DE GEHEIMTAAL VAN DE VAK - THEOLOGEN

In „De Bazuin" van 17 juni 1973, stond een artikel van de bekende pastoor Miedema, waaruit we graag een gedeelte overnemen:

Van oudsher zijn er twee soorten vakmensen, waarmee je — als gewoon burger — maar moeilijk een gesprek kunt voeren over hun vak: het zijn de dokters en de theologen. Twee groepen respectabele mensen, dat wel, maar zij zijn gewend te praten in hun vaktaal, een ware geheimtaal. Bij allebei — de medici en de theologen — is die vaktaal vergeven van Latijnse woorden, uitdrukkingen en formules. Hiermee probeerden beide groepen de mensen op een veilige afstand te houden en dat is hun ook wel aardig gelukt. Nu moeten we toegeven, dat er de laatste tijd zowel onder de doktoren als onder de theologen gunstige uitzonderingen zijn verschenen: er zijn doktoren, die hun patiënt kunnen en willen uitleggen, wat hij precies mankeert; en er zijn ook theologen, die de geleerde woorden proberen te vermijden. Nu hebben die theologen ook geen gemakkelijk leven, tenminste wanneer zij zich willen handhaven binnen de rooms-katholieke kerk.

Vanaf de vierde eeuw heeft deze kerk een groot aantal dogma's afgekondigd. Dogma's, dat zijn verplichte leerstukken; je moet ze aannemen, anders ben je een ketter. Met die dogma's zitten we in deze tijd erg in onze maag. We weten nu, dat veel van die dogma's, van die verplichte leerstukken uit de vroege of late middeleeuwen — en ook zelfs nog uit de vorige en deze eeuw — niet meer kloppen, omdat we sindsdien een beter en zuiverder kijk op veel zaken hebben gekregen.

Niemand weet raad met bijvoorbeeld het dogma „dat Maria met ziel en lichaam ten hemel is opgenomen". Verder zijn sommige van die dogma's door een concilie (kerkvergadering) vastgesteld, maar ook verschillende door de paus op z'n eentje afgekondigd en dat vindt men tegenwoordig ook al zo wat. „Kan de kerk die dogma's dan niet weer intrekken zoals toch ook een grondwet van tijd tot tijd gewijzigd wordt?" Nee, dat kan niet, want bij de afkondiging van ieder dogma heeft de kerk verklaard dat het gaat om een waarheid, die door God is geopenbaard en God kan zich natuurlijk niet vergist hebben.

De klap op de theologische vuurpijl was het dogma van de onfeilbaarheid van de paus, dat in 1870 werd afgekondigd; het moest dienen om alle voorafgaande (en nog toekomstige) dogma's met nóg meer onwrikbaarheid te omgeven. Daarom werd het dogma van de onfeilbaarheid ook wel betiteld als de onfeilbaarheid van alle dogma's. We moeten toegeven, dat de rooms-katholieke kerk zich lelijk heeft vertild aan die hele dogma-afkondiging en er in verstrikt is geraakt op een manier om er nooit meer uit te komen. De problemen en de pijn van de theologen zijn dan ook niet gering.

ONZE OPMERKING:

Een bijbelse theoloog zal het voorbeeld van Christus willen navolgen, die zijn prediking zo begrijpelijk mogelijk aan de eenvoudigen voorstelde. Dat deed Hij door Zijn leer in te kleden in voorbeelden uit het dagelijks leven en in gelijkenissen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen