KOM TOT MIJ, de Paus!

Sinds ik de Osservatore Romano lees, is het mij wel duidelijk geworden, dat veel van wat de paus zegt en schrijft, niet door de Nederlandse r.k. pers wordt overgenomen.

Van de ene kant is dat verblijdend, want daar zit een stilzwijgende afwijzing in van de vaak ultra-roomse uitspraken van deze paus. Van de andere kant is dat ook een nadeel, want zodoende krijgt men in Nederland een zeer eenzijdige kijk op de r.k. kerk. Want wat Rome eigenlijk is, wordt niet bepaaid door de r. katholieken van een of ander land, ook niet van Nederland, maar door het hoogste leergezag in de r.k. kerk, n.l. de paus.

Zo las ik in geen enkel r.k. blad iets over de toespraak, die Paulus VI hield tijdens de algemene audiëntie van 25 nov. 1965, waarin de paus op zichzelf wees en zei: „Hier is de rots, de waarheid, waaraan onze hoogste bestemming gebonden is, onze zaligmaking". (Zie bl. 15).

Primaat van de Liefde

En evenmin las ik iets over de toespraak die hij een week later hield tijdens de algemene audiëntie.

Daarin verklaart hij de woorden die Jezus tot Petrus richt: „Simon, zoon van Johannes, bemint gij Mij meer dan deze" — aldus: „Christus eist en wekt bij Petrus op (esige e suscita) een primaat van de liefde, die hem moet onderscheiden in de geheimzinnige verhouding, die er is tussen hem en Christus en die Petrus moet kenmerken in zijn eveneens geheimzinnige, maar toch zichtbare positie, die hem tot eerste Herder in en van de heilige Kerk maakt. Jezus wil, dat aan het primaat van het gezag, dat Hij reeds aan Petrus had toevertrouwd, ook zou beantwoorden het primaat van de liefde".

Komt, eenzamen en wezen

Daarna zegt de paus, dat de mensen naar hem kunnen komen, als ze zich alléén voelen, of als wezen, of vergeten of veracht. (Soli al mondo, orfani, dimenticati, disprezzati). Bij hem, in het huis van Petrus, kunnen ze de zekerheid krijgen, dat ze bemind worden, bemind door goddelijke liefde en door menselijke liefde.

De paus vervolgt: „Maar wij weten, dat dit heel moeilijk voor ons is; want beminnen zoals de Here wil, dat de Herder, vooral de eerste Herder, bemint, is waarachtig moeilijk: het vergt een onmetelijk hart, een sterk hart, een brandend hart, een heldhaftig hart".

De H. Geest is onze Trooster

Als Christus ons belooft, dat Hij ons niet als wezen, zal achterlaten, dan wil Hij die belofte vervullen, niet door een ander mens in Zijn plaats te stellen, op wie wij zouden moeten vertrouwen, als wij ons alleen en vergeten voelen, maar door het zenden van Zijn Heilige Geest. U kunt dat lezen in Joh. 14:16-18.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen