KERSTFEEST IN HET CONCENTRATIEKAMP

Er waren in december 1944 nog 500 kinderen in het vrouwenconcentratiekamp van Ravensbrúck. Duizenden kinderen die in het concentratiekamp geboren waren en grotere kinderen, ze waren allen omgekomen van de honger of door ziekte, of in de gaskamers vermoord. Maar 500 waren overgebleven. En deze kinderen zouden nu iets van de kracht van de moederliefde ervaren.

De kampkommandant Suhren die het einde van de Hitlertijd zag naderen, had voor het eerst toegestaan dat er een kerstfeest mocht worden gevierd.

De m elden geschenkjes in elkaar voor de kinderen. Als speciale attentie kregen de kinderen een kopje thee en wat brood, met jam besmeerd, dat de moeders bij elkaar hadden gespaard van hun eigen karige rantsoen. Van de kampkommandant kregen ze zelfs een koekje. "U zult straks na de overwinning in het Groot-Duitse Rijk een heerlijke toekomst tegemoet gaan", zo zei hij.

Stel u die kinderen voor: in hun dunne, gerafelde kleding die om hun uitgemergelde lichaampjes hing. Ze zaten daar en beleefden een kerstviering. Ze drukten hun armzalige kadootjes tegen zich aan. Ze kauwden gulzig op het stukje brood. Even kwam een vermoeden in hen op van een mooie, betere wereld, die haar poorten weldra voor hen zou openen.

Maar het zou hun enige en laatste kerstviering zijn. Januari 1945 liet de kommandant alle kinderen naar elders transporteren.

Hun leven eindigde in de gaskamers van Bergen-Belsen. Slechts enkele kinderen konden door de vrouwen verborgen worden, zodat ze aan het dodelijke transport ontkwamen. Zij hebben de bevrijding mogen meemaken. (Uit "Ravensbrúck - Was geht das mich an?")

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen