de gemeente van Christus in India

Zondag om twaalf uur hadden we een „dienst" in het New Man Centre, waar echter maar een vijftien mensen bij aanwezig waren. Het was wel duidelijk, dat deze ex-rooms-katholieken nog helemaal moesten leren, hoe je een „eredienst" het beste kunt inrichten. Mij was verzocht om de preek te houden en ik heb dan maar gespreken over de kerntekst Joh. 6:47 tegen de achtergrond van Gal. 1:1-14. Ik heb geprobeerd om hen op positieve wijze uiteen te zetten, wat de weg des heils is volgens de Bijbel. Na afloop hadden we een gedachtenwisseling over de wijze van de gemeentevorming. Ik heb hen gezegd:

Wij, ex-roomsen, hebben één voordeel dat wij de Bijbel kunnen benaderen zonder de handicap van een dode protestantse traditie. Want evengoed als dat het geval was bij de schrift- en wetgeleerden in de tijd van de Heere Jezus, zo is er ook langzamerhand bij protestanten een traditie gegroeid, die ofwel alleen met redenering uit de Bijbel is getrokken, ofwel zelfs helemaal los van de Bijbel staat en gegrond is op menselijke gril en willekeur.

Toch moeten wij ook niet menen dat wij na onze breuk met de r.-k. kerk volkomen onbevangen tegenover de Bijbel staan. Wij hebben jarenlang, vooral als priester en kloosterling, een intense „hersenspoeling" ondergaan. Daardoor gaan wij de Bijbel, zonder dat wij dat bemerken, interpreteren met denkcategorieën, die vooral via Thomas van Aquine ontleend zijn aan de 'filosofie van de heiden Aristoteles.

De gemeente blijft

Ik kan spreken uit eigen ondervinding. Nog jarenlang na mijn uittreder, betrapte ik mijzelf op redeneringen, die eigenlijk rooms waren; redeneringen, die mij de vrije toegang tot het Woord Gods belemmerden. Maar wij moeten onze gedachten onvoorwaardelijk gevangen geven in de gehoorzaamheid van Christus. We moeten proberen ons steeds meer te ontledigen van onszelf en luisteren naar wat Christus tot ons zeggen wil door Zijn Woord. Alle andere stemmen, die in ons zelf opkomen vanuit ons zondig vlees of vanuit eigenwillige filosofieën of tradities rondom de Bijbel, moeten tot zwijgen gebracht worden, opdat we slechts die ene stem horen, de stem van de Goede Herder. Maar gelukkig, er is niet slechts dode protestantse traditie, maar er is ook een zeer rijke en levende protestantse traditie. Die komt tot ons via allerlei geschriften, maar vooral via de levende gemeenschap met protestantse kerken, die werkelijk uit de Bijbel willen leven.

Eén daarvan is b.v. hoe een gemeente moet worden opgebouwd. Jullie hebben een New Man Movement (de Beweging van de Nieuwe Mens) gevormd. Maar daar mag het niet bij blijven. Christus heeft een gemeente rondom Zich vergaderd. De vorming van plaatselijke gemeenten moet jullie dan ook voor ogen staan. Anders bouw op je op los zand. Bewegingen gaan voorbij, maar de gemeente van Christus blijft.

Reformatorische geloofsbeleving

Een ander voorbeeld is de geloofsbeleving van het heil in Christus. Eeuwenlang hebben gelovige protestantse christenen zich gebogen over en voor het Woord. Eeuwenlang hebben ze zichzelf getoetst aan het Woord. En bij velen is daardoor een diep gevoel van eigen onwaardigheid en zondigheid gegroeid tegenover de heilige God. Dat schreien van hun ziel hebben ze neergelegd in geschriften, die ook nog voor ons openstaan. Wanneer je die leest, dan kun je als zondaar naast hen neerknielen. En dat is zo belangrijk, vooral voor ons ex-roomsen, die altijd hebben gemeend dat wij wel staande konden blijven voor God. Wij meenden immers met het Concilie van Trente, dat wij „door onze goede werken waarlijk het eeuwige leven konden verdienen". We trachtten onszelf te rechtvaardigen door het onderscheid tussen doodzonde en dagelijkse zonde. Maar voor God is élke zonde volstrekt doemwaardig. En ik wees hen daarbij op Gal. 3:10. Wij moeten van onze eigengemaakte tronen afkomen en verbroken worden voor Gods aangezicht.

Maar in die geschriften van de reformatorische christenen kun je ook die intense vreugde beluisteren van de heilszekerheid, de geborgenheid in Jezus Christus, de stamelende dankbaarheid om het wonder van de vergeving der zonden, om het offer van Jezus Christus met zijn eeuwig geldende waarde. Het is deze vreugde die aanstekelijk werkt en die ons tot waarachtige getuigen van Christus maakt. Met deze vreugde in Jezus Christus moeten jullie de Rooms-katholieken benaderen. Van nog groter waarde is de geloofsbeleving, zoals die in verschillende belijdenisgeschriften van reformatorische kerken is neergelegd. Die belijdenissen zijn meestal ontstaan in tijden van grote spanning, terwijl de rook uit de brandstapels in Europa opsteeg. In korte en kernachtige zinnen hebben gemeenten van Jezus Christus daarin hun geloof tot uitdrukking gebracht; en dan niet hun geloof als weergave van persoonlijke indrukken en beleving, maar hun geloof, helemaal gegrond op en getoetst aan de Bijbel.

Ja, het valt voor ons, ex-priesters, niet mee om van onze pastoors-tronen af te dalen en ootmoedig te luisteren naar wat die door ons gedurende eeuwen verachtte en vervolgde protestantse sekten te zeggen hebben. Maar God weerstaat de hoogmoedigen, aan de nederigen schenkt Hij Zijn genade. Die houding van ootmoed zullen jullie ook tegenover elkaar moeten aannemen. Een van de grondbeginselen van het Evangelie luidt: „In ootmoedigheid achte de een de ander uitnemender dan zichzelf". Juist omdat men niet voldoende naar die opdracht van Gods Geest heeft geluisterd, zijn er nodeloze scheuringen gekomen in de protestantse kerken.

Bij welke kerk?

De vraag kwam toen direkt uit hun midden: „Moeten we ons dan aansluiten bij een protestantse kerk, bij de methodisten, de anglicanen of de calvinisten?" Wij hebben hen toen verwezen naar de broeders van Berea, die in de Handelingen worden geprezen, omdat zij alles aan de Bijbel toetsten. Zo moeten ook jullie doen met de protestantse geloofsbelijdenissen en kerkorden, waar je kennis mee gaat maken. Onderzoek alles en behoud het goede.

Vorm plaatselijke kerken. Noem die eenvoudig: „Gemeenten van Christus in Kerala". Jullie spreken immers hier in Kerala een eigen taal. De taal is het belangrijkste kommunikatiemiddel en dus ook tot beoefening van de gemeenschap der heiligen, zoals die vooral in de plaatselijke gemeenten gestalte aanneemt.

Onderhoud wél kontakten met andere plaatselijke schriftgelovige gemeenten. Helaas zijn er ook in India protestantse kerken, die afgeweken zijn van de trouw aan Gods Woord en een valse oecumene onder elkaar zijn aangegaan, zelfs met de heidense roomse kerk van Kerala.

Maar gelukkig, sinds januari van dit jaar is er een Raad van Christelijke Kerken in India ontstaan en ds. Wesley is tot voorzitter gekozen. Sluit je als plaatselijke zelfstandige gemeenten aan bij die Raad van Christelijke Kerken, die trouw willen blijven aan Gods Woord.

De heilige rest

Die avond maakten we een dienst mee bij de paria's. We bezochten met hun dominee eerst een paria-dorp. Verschrikkelijk, zoals die mensen leven, in lemen hutten gebouwd tegen een berghelling. Dat zijn de mensen, die buiten elke kaste staan en door de overigen als „onaanraakbaren" worden beschouwd. Ik had er dan ook gewoon plezier in om hen een hand te geven. Want het kastebewustzijn is, vooral in Kerala, zeer sterk.

Deze paria-gemeente had zich losgemaakt van de Church of South India, die zich had aangesloten bij de Wereldraad van Kerken. Daarom was hun de toegang tot de kerk ontzegd en de Church of South India is nu bezig om via een burgerlijk proces de dominee uit zijn pastorie te zetten. Ds. Wesley preekte over: „Een rest zal behouden worden". Door de eeuwen heen is het altijd de heilige rest geweest, die het zuivere Evangelie aan de volgende geslachten heeft doorgegeven. „Heilige" rest wil zeggen, in Christus geheiligd en door Hem bewaard als Gods Volk.

De heilige rest zal steeds vervolgd worden. Ze zullen behoren tot het kleine getal, dat in de wereld niet meetelt. Zij zullen het kruis achter Christus moeten aandragen. Ze zullen in Zijn voetstappen moeten treden. De wereld heeft Christus gehaat; ook zij zullen om Christus' wil door de wereld gehaat en uitgeworpen worden als outcasts.

Daarna sprak ik zelf nog enkele woorden over de schapen, die de stem van de Goede Herder kennen. Wanneer de schapen in de prediking niet meer de stem van de Goede Herder beluisteren, dan zullen ze zich, met veel pijn, moeten afscheiden. Ze mogerven willen niet de stem van de huurling volgen, die hen stenen voor brood verkoopt, die de grootheid van de mens, de heerlijkheid van de wereld verkondigt, terwijl de mens door het Woord Gods ontluisterd moet worden en aan Christus alleen alle eer toekomt.

E.O. - UITZENDING IN HET SPAANS

De Evangelische Omroep gaat één keer om de vier weken op dinsdagmiddag van kwart voor drie tot drie uur een uitzending besteden aan onze Spaanse gastarbeiders. We zijn door enorm blij mee. De eerste uitzending heeft intussen reeds plaats gehad op 15 mei. Daarin hebt u ook liederen kunnen beluisteren die gezongen werden door onze Spaanse ex-priester, Enrique Garcia, die een jaar op de Wartburg verbleef en thans evangelisatiepredikant is voor de Spanjaarden in Philadelphia (U.S.A.). Daar de meeste gastarbeiders werken in ploegendiensten, zullen er toch nog heel wat zijn, die dan kunnen luisteren.

Wilt u hen, indien mogelijk, op die uitzendingen attent maken? De gastarbeiders dienen mede ons met hun arbeid; dan hebben wij alleen reeds op grond daarvan de verplichting tot wederdienst: de verkondiging van de rijkdom van het Evangelie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen