God eist geen schadevergoeding meer

Wie een aflaat ontvangt, krijgt volgens de Rooms-Katholieke Kerk geen vergeving van zonden, maar strafvermindering in het hiernamaals. Wat van de aflaten gold die Johan Tetzel in de middeleeuwen verkocht, gaat nu dus niet meer op. Vergeving ontvangt men door de biecht, zo leert de kerk. Hiermee is voor een rooms-katholiek de rekening tussen God en mens echter nog niet vereffend. Er is nog geen genoegdoening gedaan.

Wat is genoegdoening?

Genoegdoening kun je ook omschrijven als “schadevergoeding” of “schadeloosstelling”. Als iemand uw smartphone kapotgooit op de grond, kunt u deze persoon vergeven. Maar daarmee is de aangerichte schade nog niet gecompenseerd. Uw smartphone moet óók nog vergoed worden! Aangedane schade kan ook van niet-materiële aard zijn. Als iemand u bedreigd of mishandeld heeft en er komt een rechtszaak, vraagt u misschien schadevergoeding van de dader. In veel gevallen zegt de rechter dit ook toe. De dader moet u bijvoorbeeld een geldbedrag betalen.

God genoegdoening geven via pelgrimage

Wij hebben bij God ook schade aangericht door onze zonden. De Rooms- Katholieke Kerk gelooft dat we God genoegdoening kunnen geven. Dit kan door aan God te laten zien dat je je beste beentje voorzet. Zo kunnen gewone gelovigen tijdens het Jaar van Barmhartigheid een korte pelgrimage maken naar bepaalde kerken. Deze tocht geldt volgens de paus als “een teken van de diepe wens naar ware bekering”. Als beloning ontvangen de pelgrims een aflaat. Mensen die hun huis maar moeilijk kunnen verlaten, zoals zieken en oude mensen, ontvangen tijdens het Jaar van Barmhartigheid een aflaat zónder pelgrimage.

Een herkenbaar issue

Misschien komt de aflaat u als protestant vreemd over. Toch is het geven van genoegdoening aan God niet enkel en alleen een rooms-katholiek issue. Tal van protestanten worstelen met dezelfde vraag. Ook wij proberen God vaak genoeg tevreden te stellen. Niet door een pelgrimage, maar bijvoorbeeld door de tranen om uw zonden. Of we proberen, misschien onbewust, zo netjes mogelijk te leven om daarmee aan God te laten zien dat we het écht nauw nemen met Zijn geboden. De vraag naar genoegdoening komt voor onder alle christenen, van welke kerk dan ook.

De kleine weg van Theresia van Lisieux

In de loop van de tijd hebben veel rooms-katholieken ingezien dat we God nooit genoegdoening kunnen geven, onder andere het rooms-katholieke meisje Theresia van Lisieux (1873-1897).

Als klein meisje wilde ze al heel graag een grote heilige worden. Uiteindelijk vond ze de weg, ook wel “de kleine weg” genoemd. Maar ze kwam zoveel tekortkomingen in haarzelf tegen, dat ze zichzelf onmogelijk met een grote heilige kon vergelijken. Ze schreef: “Groter worden blijkt niet te lukken. Ik moet me dus nemen zoals ik ben, mét al mijn tekortkomingen en onvolmaaktheden, en zó heilig worden. Er moet dus een kleine weg naar de hemel te vinden zijn. Rechttoe, rechtaan, en helemaal nieuw.”

Uiteindelijk vond ze die “kleine weg”. Hier schrijft ze het volgende over: “Je hebt tegenwoordig in de huizen van rijke mensen een lift in plaats van een trap. Zo wil ik de lift naar God vinden. Ik ben te klein om de lastige trap naar de volmaaktheid te kunnen beklimmen. Dus ben ik in de Heilige Schrift op zoek gegaan en vond in het boek Spreuken (hoofdstuk 9:4): “Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts.” Dat heb ik gedaan. En ik was benieuwd wat God met zo’n klein iemand zou doen. Ik zocht verder en vond bij Jesaja 66:13: “Als een, dien zijn moeder troost, alzo zal Ik u troosten”.”

Ze leerde afzien van zichzelf en zich volledig overgeven aan Gods liefde.

Het inzicht van Michaela Kopecka

Zo kunnen we nog een aantal voorbeelden noemen. Een hedendaags voorbeeld is dat van Michaela Kopecka, die opgroeide in het voormalige Tsjecho-Slowakije. Vijf jaar geleden deed ze haar getuigenis in IRS-magazine. Toen ze ging biechten, kreeg ze de opdracht om een paar keer een rozenkransgebed te doen. Maar het schuldgevoel over haar zonden raakte ze niet kwijt. Ze ging uiteindelijk steeds minder naar de kerk en kwam later in een protestantse kerk terecht.

“Geleidelijk aan ging ik, vooral door de prediking, verstaan dat de schuld van de zonde alleen weggenomen wordt door het kruisoffer van de Heere Jezus. Het geloof in Hem is het enige dat de zonde uitwist en het geweten reinigt”, schrijft ze.

De rekening is betaald

Ook nu nog opent God de ogen van mensen voor het kruisoffer van Jezus. God vergeeft niet alleen, Hij zorgde óók voor genoegdoening. Met zijn dood betaalde Jezus de volledige rekening.

In Hebreeën 10:14 staat over Jezus geschreven: “Want met één offer heeft Hij hen die geheiligd worden, tot in eeuwigheid volmaakt.” In vers 17 staat dat God ook nooit meer aan hun zonden denkt en in vers 18: “Waar er nu vergeving voor is, is er geen offer voor de zonde meer nodig.”

Deze boodschap dragen wij als IRS graag uit aan rooms-katholieken die worstelen met de vraag naar genoegdoening. Wie maar moeilijk kan geloven dat het offer van Jezus niet voldoende is, wordt aangemoedigd om alleen op Jezus te zien, om voortdurend te denken aan wat Jezus heeft gedaan.

Lees bijvoorbeeld aandachtig het lijdensevangelie, en denk biddend aan Jezus, tot de Heilige Geest het u laat zien: Hij heeft werkelijk álles volbracht. Wat een vreugde en vrede vervult dan ons hart!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen