Ervaringen in Zuid-Afrika

Ondanks mijn drukke program wil ik toch een paar ervaringen op schrift stellen voor ons blad.

Laat ik u eerst zeggen, dat ik hier zeer geniet van het mooie land. Er is hier zoveel natuurschoon en zo rijk gevarieerd.

U zult echter wel erg benieuwd zijn naar de reacties in de pers. De engelse was mij aanvankelijk niet erg gunstig gezind. Dat komt waarschijnlijk omdat ik door de Afrikaans-sprekende kerken ben uitgenodigd, en omdat deze bladen misschien enigszins onder roomse invloed staan. Een andere reden is in elk geval geweest, dat zij naar de samenkomst te Potchefstroom, waar ik het eerst ben opgetreden, een jonge verslaggever hebben gestuurd, die totaal verkeerde berichten aan de Engelse pers heeft doorgegeven. Deze berichten zijn later door de Engelse pers ook teruggetrokken. Een verslaggever van de Rand Daily Mail, die mij bezocht, vertelde mij, dat deze verslaggever ook een ernstige berisping heeft gekregen. Die jonge verslaggever van Potchefstroom zei mij ook, dat de Engelse pers een telegram naar de rooms-katholieke kerk van België had gestuurd om te vragen, waarom ik was uitgetreden. En zij hadden telegrafisch als antwoord gekregen: „„om te trouwen". Hij zei, dat hij dat telegram op zijn bureau had liggen. Ik zou het zo graag in handen hebben gekregen, maar hij wou het niet afstaan.

De aartsbisschop in verlegenheid

In Pretoria had ik na mijn toespraak over de Mariaverering op donderdag, 30 october, een gesprek met een protestantse dame, die r. katholiek was geworden. Ik kon haar natuurlijk gemakkelijk vastpraten. Zaterdag zou ik opnieuw met haar een gesprek hebben. Ik vond het echter een beetje unfair van mij met haar te debatteren, terwijl zij toch geen theologische opleiding had gehad zoals ik. Daarom stelde ik haar vóó om een priester mee te nemen. Zaterdag kwam zij weer, maar zonder een priester.

Ze zei echter, dat de aartsbisschop van Pretoria mij wilde toestaan om de studenten van het groot-seminarie toe te spreken. Ik was zeer verbaasd en kon het niet geloven. Ik vermoedde meteen, dat dat maar grootdoenerij van de aartsbisschop was. Hij wilde aan deze dame suggereren, dat de r. katholieken helemaal niet bang zijn voor mijn argumenten. Hij veronderstelde natuurlijk, dat ik die uitdaging niet zou durven aannemen en dat ik zeker niet in het „„hol van de leeuw" zou durven verschijnen.

Ik kreeg geen kans om naar de aartsbisschop te telefoneren voor 's avonds na mijn toespraak. Het gesprek verliep ongeveer zo: „Monseigneur, ik heb van mevrouw X. vernomen, dat ik de studenten van het groot-seminarie mag toespreken. Gaarne wil ik aan die uitnodiging gehoor geven. Wanneer zou dat het beste kunnen gebeuren?".

„„O.... ja,.... ja,.... ja. Dat moet U dan maar met de rector van het seminarie bespreken. Maar maar hij zal al wel naar bed zijn. Belt U hem morgen maar op".

„„Goed, monseigneur, welterusten en goeden avond."

Natuurlijk had de aartsbisschop ondertussen met de rector overlegd, hoe zij zich uit die netelige situatie zouden redden.

De volgende dag belde ik weer op. De rector verstond echter geen Afrikaans en daarom fungeerde dr. Geldenhuis als tolk.

De rector zei: „„Ds. Hegger mag de studenten toespreken, maar dan moet hij zelf in het Engels spreken".

„„Ja, maar", zo zei dr. Geldenhuis, „ik wil wel als tolk optreden".

„„Neen", zei de rector weer, „„ds. Hegger moet zelf in het Engels spreken, anders mag het niet."

Het was nu wel duidelijk, dat de aartsbisschop samen met de rector deze uitvlucht hadden bedacht. Hun informatiebureau zal hen allang hebben meegedeeld, dat ik het Engels niet voldoende machtig ben om er een hele redevoering in af te steken en eventueel te debatteren.

Een van de eerste dingen, die ik dus moet doen tijdens mijn studieverlof, is mijn Engels weer op te halen. Maar zou dat helpen? Misschien vragen ze dan wel, dat ik mijn toespraak in het Chinees moet houden.

Roomse scheldpartij en laster

De r.k. kerk van Zuid-Afrika heeft het mij wel erg gemakkelijk gemaakt. Hun blad „„Die Brug" heeft een complete scheldpartij tegen mij opgezet. En zoals iedereen weet: iemand, die begint te schimpen, bekent daarmee zijn ongelijk. Het heeft mij zeer verbaasd, dat een r.k. blad in het protestantse Zuid-Afrika zulk een taal durft te gebruiken. In Nederland zou een r. katholiek schrijver er zich beslist over schamen om zich tot dergelijke minderwaardige taal te verlagen.

Ik heb daarom een schrijven aan Die Brug gericht, waarin ik de schrijver van dit artikel uitdaag tot een publiek debat in Johannesburg. Tot nog toe heb ik echter nog geen antwoord ontvangen. Copie van dit schrijven is aan de pers verzonden en door de kranten overgenomen, door sommige zelfs op de voorpagina. De tekst van mijn brief luidde als volgt:

Aan de redactie van Die Brug te Kroonstad

Zeer geachte Redactie,

Het spijt mij zeer te moeten vaststellen, dat U in Uw editie van october 1958 op mijn weerlegging van de r.kathoheke leer geantwoord hebt met een aanval op mijn persoon.

Inderdaad stelt het mij teleur, dat de priesters, die eens mijn confraters waren, nu zo tegen mij optreden.

Verlaagt U zich niet tot een ordinaire schehlpartij, wanneer U mij vergelijkt met een „„kakiboer" (dat is een Boer, die tijdens de Boerenoorlog heulde met de Engelsen. Te vergelijken met een N.S.B.er in de laatste oorlog. Dus: een verrader), door mij te noemen een „deserteur" en een „afvallige"?

Verlaagt U zich niet tot grove laster, wanneer U suggereert, dat ik niet ben uitgetreden uit gewetensovertuiging, maar om te trouwen? Laster is toch volgens de r.k. leer zware zonde? Of is die laster in dit geval geoorloofd, omdat het doel de middelen heiligt en U op deze manier mijn getuigenis ten opzichte van de rooms-katholieken tracht te breken?

En vervolgens, het huwelijk is toch iets heiligs ook volgens de r.k. leer. Waarom tracht U mij dan verachtelijk te maken door mij te noemen: „„deze getrouwde man?"

Het is mij een genoegen om hiermede de schrijver van het betrokken artikel uit te nodigen tot een publiek debat te Johannesburg. Over plaats en wijze van het debat gelieve U zich in verbinding te stellen met ds. R. van Tonder.

Als onderwerp stel ik voor „„het r.k. priesterschap", waarover U mij terloops aanviel door mij te noemen: „„priester in eeuwigheid", of over „„de biecht" of de „„Mariaverering", waarover Rev. Vincent Hill mij aanviel in The Pretoria News.

In afwachting van Uw geëerd antwoord

verblijf ik

H.J. HEGGER

Vandaag zijn op de voorpagina van een grote krant hier zeven vragen gepubliceerd. die ik aan de r.k. kerk van Zuid-Afrika heb gesteld. De krant leidt die vragen in met deze woorden: „„Ds. H.J. Hegger, voormalig r.k. priester, die protestant is geworden, richt zeven vragen aan de roomse kerk. Zijn verzoek is, dat duidelijk op deze vragen zal geantwoord worden. De ervaring van ds. Hegger is tot nog toe, dat de „„antwoorden" uit vage beschuldigingen bestaan, vooral tegen zijn persoon."

Een volgende keer hoop ik deze vragen te publiceren in ons blad met het eventuele antwoord van de rooms-katholieke kerk van Zuid Afrika.

Intussen hartelijkste broedergroeten vanuit dit zonnige land. 10 december hoop ik vanuit de zomerse hitte hier neer te dalen in de sneeuw van Schiphol.

Nieuw adres: Egidius Blocklaan 4, Kortenhoef (Ned.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen