières overstijgt).

De verwondering die wij hier in ons dagelijks leven ervaren, bevestigt nog eens: we zijn écht buitenlanders, en misschien zelfs wel buitenstaanders in de Italiaanse samenleving. Maar, zijn we dat door het geloof eigenlijk niet allemaal? In Hebreeën 11 vers 13 tot 15 lezen we over de geloofshelden. Zij worden beschreven als vreemdelingen, als tijdelijke gasten op de aarde. Zij geloofden dat zij gedurende hun leven eigenlijk constant op doorreis waren naar hun thuisland. En dan ging het niet om een remigratie, terug van Italië naar thuisland Nederland. Nee, de geloofshelden waren onderweg naar het Hemelse Vaderland. En op die belofte van een Hemels Vaderland mogen ook wij vandaag nog ons leven inrichten: als we in het buitenland wonen, en als we weer naar huis keren. Of we nu insider of outsider zijn. Als we omgeven zijn met medechristenen, maar ook als we alleen zijn met God. We wensen jullie allen de verwondering over Gods zegeningen gedurende die reis!

De vriendinnen Natalia (uit Colombia) en Anne (uit Nederland) wonen sinds een aantal jaar in Italië. Ze kennen elkaar van de Chiesa Riformata Filadelfia in Milaan. Samen bespreken zij de bijzondere, leuke, verbazende en gekke dingen die ze tegenkomen in het dagelijkse Italiaanse leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen