INDIA KWAM DICHTER BIJ

De avonden met br. en zr. Thottil zijn intussen voorbij. Het was een grote inspanning, maar ook een blije taak. Altijd weer krijsten de twee bruine baasjes Manu en Binu, wanneer hun ouders verrokken naar de spreekbeurten, maar dat duurde nooit lang. Mijn vrouw en mijn dochters wisten ze goed op te vangen en al gauw deden ze mee aan de kinder-tafelgrapjes. Je gaat ongemerkt erg van deze mensen houden. Je beseft steeds meer wat ze daar moeten missen en in welk een welvaart wij hier leven. En dan heb je vanzelf een neiging om gedurende die korte tijd dat ze hier zijn, ze eens even lekker te verwennen.

Ofschoon de avonden veel op elkaar leken, was er ook telkens weer variatie. En over die afwisselende gebeurtenissen zou ik heel wat kunnen schrijven, maar we moeten ons in dit blad natuurlijk beperken.

Eén verrassing wil ik u echter niet onthouden. Dat was in Slikkerveer. Daar hadden de kinderen van de Ds. Kerstenschool, zoals dat ook door verschillende andere scholen is gebeurd, ballpoints verkocht ten bate van het weeshuis van Wadiaram. Maar ze kwamen op het idee om die opbrengst op die avond aan mevr. Thottil aan te bieden. Ze hadden daarvoor een grote kartonnen ballpoint gemaakt en daar het opgehaalde bedrag in gestopt. Toen mevr. Thottil die grote ball-point opende, bleek er 1.141,— in te zitten.

Ofschoon mevr. Thottil geheel buiten dat weeshuis staat — het is een projekt van ds. Wesley —, was het toch een ontroerend gebaar. En zij dankte dan ook de schoolkinderen voor deze steun in naam van zovele Indiase moeders, die geen voldoende voedsel aan hun verweesde kinderen kunnen geven; én in naam van al die wezen die geen vader of moeder meer hebben, maar die straks in dat weeshuis toch iets van de ouderliefde kunnen terugvinden.

U hebt ook kunnen merken dat de respons erg groot is geweest: geweldige opbrengsten van de kollektes en vele nieuwe abonnees en begunstigers. Wél was de opkomst minder groot dan wij verwacht hadden. Maar br. en zr. Thottil waren zeer onder de indruk van het feit dat zovelen toch nog waren komen opdagen, in totaal zon 4.500 bezoekers. „En waarom?" Om het Woord Gods te horen en het getuigenis van Zijn ontfermende liefde voor verloren mensenkinderen. En bovendien om ons Indiase volk, dat wel in grote nood verkeert, maar toch ook zo ver weg is van Nederland, te helpen met hun financiële offers", aldus br. Thottil.

Toen ik met hen zondag 10 over de voorzienigheid besprak, zei ik: Voor ons in het rijke westen is het niet zo moeilijk om in een voorzienigheid van God te geloven, maar voor christenen in India die voortdurend met een hongerige maag rondlopen, moet het een hele worsteling zijn om oprecht en zonder verbittering te belijden: „Ik geloof in God de Vader".

Maar br. Thottil antwoordde: „Dat is van de ene kant waar. Wat mij echter verwondert, is dat de mensen die hier overvloed hebben en allerlei werelds plezier kunnen kopen, tóch in deze soberheid leven en hun tijd niet gaan verdoen aan dansen en zich vergapen aan de t.v. en aan zondig vertier. Juist in deze welvaart zou je verwachten dat de mensen God niet meer nodig hebben en alle genieting en comfort zien als een prestatie van hun handen en van hun denkkracht.

Wij in India hebben toch een onjuist beeld van het westen. Wij hebben de indruk gekregen dat het hier allemaal materialisten zijn, die dan wel eens in een groot gebaar wat kruimeltjes van de rijke tafel laten vallen voor onze hongerige volken, maar overigens opgaan in hun auto, hun mooie huis, hun dure kleding en hun lekkere eten. Natuurlijk wisten wij ook dat er uitzonderingen waren; maar we hadden toch wel ongeveer dit sombere beeld van „het" westen. Ik zie echter dat wij ons vergist hebben".

Laten we hopen dat br. Thottil als hij wat diepere kijk krijgt op de materialistische onderstroom van de westerse mens, toch niet teleurgesteld wordt. Maar we kunnen wel in zoverre met hem instemmen dat het altijd weer een wonder is, dat mensen die alle toegang hebben tot allerlei soort zondig plezier, tóch vreugde vinden in de dienst des Heeren. Dat is het wonder van Gods genade, die een mens innerlijk anders kan maken en hem van harte gewillig en bereid maakt om voor God te leven. Door al die spreekbeurten is India voor velen dichterbij gekomen. Misschien bent u niet in staat geweest om naar een van die avonden te komen. U kunt echter India ook dichter naar u toehalen door u het boek aan te schaffen: „India, land van tranen". U weet het nog uit ons vorige nummer: het bevat 176 blz. met 49 foto's, het kost ƒ 9,50, terwijl ongeveer ƒ 6,— daarvan vrijkomt voor de leniging van de nood in India. Bestel het boek door overschrijving van het bedrag op ons gironummer 901.000 t.n.v. Stichting In de Rechte Straat te Velp Gld. Vermeld daarbij: „Boek India". Als u per giro bestelt, dan spaart dat weer administratiekosten uit en dat geld komt dan weer ten goede aan India.

Zr. ELSAMMA IN INDIA

is nu bijna volledig hersteld. Ze heeft nu een betrekking, waardoor ze grotendeels in haar eigen levensonderhoud kan voorzien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen