Gij zijt Petros

Gesprek rond de Bijbe

In ieder nummer van de I.R.S. komt een veelheid van gedachten op je af. Zo bijv. in het februarinummer.

Uit het geheel blijkt een streven om alle moeilijkheden en verschillen bijbel te benaderen. Dat is op zichzelf al een verdienste, want het zet de lezer aai de andere kant van de tafel aan de studie en de overdenking van de Bijbel Afgezien of die ander het met u eens is of niet, zit daar toch een positieve waarde in. We naderen elkaar zo tot aan de rand van de kloof.

Wat de diskussie met pater Schoffelmeer betreft, ik ben zeer geinteresseeri in de rustige sfeer waarin geluisterd wordt en gediscussieerd tussen (mag ik het even ondeugend zeggen) oud-collega's. Hier zie je duidelijk dat de weg naar elkaar toe wordt gezocht. Er worden met kennis van zaken argumenten gebracht en uitgewisseld.

Overtrokken pausbeeld'

Mag ik echter een opmerking maken naar aanleiding van het laatste stukje „Diep-ingrijpende macht"? Ik geloof dat de konsekwentie een beetje overtrok ken is. Ik kan daar inkomen. U als oud-redemptorist, geleefd hebbende nog onder de z.g. streng Trentiaanse invloed onder de priesters, trekt uit het over trokken pausbeeld van die tijd de lijn in uiterste konsekwentie door.

U zegt: Rome kent de pausen een absoluut leergezag enz. toe. Zij hebben daar door de macht om te beslissen over de geldigheid van huwelijken van gedoopten enzovoort.

Juridisch-theoretisch hebt u natuurlijk gelijk. Maar nu de praktijk in de ziel zorg. Want uw oud-collega's zaten ook vaak met dat probleem in hun werk Nu is naar mijn mening deze opvatting over het pausdom ietwat overtrokken Je krijgt de indruk dat een paus alsmaar kerkelijke wetten in elkaar zit te draaien uit een zeker amateurisme, zo'n sport scheppingsdrang. Zo in de gees van: Er is geen gegeven en nu ga ik dat eens in elkaar zetten.

Volgens mij heeft dit te maken met de Traditie, die vroeger gezien werd al: openbaringsbron naast de Bijbel. Sinds het Concilie is dat echter beter benaderd

De Geest zal ons de weg wijzen

We zijn nu gekomen aan het begin van het Evangeliewoord van de huisvader, die oud en nieuw uit zijn schatten tevoorschijn haalt. Het onfeilbaar leergezag is voor mij nog geen streep achteruit gegaan, omdat de gehele kerk in de ruimste zin onfeilbaar is en dit is door de Parakleet die de Verlosser ons beloofde. God wist heel goed dat Hij Zijn Kerk aan mensen toevertrouwde; daarom gaf Hij haar Zijn Geest.

En dat dit door een bepaalde kerk overtrokken is naar de ene of de andere kant, is niet zo belangrijk; het gaat erom of we elkaar als gemeenschap kunnen vinden in Sakrament en Gezag. En 'hoe dit uitpakken zal, dat zal de Geest ons wel laten zien, als wij maar niet te veel in de schulp kruipen. En juist daarom vind ik uw diskussie met pater Schoffelmeer machtig. Je ziet er twee naar elkaar toegroeien, met de Christus als uitgangspunt."

Muiden

ONS ANTWOORD:

Het verblijdt ons zeer, wanneer we in dit stukje van onze r.k. gast zulk een groot vertrouwen lezen in de leiding van de Heilige Geest. Ja, dat is de kern. Laten wij toch in diepe ootmoed altijd weer bidden om die Geest. Het is alleen de Heilige Geest, die ons tot leven wekken kan. Hij alleen kan ons de dood laten zien, waarin wij allen van nature liggen. Die Geest ontdekt ons aan onze duisternis. O hoe heerlijk is het, wanneer Zijn licht over ons begint te stralen. (Ook: hoe pijnlijk! Want Hij laat ons onze verlorenheid zien. Dan begint de schuld in ons te knagen. Dan is er de zelfaanklacht, de gebrokenheid des harten. Maar die Geest zal ons er ook van overtuigen, dat de Here een verbroken geest niet versmaadt.)

Doof de Geest niet uit

Mijn bezwaar tegen de r.k. leer over het pausdom is juist het feit, dat deze leer de onbelemmerde werking van de Heilige Geest in de weg staat. En ik zie toch nog niet goed in, dat ik een overtrokken pausbeeld heb getekend. Want:

a) Het tweede Vatikaanse Concilie formuleert het aldus: „De Paus van Rome immers bezit over de Kerk, juist krachtens zijn ambt als plaatsbekleder van Christus en Herder over de gehele Kerk, de volledige, hoogste en universele macht, die hij steeds vrij kan uitoefenen" (Vert. Kath.-Arch. 18 juni 1965, kol. 722). Ook dat zijn toch vrij lapidaire woorden: „de volledige, hoogste en universele macht, die hij steeds vrij kan uitoefenen". Hier wordt toch een macht aan de paus toegekend, die door niets op aarde kan beperkt worden.

b) Een overtuigd r. katoliek, die een gemengd huwelijk aangaat en alleen voor de burgerlijke wet trouwt, zal moeten geloven, dat zijn huwelijk niet geldig is, maar slechts een zondige samenleving. Gelooft hij dat niet, dan is hij geen overtuigd r. katholiek meer. En grijpt de macht van de paus dan niet heel diep in de praktijk van het leven in?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen