Een dag in Den Bosch

Met de evangelisatiebus van Sjofar vertrekken we meestal om 8.30 uur uit Lunteren. Jan Dirk Liefting en ik. Geregeld halen we nog andere medewerkers op. Andere vrijwilligers komen rechtstreeks naar het marktplein in Den Bosch.

Er staan meestal ongeveer vier andere kramen met bijvoorbeeld vis, patat, bloemen en fruit op het Bossche marktplein. Een omgeving met hotels, restaurants en winkels. Er passeren veel mensen en jongelui. In een straal van 20 meter rond de evangelisatiebus mogen we folders uitdelen. We proberen met mensen in contact te komen en hun een gratis Bijbel aan te bieden. Ook wijzen we hen op de adressen in de folder. Daar kunnen zij terecht voor vragen.

Op de luifel van de bus, waaronder een tafel staat met Bijbels in verschillende talen, boekjes voor kinderen enzovoort, staat geschreven:

“Jezus komt spoedig! Bent u bereid? Vraag voor meer informatie een gratis Bijbel aan.”

Als alles is geïnstalleerd, vragen we in de bus de Heere om een zegen. We doen dat ook ’s middags en voor we naar huis gaan. Gouden momenten vind ik dat, als we mogen delen wat er in Gods Woord staat geschreven en bemoedigd worden door de ervaringen die de Heere wil geven door Woord en Geest. Je doet dit werk niet zomaar. Thuis kan het een worsteling zijn: Heere, wie ben ik dat ik dit doen mag? Wilt U mij de woorden in de mond leggen? Geef me vrijmoedigheid. Laat ik vooral goed van U mogen spreken.

Rond Kerst opende Jan Dirk een evangelisatieactie met de volgende woorden: “Mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker.” Laten we dit met Maria mogen getuigen.

Als je dit dan ook thuis hebt overdacht, springt je hart op van vreugde. Er is herkenning vanuit Gods Woord. Het maakt je blij en sterk.

Niet alleen zijn er mensen met wie je iets mag delen. Er zijn ook mensen die je vragen stellen of iets vertellen. Het gebeurt ook wel dat voorbijgangers vloeken of zich smalend uitlaten over de tekst op de luifel. Ik twijfel dan en denk: Als we hier nu niet zouden hebben gestaan, zouden die mensen ook niet hebben gevloekt.

Onlangs zag ik uit naar de man die de vorige keer vertelde dat hij de islam en het boeddhisme net zo waardevol vond als het rooms-katholieke geloof, waarvan hij de catechismus uit z’n hoofd kende. Later bleek dat hij de Bijbel nooit had gelezen. Hij was net in het ziekenhuis geweest voor een controle na een hartoperatie. De verpleegkundige had gezegd: “Meneer, dit is uw verjaardag. U bent als het ware opnieuw geboren.” Daarop zei ik: “Ik kan u op uw verjaardag een Bijbel geven. Daar staat een verhaal in van iemand die ook opnieuw geboren is.”

Hij was verbaasd. Dit wist hij niet. Hij ging met het Nieuwe Testament naar huis. Je blijft na zo’n gesprek met die man bezig, ook in gebed. Zou hij terugkomen met vragen of iets te vertellen hebben?

Een andere ontmoeting: “Mevrouw, u draagt een kruisje. Wat betekent dat voor u?”

Verlegen: “Nee, ja ik heb alles gedaan wat me is opgedragen door de Rooms-Katholieke Kerk, maar ik geloof niet. Ik doe er tenminste niets aan. Ja, u maakt me verlegen met die vraag, ik ga toch weer in de Bijbel lezen.”

Denk niet: Dat zegt ze nu wel, maar dat doet ze toch niet. Nee, red door middel van Gods Woord degenen die ten dode zijn opgeschreven en bid voor hen.

Wat een opdracht. Voelt u dit ook zo? Kom dan en zie of u iemand tot Christus kunt leiden, zoals Andreas en Filippus dat ook deden. De belijdenis van Nathanaël, een Israeliët: U bent de Zoon van God! De Koning van Israël!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen