REAKTIES

Ik ben een christen !

„Met grote interesse en zelfs met een zekere spanning open ik telkens het nummer van I.R.S. De onwetendheid is hier ontstellend groot, ook onder hen die zich protestant noemen. Het lijkt er soms op alsof zij de meest elementaire bestanddelen van het Evangelie niet eens kennen. Ze redeneren dikwijls: Ik ben ter catechisatie geweest en heb belijdenis gedaan in de kerk, en daarmee is de kous af. Maar daarmee begint het pas, zoals uzelf weet. Gods wegen met de r.k. kerk zijn verborgen. Zo weten wij ook niet de invloed die de I.R.S. op de r.k. kerk heeft. Maar dit is zeker: zij die uw (ons) blad lezen, horen de oproep tot bekering. De gewetens worden omgewoeld, komen soms in oproer. Voor ons is het werk gedaan, wanneer wij duidelijk Gods Woord hebben verkondigd en getuigd hebben van de kracht van het Evangelie. Het overige moeten wij aan de Here overlaten.

Misschien is dit iets voor de evangelisatie. Wanneer je hier in diskussie bent met een rooms-katholiek en hij zegt tegen mij: J e bent zeker een protestant, dan antwoord ik: Neen, ik ben een chiisten. Zo openen zich soms deuren. Ze worden gedwongen om na te denken over de vraag wat het christen-zijn inhoudt. Immers over protestanten wordt bier nog steeds gepraat als over ketters, erger nog, als over mensen waar een fatsoenlijk katholiek niet mee te doen wil hebben.

Castelmoron (Frankrijk)
L. de Haan-Tonfrede

In de geest van mijn man

„Mijn man is in februari gestorven, heengegaan naar het Vaderhuis met de vele woningen. Hij las altijd met vreugde uw blaadje en gireerde 'het geld hiervoor. Jammer genoeg moet ik nu voor veel bedanken, maar ik weet dat ik mijn man een plezier doe als ik in ieder geval „In De Reohte Straat" aanhoud. Als ik gezond blijf, hoop ik ieder jaar het geld hiervoor per giro over te maken."

K.

Soms benijd ik hen

„Ik ben veel in r.k. kerken geweest, vooral in Duitsland hier langs de grens. Telkens kom 'ik weer onder de indruk van deze kerken. Men ziet b.v. een jong meisje alleen in de kerk bidden. Ze heeft de wandeling of de fietstocht toch maar gedaan en ligt dan in de grote stille kerk op haar knieꬠen brengt haar moeiten en verdriet of vreugde tot Hem. Dan zie je weer een oude vrouw of man en dan kom ik altijd onder de indruk. Voor mijn gevoel een heel verschil met onze kale dode kerken die de hele week dicht zitten. Soms benijd ik deze mensen om de eenvoud van hun geloof.

Van mijn jeugd af aan heb ik mij voor bet geloof geeresseerd, zit twintig jaai in de kerkeraad en mis heel veel bij ons, vooral nu de nieuwe theologie zachtjes aan veel aanhang vindt. Ik voel de afval aankomen. Volgens mij is ze niet tegen te houden en het ergste is, dat er zo weinigen het bemerken. Ik heb zo 'het gevoel, dat het einde nabij is. Over zonde, genade en bekering wordt heel weinig gepreekt en praktisch weet niemand er wat van. De massa heeft, geloof ik, het liefst, dat onze Heer maar wegblijft, in plaats van te hunkeren naar Zijn wederkomst, waarin alles volmaakt gelukkig zal zijn. Zou u nog eens wat aandacht kunnen besteden aan de wederkomst van Christus?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen