Van paradijs tot paradijs

Het was een lange weg
eer de woestijn
van nanienloos verlangen
werd doorkruist
Wij zagen schijn
van eeuwig licht,
en wilden baden
in ons zelf
en meten onze kracht
aan 't eindeloos zand.

Wij trokken God
met gretige vingers
naar ons toe,
betaalden niet ons leed
één druppel
aan de rand
van eeuwig zijn.

O waan der hoogmoed!
O was ik maar gebleven
in de witte tuin
waarin ik leefde!
Waarom verliet ik 't pad
en zocht
en zocht
één druppel
voor de dorst?

Nu ik verliet
de dorre bodem
der onvruch'bre eenzaamheid
kwam reeds de vloed
der wateren tot mij.
Ik zei slechts
„Here"
en een waterval
van sproedelend nat
werd nn mijn deel.

Het was een lange weg
van paradijs
tot paradijs

O roep mij niet terug
naar deze troostloos eenzaamheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen