Congres gehuwde priesters

In Doorn is een internationaal congres gehouden van gehuwde priesters, die lid willen blijven van de R.-K. Kerk. Hoe diep deze priesters zich geterroriseerd en gekwetst weten door de paus, blijkt uit wat Anthony Padovana, voorzitter van de Amerikaanse vereniging van gehuwde priesters, volgens Trouw zei: "Het verplichte celibaat is de Berlijnse Muur van de R.- K. Kerk. Die muur zal vallen, zodra een onvermijdelijke Vaticaanse Gorbatsjow als paus de bezem zal halen door het 'stalinistische' beleid in de kerk van nu. Dan zal er geen plaats zijn voor Johannes Paulus II, die zich voordoet als een wreker, een grootinquisiteur die gehuwde priesters onder huisarrest plaatst, totdat zij hun dwaling openlijk erkennen door hun huwelijk en hun keuze te loochenen".

Minstens één derde van de priesters in de Verenigde Staten heeft een vaste sexuele relatie met een vrouw of een man. Daarnaast is er zes procent, die sexuele betrekkingen onderhouden met minderjarigen, vooral met jongeren. Hoogstens 2 % houdt zich gedurende hun hele leven aan hun gelofte om zich verre te houden van ongeoorloofde, intieme handelingen met vrouwen (meisjes) en mannen (jongens). Aldus A.W. Richard Sipe in 'A Secret World: sexuality and the Search for Celibacy'.

In mijn tijd werd beweerd dat een van de kenmerken van de ware kerk, nl. de heiligheid, alleen toepasselijk zou zijn op de R.-K. Kerk o.a. vanwege het celibaat, het ongehuwde leven van de priesters. Zie hierover "De Katholieke Kerk", deel II, p. 999-1027, bijdrage van dr. Balduinus O.F.M. In het licht van de gegevens die in onze tijd steeds meer bekend worden over de clandestiene relaties van priesters, zou het beter zijn het celibaat te zien als een teken van de schijn-heiligheid van de R.-K. Kerk.

Wat deze dr. Balduinus op p. 1019-1020 schrijft over 'de' predikanten (om aan te tonen dat de protestantse kerken niet het kenmerk van de 'heilige' kerk bezitten), is zo vunzig dat ik het hier niet kan neerschrijven.

Maar wel kan ik het volgende citeren: "Ook ware martelaars die om wille van het geloof gefolterd en gedood zijn, en aldus te midden van de hevigste pijnen de deugd in de hoogste graad beoefend hebben, zijn in het protestantisme schaars of in het geheel niet te vinden"(p. 1022). En over de protestanten die-wat ookdr. Balduinus niet kan ontkennen - standvastig in hun geloof hebben volhard tot in de marteldood, stelt hij deze vraag: "Was het niet veelal een fanatiek vasthouden aan eigen beginselen, dat hun het leven kostte? Waren het niet dikwijls rechtvaardige straffen voor losbandigheden en vergrijpen tegen de orde in de staat? Was hun martelaarschap in plaats van een verheven toonbeeld van deugd niet eerder een trots stoïcisme, vergezeld van een verbeten, machteloze woede tegen hun beulen" (p. 1022). Kunt u zich voorstellen dat ik, als ik daaraan terugdenk, walg van die onwaarachtige zelfverheerlijking van de R.-K. Kerk (waaraan ik vroeger - ik moet het tot mijn schaamte erkennen - dapper heb meegedaan) met behulp van laster over en verdachtmaking van protestantse gelovigen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen