Moeten ook wij hervormd worden?

Wij zijn allen geroepen profeten

Vanaf de Pinksterdag is de profetie van Joël in vervulling gegaan. Sindsdien mag elke gelovige aanspraak maken op de belofte van Christus dat Hij iedereen zal vervullen met de Heilige Geest, met als gevolg: "Zij zullen profeteren" (Hand. 2:16-18). De Heidelbergse Catechismus belijdt dat ook: "Door het geloof ben ik Zijner zalving deelachtig." En wat is die zalving van Christus? "Hij is van God met de Heilige Geest gezalfd tot onze hoogste Profeet en Leraar en tot onze enige Hogepriester en tot onze eeuwige Koning" (Zondag 12). Ook christenen zijn dus door de Geest gezalfd tot profeten, priesters en koningen. We beperken ons in dit artikel tot onze profetische roeping.

Wat betekent het dat wij door de Geest gezalfde profeten zijn? Dit: dat wij één oor op de Bijbel moeten leggen, terwijl we met het andere oor luisterend gekeerd staan naar wat er om ons heen gebeurt. Als we dat doen, vangen we het zuchten van de ganse schepping (Rom. 8:22) op. Het lijden èn de schuld van de wereld gaat dan door ons heen. Maar we gaan daar dan niet doodgemoedereerd aan voorbij. Als profeten laten we het licht van Gods Woord vallen op dat zuchten. Dat licht halen we uit het Woord door de Heilige Geest, Die dat Woord heeft doorademd en er ook ons mee wil doorademen. Ja, wat wordt er niet gezucht in onze tijd! De media, de kranten, de radio en de televisie, laten de zondige ellende van heel de wereld de huiskamers binnenstromen. We kunnen horen en zien hoe er volkerenmoord wordt gepleegd, hoe men probeert andere rassen uit te roeien, hoe mensen elkaar beestachtig afmaken. Het is om te huilen: zelfs lieve kinderen worden verkracht en vermoord. Ze sterven een verschrikkelijke dood, neergelegd in de gloeiende armen van de brute lust, in de armen van de moderne èn oude afgod, de Moloch. Wij kunnen en mogen niet onverschillig aan die schuld en dat lijden voorbijgaan. Dat deed Paulus ook niet. Hij schreef: "Ook wij zelf die de eerstelingen des Geestes hebben, wij ook zelf (zeg ik) zuchten in onszelf, verwachtende de aanneming tot kinderen, (namelijk) de verlossing van ons lichaam" (Rom. 8:23).

Door de Geest of door onze geest?

Wij zijn dus geroepen profeten. Maar profetische bezieling betekent ook, en zelfs allereerst, dat wij met een kritisch oor moeten luisteren naar onszelf, naar de zondige roerselen die proberen door te dringen tot in ons denken. Telkens opnieuw moeten we ons de vraag stellen: Laat ik mij nog steeds leiden door de Heilige Geest en door Zijn levende Woord? Of ben ik langzamerhand vastgeroest in dogma's die op zichzelf het Woord Gods juist weergeven, maar in mij hun oorspronkelijke gloed hebben verloren? Ben ik verstard in tradities die op zichzelf heel mooi waren, maar die bij mij lege hulzen zijn geworden, dode vormen? Durf, wil ik mezelf harcl aanpakken of wil ik alleen het zwaard hanteren van de ketterjager die altijd speurt naar wat er bij de anderen mis is? Durf, wil ik met het vlijmscherpe mes van het Woord door mijn luchtballon heen prikken, door mijn opgeblazenheid en (geestelijke) zelfvoldaanheid? Kortom: laat ik mij in feite, zonder het te beseffen, leiden door mijn eigen geest en heb ik de Heilige Geest al lang uitgeblust?

Als dat zo is, zitten we hoe dan ook op een dwaalspoor. Onze eigen geest is immers dwaalziek van aard. Dat komt omdat de zonde nog altijd een macht is in ons, ook als we eenmaal door de Heilige Geest tot een waarachtige wedergeboorte werden gebracht. Daarom richt Paulus aan de lezers van zijn brieven, ook al spreekt hij ze aan als 'heiligen', toch telkens zijn vermaningen, soms zelfs zijn bestraffingen.

Bittere gevolgen

Wanneer wij ons laten leiden door onze eigen geest, heeft dat bittere gevolgen.

In de eerste plaats voor onszelf. Dan laten we ons niet echt door de Heere Jezus stoppen in het waterbad van het Woord Gods opdat wij daardoor gereinigd zouden worden, telkens opnieuw, zodat we groeien naar Zijn beeld toe e n steeds meer onbesmet worden (Ef. 5:25-27). Dan verarmen we onszelf. We lezen dan misschien nog geregeld in de Bijbel, maar we laten die Bijbel slechts onze eigen povere meningen herhalen. De Bijbel is dan niet langer meer het levende sprankelende Woord van God dat telkens onze geest wil verfrissen. We luisteren dan niet echt meer naar Gods Woord maar naar ons eigen woord.

In de tweede plaats heeft dat ook gevolgen naar buiten toe. Zij die Christus niet kennen, zullen dan echt niet tot jaloersheid worden geprikkeld (Rom. 11:14). Ze zien ons dan alleen maar als mensen die een bepaalde leer aanhangen en tot een bepaalde godsdienst behoren, één uit de vele religies die d e wereld kent. En net als de aanhangers van d e andere religies dat doen, zo verwachten ze van ons niets anders dan dat ook wij onze godsdienstige overtuiging, al of niet met vuur en verve, verdedigen. Maar vervolgens gaan ze er schouderophalend aan voorbij. Het zegt hun niets.

Eerst de Heer' en vanuit Hem de leer!

Voor mij bracht dit de grote ommekeer in Brazilië: clie protestantse christenen waarmee ik in aanraking kwam, probeerden mij niet in de eerste plaats ervan te overtuigen dat zij gelijk hadden en dat ik dwaalde. Maar ze getuigden van de levende Christus. Ik merkte dat Christus voor hen niet 'iets' was, maar Iemand; Iemand Die hun hele leven beheerste. Pas toen begreep ik de belofte van Jezus: "Wie in Mij gelooft heeft eeuwig leven." Zeker, Jezus is ook een nieuwe leer komen brengen, maar allereerst leven, nieuw leven, echt leven, eeuwig leven. We gaan totaal in tegen Zijn heilige bedoeling, wanneer wij d e leer losmaken van het leven dat Hij allereerst wil brengen. In d e vorige eeuw was er een stroming clie werkte met d e leuze: "Niet d e leer maar de Heer". Ik ben het daar niet mee eens en zou het zo willen formuleren: "Eerst de Heer' en vanuit Hem, dus nooit los van Hem, de leer."

Wat zou er opnieuw een enorme werfkracht van het christendom uitgaan, wanneer de kerken die metamorfose, die innerlijke verandering zouden ondergaan!

Dan zouden velen zich afvragen: "Wie is toch die éne Persoon, Die blijkbaar nog altijd leeft, want het is duidelijk dat die kerkmensen leven uit Hem." Dan zou de kerkverlating onmiddellijk stoppen en zouden er nieuwe kerken moeten worden gebouwd, net als in de landen waar een opwekking gaande is, zoals in Latijns-Amerika.

Wat is er gaande in de R.-K. Kerk?

Met één oor op de Bijbel, met het andere oor op de wereld rondom ons heen, ook op de R.-K. Kerk.

Daarom vroeg de redactie van IRS mij om in een serie artikelen de vraag te beantwoorden: is de R.-K. Kerk veranderd? En zo ja, wat zijn dan die veranderingen? Het is duidelijk dat ook onder rooms-katholieken veel gezucht wordt. Vooral ouderen weten niet meer waar ze aan toe zijn. Er is immers in korte tijd uiterlijk zo enorm veel veranderd in hun kerk.

Moeten wij hen daarbij niet een helpende hand toesteken? Ik moet daar echter onmiddellijk aan toevoegen: niet uit ordinaire zucht naar zieltjeswinnerij, niet om een klantje als een trofee triomfantelijk onze kerk binnen te halen. Christus wil geen triomfbogen voor Zijn gemeente. Hij heeft haar immers niet veroverd door veldslagen waarin het bloed van Zijn vijanden stroomde. Hij heeft Zijn gemeente verworven als bruid door Zijn eigen bloed te storten en Zelf te 'sneuvelen', Zichzelf als een Lam der verzoening te laten slachten. Hij heeft dat gedaan toen wij nog vijandig tegenover Zijn Vader stonden. Hij sloeg ons, Zijn vijanden, niet neer, maar liet Zichzelf aan het kruis slaan… voor ons, voor u en voor mij die in Hem geloven.

Onze bedoeling moet zijn dat ook de rooms-katholieken meer zicht zouden krijgen op de levende Christus, de enige en volkomen Zaligmaker voor verloren zondaars. Dus geen aftuigend gesprek, maar een getuigend gesprek rondom de levende Christus zoals Hij Zich openbaart in Zijn Woord.

We gaan weer 31 oktober vieren. Herdenking van de Hervorming. Hoe doen we dat? Vieren we daarbij opnieuw ons gelijk tegenover Rome? Of keren we daarbij ook in tot onszelf? Vragen we ons af: zijn ook wij, ben ook ik persoonlijk, niet aan een hervorming toe?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen