Worden we één?

BIJEENKOMST VAN JODEN, MOSLIMS EN CHRISTENEN

De van oorsprong Italiaanse San Egidio gemeenschap organiseerde op 29 en 30 augustus een bijeenkomst in Jeruzalem van joden, christenen en moslims. Onder de deelnemers bevinden zich kardinaal Etchëgaray, voorzitter van de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede, Diodoros 1, de Grieks-Orthodoxe patriarch van Jeruzalem, mgr. Sabbah, de Latijnse patriarch van dezelfde stad en Said Sabri, de leider van Israëls moslimgemeenschap. De conferentie staat in het teken van de internatio nale vrede, die uit zou kunnen gaan van de band tussen de drie religies die op Abraham teruggaan en die Jeruzalem erkennen als heilige stad.

dit doet het

Een dergelijk stukje in de krant doet bij veel mensen een vonkje ontvlammen, een vonkje van hoop op wereldvrede. Een vonkje van hoop op éénwording van alle mensen en alle religies. 'Zou er straks voor onze kinderen, onze kleinkinderen misschien, toch een mooiere tijd aanbreken? Een tijd van vrede en saamhorigheid van alle mensen onder elkaar?'

En het is geen wonder dat er verlangd wordt naar rust en vrede. Er is zoveel verdriet en nood op heel deze aarde. Wat een leed is er geleden de eeuwen door, juist door de verschillen in godsdiensten en religies. Vroeger kwam dat niet zo bij iedereen terecht als in onze tijd. Men leefde in een veel kleinere wereld. Maar in onze tijd met krant, radio en televisie, stroomt alles onze huizen binnen en zitten we vooraan bij elke slachtpartij, waar ook ter wereld.

Dit werkt mee aan een intens verlangen naar vrede.

Wereldwijd is dit verlan gen aanwezig.

dit is het niet

Toch is dit de weg niet die naar een algehele wereldvrede voert.

Het kan wel naar een grote wereldreligie voeren. Een religie waarin iedereen zich gelukkig voelt. Een religie waarin voor alle religies van de hele wereld een plaats is.

Dit kan een religie worden waarin alles toege- staan is, waarin alles kan en alles mag.

Een religie waarin de mens zich uitmuntend thuis voelt…maar waarin Jezus van Nazareth Zijn thuis niet vinden kan. We moeten het elkaar heel uitdrukkelijk aanwijzen, juist vandaag, temidden van alle zoeken naar wereldvrede en wereldgelijkheid:

'Er is maar één Weg tot de ware vrede: JEZUS!"

Bij Hem is de echte wereldvrede, Hij is de grote vrede voor alle volken. Alles wat zonder Hem wordt opgebouwd is gedoemd om eeuwig ten onder te gaan! Al zou het een wereldorganisatie betreffen die alle volken omspant en alle regeringen samenbrengt.

De eenheid der volken is niet te bereiken langs de weg van samenvoegen van allerlei gedachten en religies van de wereld.

de breuk ligt te diep

Er is meer aan de hand dan wat 'broedertwisten' die bijgelegd kunnen worden in een zoeken naar eenheid.

Er is niet een wereldverdeeldheid omdat men eikaars religies niet begrijpt. De mens heeft zich van God losgerukt in het Paradijs en is een zondaar geworden. Op alle terreinen van het leven trekt dit zijn sporen. In het persoonlijke en gezinsleven van elke dag, maar ook in het politieke wereldgebeuren.

De Bijbel legt de oorzaak van alles heel scherp neer als zij spreekt van een 'verdorven' mens. Dit is niet te helen door een beetje 'kwakzalverij' als het samenvoegen van verschillende religies. De Bijbel (dus God Zelf) zegt heel uitdrukkelijk dat iets anders noodzakelijk is. De mens moet 'wederomgeboren' worden. Opnieuw geboren. Jezus Zelf moet de eerste plaats krijgen in het leven.

Dat is een ander ingrijpen dan wat menselijk gepraat over 'éénwording en samenvoeging'. Dat gaat over een totale verandering van de mens. Van binnen uit. Door Gods Heilige Geest gewerkt.

Alleen langs deze weg komt de ware vrede. De weg van totale afbraak van de mens in zichzelf. Totale afbraak van alle menselijke strukturen en instellingen. En een opstaan van Jezus Christus. Over alles en over allen. Dan wordt het zoals het staat in Jesaja 51:15: "…ja, de koningen zullen hun mond over Hem toehouden…."

Als dat leven uit Zijn sterven en uit Zijn opstaan uit de dood werkelijkheid wordt in ons leven dan kunnen we niet meer mee met een wereldverlangen van vrede langs de weg van 'verbroederen' en verenigen van allerlei religies. Dan schiet er nog één verlangen over: één zijn met Jezus, leven uit en door Hem, Zijn Naam doorgeven, wereldwijd, opdat in Zijn Naam de volken vrede zullen vinden.

wat een rijkdom

Ja, wat een rijkdom is het christelijk geloof. Wat een zegen voor de aarde, wat een blijdschap voor allen die haar leren kennen. Wat een vrede, wat een geluk, wat een uitzicht en wat een toekomst voor hem of haar die

Jezus mag kennen als zijn of haar Zaligmaker. Wie Hem leert kennen kan met 'kunst' niet meer toe. En hoeft ook met kunst of namaak niet meer tevreden te zijn.

Laten we onze tijd niet verknoeien met dromen over dingen die geen waarde hebben. Maar laten we ons hart zetten op de zaken die God ons wijst.

Werkelijk in Hem geborgen te zijn neemt grenzen weg, op de aarde…maar ook naar de toekomst toe. Wie in Hem geborgen is krijgt zicht op het eeuwige vrederijk. Het rijk van Koning Jezus dat alle volken zal omvatten. Waarin niet is Jood of Griek…. barbaar of Scyth…. heiden of christen….

Maar waar ze allen één zijn in Jezus Christus. In Hem alleen vallen alle grenzen weg en kunnen mensen samen één zijn. Op geen andere wijze, langs geen andere weg. En het hoeft ook niet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen