ZEKERHEID ontvangen door DE HEILIGE GEEST

De tekst, die hierboven afgedrukt staat, doet geen twijfel bestaan aan de vraag of geloofszekerheid mogelijk is. Er kan een zekerheid zijn in het hart van de mens, een weten van het behouden zijn voor de eeuwigheid, een overtuigd zijn van het kindschap Gods.

De moeilijkheid is echter hoe wij deze zekerheid ontvangen. Hoe voltrekt zich dat in de praktijk van het geloofsleven? Ik weet dat velen met deze vraag worstelen. Zij zijn zich bewust van het levensgroot gevaar dat zij zich iets zouden kunnen inbeelden dat er niet is. En inderdaad, het is van groot belang om daarvoor op onze hoede te zijn. Wie zelfkennis heeft, weet hoe suggestief een mens kan zijn in zijn voelen en denken. Het subjektieve — d.i. er een beschouwing op na houden die enkel uitgaat van eigen persoon — kan zo bedrieglijk zijn, omdat ons hart vol zonde is en allerlei verborgen afdwalingen en verwrongenheid in zich bergt. Als bewijs daarvan kan b.v. het volgende dienen: we zijn in een gezelschap en een ieder geeft zijn mening ten beste met de woorden: „daar ben ik ten diepste van overtuigd". Maar het blijkt dat de overtuiging van de aanwezigen verschillend zijn en lijnrecht tegen elkaar ingaan, ja ook tegen het Woord Gods ingaan. Wie heeft nu gelijk? Daarbij kunnen de achtergronden van levensloop en opvoeding een grote rol spelen. Maar daarom ook is alles zo variabel en niet zelden onbetrouwbaar. Ook als het gaat over de heilszekerheid kunnen we allen onze mening ten beste geven, maar als zodanig heeft het weinig waarde.

Is er nu echter een objektieve, beter gezegd een van God uit gegeven zekerheid mogelijk? Daarover laat de Schrift ons niet in de mist. De echte betrouwbare zekerheid van het geloof wordt gewerkt door de Heilige Geest.

Dan moeten wij eerst nog iets anders zeggen. Wedergeboren mensen mogen zich niet laten leiden door vrees (vs. 15). Met deze vrees wordt gedoeld op een leven dat krampachtig tracht om door vervulling van Gods wet voor zichzelf de zekerheid te verwerven. Paulus keurt een dergelijke praktijk ten zeerste af. Het is mogelijk dat een gelovige te kort doet aan Gods reddende en vernieuwende macht door zich armer te houden dan hij is. Ook dat is een gevaar!

Gods Geest legt dus getuigenis af van het kindschap Gods. Een getuige is iemand, die een bepaald voorval of feit zelf heeft gezien of persoonlijk heeft kunnen constateren. De Heilige Geest is een betrouwbaar Getuige, een goddelijk Getuige. Gods Geest is er bij geweest toen de Vader de naam van Zijn kind heeft opgeschreven in het boek des levens. Bij menselijke getuigen kan het voorkomen dat hun waarneming verkeerd was. Bij Gods Geest zijn vergissingen uitgesloten.

Maar er staat nog meer. De Heilige Geest getuigt samen met onze geest en die twee zijn het volkomen een,s. Een groot wonder! Onze geest is van nature zondig en gebroken, niet in staat om op de juiste wijze de dingen aan te voelen en op te nemen. En zie, nu is het anders.

Dat samenstemmen is slechts te verklaren vanuit de vernieuwende kracht van boven, die zich voltrekt in een menselijk hart. Dan wordt het anders.

Vervolgens: door het ontvangen van de Heilige Geest, heeft de wedergeboren mens deel gekregen aan de Geest van de aanneming tot kinderen. Zoals de Heilige Geest troost werkt in het menselijk hart, zo doet die Geest ook de overtuiging ontstaan dat wij kinderen Gods zijn.

De apostel gebruikt hier een term, die in de Romeinse rechtswereld bekend is, nl. het Latijnse begrip adoptie, de „aanneming tot kind". Hierdoor wordt een betrekking aangeduid, die niet ontstaat door natuurlijke geboorte maar door een genadige proclamatie Gods. Het aangenomen kind mag daardoor delen in alle voorrechten, die er anders door geboorte ontstaan.

De Geest leert de gelovige roepen: Abba, d.i. Vader! De mens zou deze vadernaam niet mogen en kunnen gebruiken vanuit zichzelf, maar het is een voorrecht hem door de Heilige Geest geschonken. Abba is het Aramese woord voor vader. Te vergelijken met ons Nederlandse woord „pappa". Het brengt tot uitdrukking de vertrouwelijke houding die er dan mag zijn tussen de hemelse Vader en de verloste zondaar.

Nog steeds bleef de vraag open, hoe deze zekerheid en dit getuigenis overkomt in ons hart. Hoe weet men dat? welk zintuig neemt het waar?

Ons menselijk oor neemt het niet op. Het is niet te horen als een menselijke stem. I k zou het willen noemen een innerlijke ervaring. Maar eigenlijk is deze wijze van vernemen en overtuigd worden niet te omschrijven met menselijke woorden, het is niet te vangen in menselijke begrippen. Het geloof en ook de geloofservaring is immers niet een bewijs van de dingen die men ziet en hoort. Voor de niet-wedergeboren mens is het een dwaasheid omdat hij er geen weet van heeft. Hij, die de wonderlijke kracht van God kent, zal zeggen: ik weet wat u bedoelt. Slechts de van God uit vernieuwde mens heeft er een zintuig voor. We mogen hier niet slechts spreken van het gevoel. Het is meer dan gevoel. Het valt niet te ontkennen dat ook het gevoel een rol speelt in het geloof. Zoals het gevoel kleur geeft aan de menselijke liefde, zo is ook het gevoel in het geloofsleven onmisbaar. Wordt het gevoel echter bepalend in geloofszaken, dan komen we in drijfzand terecht. Het gevoel is nl. voor een belangrijk deel afhankelijk van stemmingen.

Dit laatste wordt duidelijk als we lezen in 1 Joh. 3:20: „Want indien ons hart ons veroordeelt, God is meerder dan ons hart, en Hij kent alle dingen. Het hart is immers de zetel van het gevoel. Ons eigen hart moet ons vaak beschuldigen want er is allerlei zonde en ongerechtigheid in ons. Als we dat zien en bedenken, kan het niet anders of wij gaan twijfelen aan de zekerheid van het heil. Wat schrikken we dikwijls van onszelf! Dit is de realiteit ook! Het is niet te verwonderen dat we daardoor gaan tobben en de reaktie komt: is het nu echt wel waar, hoor ik wel bij de Here?

Maar… God is meerder dan ons hart. De grond van de zekerheid ligt niet aan onze kant, maar aan Gods zijde.

Daarom beleeft Gods kind het altijd weer als een groot wonder en staat hij in de verwondering en kent de aanbidding omdat alles vastligt in de Here, Die ons slechts verkiest in Christus, uit louter genade. Deze geloofszekerheid is sterker en betrouwbaarder dan de dingen die we zien. Een mens, die dit getuigenis van de Geest ontvangt, zal het zich nooit meer laten ontroven. O welk een diepte van rijkdom en genade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen