Ontstellende vrijzinnigheid in r.-k. kerk van België

Vanuit België werden mij twee exemplaren toegezonden van een liturgie van Eucharistieviering. Eén daarvan vermeldt: „Eucharistieviering — Pedagogische dag Catechisten Officieel Onderwijs 4 dec. 1972". Daarin wordt een geloofsbelijdenis afgedrukt, waaruit ik een gedeelte wil aanhalen:

„Wij belijden:

Ik geloof in U, Vader, dat Gij Goedheid zijt,

en goedheid vraagt voor iedereen,

maar ik kan slechts in goedheid geloven,

als ik zie dat ook mensen goed zijn.

Ik geloof in U, Heer Jezus,

dat Gij gerechtigheid en liefde bracht,

maar ik kan dat slechts geloven in de mate

dat wij die boodschap beleven.

Ik geloof in de Geest van God,

die ons beloofd en geschonken is

tot stuwkracht van ons christenzijn,

maar ik kan dat slechts geloven in de mate

dat wij elkaar begeesteren".

De mens tot norm voor God

Wij zijn gewend aan het niet-religieuze humanisme dat de mens zelf tot norm en uitgangspunt neemt. Maar dit religieus humanisme gaat veel verder en stelt de mens tot norm voor God.

God kan nóg zozeer in Zijn Woord verzekeren dat Hij barmhartigheid is; nee, zeggen deze christen-humanisten, wij geloven U niet. Wij geloven pas in goedheid, wanneer we die zien in de mensen rondom ons heen.

Wat God zegt in Zijn Woord, lappen deze mensen eenvoudig aan hun laars. Overigens zullen ze ook niet van barmhartigheid Gods willen weten, maar alleen van Goedheid. Want barmhartigheid betekent vergevende liefde jegens zondaren. Maar wie zich zo brutaal tegenover God opstelt, voelt zichzelf helemaal niet schuldig en heeft dan ook geen behoefte aan barmhartigheid, aan vergevende liefde van God. Ze stellen veeleer God in staat van beschuldiging. God heeft hun barmhartigheid, hun vergeving nodig in plaats van omgekeerd.

Ik geloof in de goede mens

De tweede liturgie geeft niet aan, voor welke Eucharistieviering die bestemd is geweest. Ook daarin treffen we een geloofsbelijdenis aan:

„Ik geloof in de innerlijke goedheid van de mens.

Ik geloof in een wereld, waarin we allen kunnen leven in eerbied voor elkaar, hoe wij ook zijn.

Ik geloof dat wij samen aan deze wereld van liefde moeten bouwen……

Ik geloof dat de weg hiertoe duidelijk is aangegeven door Jezus Christus en dus geloof ik in de vrijheid zoals Hij die bezat.

Ik geloof ook door de navolging van Hem opgenomen te worden in de verbondenheid met Diegene die Jezus Zijn Vader noemt".

De wijn, teken van onze vriendschap

Het hoogtepunt van de Eucharistieviering is het „Eucharistisch Hooggebed", waarin de konsekratie, de wijding van brood en wijn, plaats heeft. Dat Hooggebed begint in deze liturgie zo:

„Gij hebt ons in de geweldige mens Jezus getoond, hoe wij vandaag moeten leven om gelukkig te worden, hoe wij moeten spreken en handelen om te groeien in vriendschap en liefde.

Gij schenkt ons uw Geest om Jezus na te volgen, zodat wij samen kunnen werken aan een nieuwe wereld".

En die konsekratie luidt aldus:

„In die alles-doorbrekende avond nam Hij heel hun bestaan in handen, hun arbeid, hun brood, reikte het aan zijn vrienden en zei:

neem dit gebroken brood en eet ervan; want het is mijn lichaam, het is mijn leven voor u, opdat gij ook met elkaar het leven zoudt leven, zoals ik leef met mijn vader. Wees als gebroken brood voor elkaar.

Toen zij samen hadden gegeten, nam Hij ook de beker met wijn, dankte U opnieuw, Vader, en schonk de beker aan zijn vrienden met de woorden:

neem deze beker en drink eruit; het is mijn bloed; het wordt vergoten, opdat gij in liefde zoudt leven en zoudt vergeven aan mekaar zoals ik u vergeef.

Deze wijn is het teken van onze nieuwe en altijddurende vriendschap".

Uit het dankgebed:

„Laat ons door deze viering sterker vertrouwen in het leven, in de vriendschap, in de liefde. Dan zal Uw rijk van goedheid en gerechtigheid groeien, Heer, Onze God".

ONZE KONKLUSIE:

Volksvergiftiging

In deze liturgie is niets meer overgebleven van het christendom behalve enkele christelijke termen; maar onder die termen is een heel andere inhoud geschoven dan de Bijbel bedoelt. Verder zijn hier enkele termen die in de Bijbel wel eens een enkele keer gebruikt worden zoals „vriendschap" en „goedheid", hier tot kernwoorden van de boodschap gemaakt, waardoor de eigenlijke boodschap van het Evangelie volkomen vervalst wordt. En echte kernwoorden van de Bijbel zoals „barmhartigheid" en „genade" worden erin gemist.

Op deze manier worden de rooms-katholieken, die aan zulk een viering meedoen, geheel en al vergiftigd. Het vergif wordt hen toegereikt in de zoeteomhulling van de pure medemenselijkheid en van de oproep: Wij zullen eens even een andere wereld maken.

Het wordt hoogtijd dat alarm wordt geslagen tegen deze geestelijke volksvergiftiging, vóórdat duizenden daaraan sterven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen