BIDDEN BIJ ROME

Rooms-katholieken bidden vaak Randers dan protestanten.

Hieronder enkele voorbeelden.

Er is een vorm van bidden die we evenzeer bij de heidenen aantreffen, het bidden als een handelstransactie: "Do ut des", ik geef u wat met de bedoeling dat u mij daarom wat, liefst heel veel, teruggeeft. Enkel met het oog daarop steekt men een kaarsje aan voor het beeld van een heilige, vooral van Maria. Men zet het beeld in de bloemen en/of bewierookt het. Men gaat dan van de veronderstelling uit dat die heilige zo'n eerbetoon erg prettig vindt en daarom zijn best zal doen om in ruil daarvoor een goed woordje te doen bij God, om Hem ertoe te bewegen de gunst waarom de bidder vraagt, te honoreren. Zo'n koehand.eltje heeft, ook volgens de rooms-katholieke theologen, natuurlijk niets uit te staan met het bijbelse bidden. Het is een uiting van ordinair egoïsme en daarom een gruwel in de ogen van de Heilige. Dat blijkt ook wel uit de reacties van deze "bidders", als ze niet verhoord worden. Sommigen worden dan zo kwaad dat ze het beeld omdraaien, zodat die heilige als een stoute kwajongen naar de muur moet kijken.

Er zijn in de Rooms-Katholieke EKerk prachtige liturgische gebeden, die vaak uit de vroege christenheid stammen. Neem maar eens het Gloria van de mis. "Ere aan God in den hoge! Wij loven U, wij prijzen U, wij aanbidden U, wij verheerlijken U, wij zeggen U dank om Uw grote heerlijkheid, Heer God, hemelse Koning, God, almachtige Vader.

Want Gij alleen zijt heilig, Gij alleen de Heer, Gij alleen de Allerhoogste." Men ziet de liturgie als het gebed van de Gemeente van Christus, van de Kerk der eeuwen. Volgens Rome hebben die gebeden een objectieve waarde, omdat de bruid van Christus daarin haar hulde brengt aan haar Geliefde. Het dagelijkse breviergebed van de priester sluit daar enigszins bij aan. Vroeger nam dat elke dag een uur en een kwartier, nog beter: anderhalf uur, in beslag wanneer je dat rustig en met alle aandacht wilde uitspreken. Elke week baden wij alle 150 psalmen. Dat breviergebed is intussen sterk gewijzigd.

Maar het eigenlijke bidden is het Minwendig gebed, dat door Rome sterk wordt aanbevolen.

Daarin kent men vele onderscheidingen. Ik noem er enkele. De meditatie: daarin speelt de verstandelijke overdenking een overwegende rol. Verder: het affectieve gebed, het gebed van eenvoud, het gebed van ingekeerdheid, het gebed van rust, enzovoort. Ik kan die natuurlijk niet behandelen. Wel wil ik wijzen op het gebed van verootmoediging.

Men noemt dat meestal het gebed van de "compunctio cordis", de verbrokenheid des harten. De houding van de verbrijzeling des geestes moet volgens de rooms-katholieke vromen de basis zijn waaruit elk waarachtig gebed opwelt. Daarom baden zij graag het "Miserere", Psalm 51.

Toch is er ook dit verschil met protestanten. Een reformatorisch christen bidt vooral vanuit het besef:

"God is mét mij door Christus"; een rooms-katholiek christen vooral vanuit het besef: "God is in mij en ik ben in Hem door Christus." Men wijst daarbij graag op teksten als Joh. 14:23; 1 Kor. 6:19; Judas 20 en vooral op de eerste brief van Johannes. Die verheffing tot en in God gaat bij hen steeds weer gepaard met een diepe verootmoediging, zoals u die vooral kunt lezen in "De navolging van Christus" van Thomas a Kempis. Gedurende de ogenblikken van die verrukkelijke aanschouwing en van het beleven van deze liefdevolle eenheid met de genadige God hebben ook zij de neiging om met Jesaja uit te roepen:

"Wee mij, want mijn ogen hebben de Koning, de HEERE der heerscharen, aanschouwd!" "Wee mij want ik verga, daar ik een man van onreine lippen ben!" Dan rusten ze helemaal uit bij God, Die door Jezus Christus hun Vader is. Dan is er een woordeloze eenheid met Hem. Dan genieten ze van Hem en dan weten ze dat Hij van hen geniet, omdat Hij in hen de gelijkenis ziet met Zijn Zoon, aan Wie Hij hen uit genade gelijk heeft gemaakt. Deze verborgen omgang met God is zo teer, zo hemels!

Aardse woorden kunnen die nooit weergeven. Zij die dit kennen, zullen het zeker herkennen tussen de woorden van deze vromen door. Zij weten waar zij het over hebben. En boven alles geldt dat wanneer wij iets vertellen over onze verborgen omgang met God, wij Hem indringend moeten smeken dat Hij ons moge bewaren voor stiekeme zelfverheffing, voor het pronken met Zijn gaven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen