WIE DE JEUGD HEEFT, HEEFT DE TOEKOMST

Al geruime tijd had ik de stille wens in mijn hart om deze zomer hier in Zuid-Limburg een evangelisatie-campagne te houden onder kinderen. Er zijn kinderen genoeg, maar hoe bereik je die? Waar haal ik de mensen vandaan, wat moet dat allemaal gaan kosten? Wat is het groot, dat de HEERE ons nodigt om onze mond wijd open te doen en dat Hij in de Heilige Schrift beschreven wordt als de grote KINDERVRIEND voor alle tijden en voor alle plaatsen.

De HEERE heeft overal voor gezorgd: én voor het geld, én voor werkers (voor een deel PABO-studenten van de "DRIESTAR" uit Gouda).

Maar ook voor eten en drinken en logeergelegenheid.

In totaal hadden zich 12 medewerkers aangemeld.

Tijdens de werkbesprekingen groeide er een uitstekende teamgeest, die zich in de dagen daarna ging bewijzen.

Donderdag 27 juli was het zover. De huifkar met twee paarden ervoor stond gereed om te vertrekken van het plein naast de Auw-kerk in Bunde. We hadden voor die dag een kleine twintig aanmeldingen. In de dagen hiervoor ben ik vaak door de ouders opgebeld, omdat ze toch wel graag wilden weten, wat we met hun kinderen gingen doen na die huifkartocht. Duidelijk voelde ik hoe die ouders in spanning zaten over onze komende aktiviteiten.

Maar ze hebben toch hun kinderen meegegeven en vol ontroering mochten we de eerste dag 22 kinderen in het gebouw "DE KOEL" ontvangen.

leder teamlid wist wat hij of zij doen moest.

Allereerst stond er een bijbelles over Jona op ons programma.

Maar de vertelster beleed aan de kinderen, dat ze hiervoor de hulp van de HEERE nodig had. Daarom stelde ze voor om daar samen om te bidden. En dat gebeurde….

(Denk erom dat bidden met deze kinderen een hele gebeurtenis is). Velen deden hun ogen niet dicht. Wellicht hebben ze zich afgevraagd: "Hoe kun je nu met iemand praten, die je niet eens kunt zien? Ziet de HEERE ons wel? En kun je met HEM zomaar vertrouwelijk praten? De juf doet dat, ik hoor het aan haar stem…."

Wat hebben ze hierna goed geluisterd naar het verhaal over Jona, die dacht straffeloos te kunnen weglopen, maar die door Gods goedheid toch daar terecht kwam waar hij moest zijn om Gods boodschap ook aan de Ninevieten te brengen.

Wat is er na deze eerste les veel gezongen. En het opmerkelijke was, dat deze kinderversjes er gauw inzaten en dat ze meegingen naar de gezinnen, maar ook op straat kon je deze liederen telkens horen.

En zo drong de 'BOODSCHAP des HEILS' ook langs deze weg, Bunde en omgeving binnen en werden heel wat ouders gekonfronteerd met het feit dat er een GOEDE HERDER is, Die ons allemaal nodigt om toch te luisteren naar Zijn Stem.

De volgende dag kwamen er 23 kinderen met de huifkar mee.

Hij had nu een andere route gevolgd en weer zat hij tot onze grote blijdschap en verwonde ring vol met kinderen. Weer werden er kaartjes met namen opgespeld en weer volgde er een Bijbelverhaal. Bij het zingen deed iedereen enthousiast mee. Er werden spelletjes gedaan, zowel binnen als buiten, en toen de ouders hun kinderen in de namiddag kwamen ophalen werden ze hartelijk door ons team uitgezwaaid.

Toen de zaterdag aanbrak was er geen huifkar, maar nu brachten de ouders zelf op aan drang van de kinderen hun kroost naar "DE KOEL" om daar opnieuw zinvol bezig gehouden te worden.

Deze dag werd afgesloten met een ballonwedstrijd en met de belofte dat ze allemaal op deze zaterdagavond bezoek zouden ontvangen aan huis en dat ze dan een cadeautje zouden krijgen.

Tussen zeven en acht uur konden ze ons verwachten.

En inderdaad: alle kinderen waren hiervoor thuisgebleven. Niemand wilde bijvoorbeeld gaan zwemmen of een eindje gaan fietsen. Nee, ze bleven met dit warme zomerweer thuis op de stoep zitten wachten om te zien of "de goede herder" van Bunde zijn woord gestand deed. Wat was de verbazing groot bij jong en oud, toen er in al die gezinnen een prachtige Kinder bijbel werd aangereikt met nog wat andere evangelisatielektuur.

Zondagmiddag was de afsluiting van deze evangelisatie-campagne, waarbij niet alleen de kinderen, maar ook hun ouders verwacht werden.

Vele ouders kwamen opdagen en opnieuw kregen we de gelegenheid om de boodschap vanuit de Heilige Schrift uit te dragen. Mijn hart mocht vol zijn van de liefde van de Heere Jezus en dan spreek je zo gemakkelijk en gunnend.

De kinderen hebben opnieuw hun liederen laten horen. Ze zongen uit volle borst hun eigen ouders toe, opdat, zo dacht ik, de muren van ongeloof diepe scheuren zouden gaan vertonen.. En ja hoor, in de pauze kreeg ik een gesprek met een vrouw, die getrouwd was met een Hindostaan en die haar twee kinderen met deze campagne had laten meedoen. Zij had heel veel vragen, die er op neer kwamen, dat het Evangelie niet voor haar kon zijn. Net zo min als voor haar man, die een oosterse godsdienst beleed.

En het Evangelie kon ook niet voor haar kinderen zijn, want die waren niet eens gedoopt….

Dit onvergetelijke gesprek, waarin ik haar de ruimte van Gods genade mocht laten zien, verliep zodanig dat ze even later onder tranen uitriep: "Nu heb ik gemerkt dat mijn zingende kinderen mij zowaar in aanraking hebben gebracht met de echte 'GOEDE HERDER'. Hij heeft door heel dit gebeuren mijn levenspad willen kruisen!" Onze woorden schieten tekort om de heerlijkheid van zo'n ontmoeting aan u over te brengen. Ik heb maar één vraag aan u allen, die dit leest: bidt, bidt voor de doorwerking van het Evangelie in dit gebied rondom Bunde en Meerssen. De velden zijn wit om te oog sten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen