IRS cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van IRS te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van IRS.

Bekijk het origineel

ONTMOETINGEN 35

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

ONTMOETINGEN 35

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het was fijn om met u over deze dingen via de telefoon te spreken. Ik vind het erg moeilijk om grote (maar ook kleine) kinderen op te voeden. Ik heb zo vaak het gevoel het verkeerd te doen.

Toch staat er in de Schrift dat iemand, indien hem wijsheid ontbreekt, hij erom bidden mag en moet, en dat ze hem dan gegeven wordt. En als ik dat lees in Jak. 1:5, komt de aanvechting naar boven: Ontbreekt het mij dan aan geloof? Want in v. 6 staat: "Maar dat hij ze (de wijsheid) begere in geloof, niet twijfelende". Er staat echter in diezelfde brief dat wij in vele dingen struikelen (3:2).

Zoudt u hierover eens in IRS willen schrijven.

At jaren lezen wij met veel vreugde IRS. Vaak ben ik jaloers geweest op u vanwege de zekerheid en blijdschap van het geloof waaruit u schrijft. Maar de Heere heeft mij na jaren van twijfel, zoeken en aanvechtingen ook die zekerheid en blijdschap gegeven. Ik heb dat als een onuitsprekelijk wonder ervaren, een wonder dat Hij in mij gewerkt heeft door Zijn dierbaar Woord en door Zijn Heilige Geest, zodat ook ik nu zeggen kan: Deze Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen Gods zijn.

Natuurlijk heb ik deze brief ook aan mijn man laten lezen. Hij stemt er van harte mee in. Ik sluit hierbij een foto in van ons gezin. We hebben het heerlijk samen en met al die acht kinderen. We zouden zo graag zien dat ook zij tot dezelfde zekerheid en blijdschap des geloofs zouden komen.

ANTWOORD.

Hartelijk dank voor uw brief en vooral ook voor de foto. Ik moest er telkens weer naar kijken. Wat een rijkdom!

Zelf hadden we ook acht kinderen, maar de Heere heeft de jongste tot Zich genomen. Zijn Naam zij geprezen.

En ik heb de Heere gedankt voor het wonder van Zijn genade dat hij ook aan u heeft volbracht. Dat is ook de grote verrassing d a t j e steeds meer gaat ontdekken dat Hij - niet ik - dat heeft gedaan. Dan ga je steeds weer Zijn grote daden loven en prijzen. Dan wil je dat graag aan iedereen verkondigen. Je wilt er anderen in doen delen; niet alsof wij dat zo maar aan een ander kunnen overdragen, maar je wilt dat graag omdat je hart ervan overloopt en omdat je weet dat de Heere ons getuigenis wil gebruiken als een instrument om ook hen tot leven te brengen.

Graag wil ik ingaan op twee van uw opmerkingen. Eerst: "Ik heb zo vaak het gevoel het verkeerd te doen".

Beste zuster in Christus, dat heb ik ook. Vaak denk ik: Ik had het anders moeten doen, met name in de opvoeding.

En schuldgevoelens over een onjuiste opvoeding kunnen een vaderen een moeder heel erg drukken. Je houdt immers zoveel van je kinderen. Je gunt hen alles: het mooiste, het liefste wat maar denkbaar is.

En als je dan het gevoel hebt dat je door je eigen zonden, je gebrek aan wijsheid en zelfbeheersing, hen op een of andere manier negatief belast hebt, dan kun je je daar ellendig onder voelen.

Maar juist dan moeten we met dat zware pak naar het kruis gaan en daar onze schuldenlast neerleggen. Daarvoor is Christus gestorven. Hij heeft niet slechts de straf, maar ook de schuld van onze zonden op Zich genomen en uitgeboet. Hij wil daarom niet dat wij gebukt blijven gaan onder schuldgevoelens, die ons dreigen te verstikken. Hij wil ons in de ruimte en in de vrijheid plaatsen.

Christus geniet ervan, wanneer Hij ziet dat wij de heldere lucht van de vergeving inademen, wanneer wij leven uit de verzoening met de Vader, die Hij tot stand heeft gebracht. Dat is de vreugde, die Hij vóór Zich zag, toen Hij het kruis aanvaardde Hebr. 12:2). Dat vooruitzicht gaf Hem de kracht om het uit te houden onder de vreselijke pijnen en smarten van Golgotha.

Het leven uit deze vreugde en vrijheid is ook een van de beste manieren om de kinderen goed op te voeden. Ze gaan daar vanzelf ook naar verlangen. Ze zien dan in ons, vaders en moeders, mensen zoals zij zelf zijn, mensen met gebreken en onvolmaaktheden. Dat behoedt hen voor een pijnlijk minderwaardigheidsgevoel.

Maar van de andere kant zien ze dan ook, hoe wij ons daarover tegenover God, en als het nodig is ook tegenover hen, verootmoedigen en hoe wij kunnen zingen van de vergeving.

Uw tweede opmerking was een vraag: "Ontbreekt het mij dan aan geloof?". Het is niet eenvoudig om daar een helder en evenwichtig antwoord op te geven. Ik wil het proberen.

De Heere Jezus heeft gezegd: "Al wat gij de Vader zult bidden in Mijn Naam, (dat) zal Hij u geven" (Joh. 16:23). Sommigen nemen dat "al wat" zoals het hier staat, zonder enige begrenzing en vullen dan in: Dus als ik vraag om een vakantiebungalow, een Mercedes in plaats van mijn Lelijk Eendje, een verdubbeling van mijn salaris, gezondheid die door geen enkele ziekte wordt aangetast, enz. - dan moet ik dat krijgen, want er staat "Al wat…" en belofte maakt schuld, beloofd is beloofd en dat gaat zeker op van Christus, die van Zichzelf heeft gezegd dat Hij de Waarheid is.

U bent het met mij eens dat aan die 'gelovigheid' de ootmoed en de verwondering ontbreekt. Dat is een redeneer-geloof. Zo zal een kind van God dat zich verlost weet door het bloed van Gods Zoon, nooit spreken.

U kent ook de begrenzing die de Bijbel zelf al aan dat "al wat …"geeft nl.: "En dit is de vrijmoedigheid die wij tot Hem hebben, dat zo wij iets bidden naar Zijn wil. Hij ons verhoort" (1 Joh. 5:14).

Bij ons bidden moeten we dus altijd betrekken: "Uw wil geschiede". Bidden moet steeds voortkomen uit een ootmoedig hart, dat God voortdurend looft en dankt om de genade van de zondevergeving.

De vraag is nu: Is het Gods bedoeling, is het Zijn wil, dat Hij ons die wijsheid zo maar als een kant-en-klaar-geschenk geeft?

Dat lijkt niet erg waarschijnlijk. Waarom zou Hij ons dan de wijsheidsboeken gegeven hebben zoals Spreuken en Prediker? Daarin vinden we allerlei aanwijzingen voor ons levensgedrag, ook voor de opvoeding van onze kinderen.

Het is dus blijkbaar Gods bedoeling dat we ook dat Woord van Hem gelovig overdenken en er de wijsheid uit puren.

Toch kunnen we die regels die daarin staan opgetekend, niet zonder meer als een soort receptenboek voor een goede opvoeding overnemen. Zo zijn ze niet bedoeld. Hoe dan wèl?

Om dat uiteen te zetten moet ik wat méér over de opvoeding in bijbels licht schrijven. Wellicht is daar bij veel lezers behoefte aan. Ik wil dat proberen, maar dan in een afzonderlijke rubriek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

ONTMOETINGEN 35

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

In de Rechte Straat | 32 Pagina's