… is zonde gemaakt (2 Kor. 5:21)

Op Golgotha was Hij volkomen tot zonde gemaakt. Daar was Hij de door de Vader Vervloekte.

Daar sprak God in Hem ons allen aan: "Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, dat de duivelen en zijn engelen bereid is" (Mat. 25:41). En de Zoon kreunde onder die verlatenheid van de Vader, kreunde omdat Hij verpletterd werd door de schuld die Hij droeg, de zonde waarmee Hij Zich vereenzelvigd had.

Innerlijk bleef Hij de Rechtvaardige, de Reine, maar juist die situatie moet Hem mateloos gekweld hebben.

Christus droeg niet slechts de smet, de viezigheid van onze zonde, maar ook onze schuld. Innerlijk moet Zijn geweten Hem gebeukt hebben; nogmaals niet omdat Hijzelf zonde zou hebben gedaan, maar omdat Hij door God zonde was gemaakt.

U en ik, wij mogen die hel ontvluchten. Wij mogen heensnellen naar deze Gekruisigde en Opgestane, de Zoon van God.

Hij mocht en wilde dat niet. Hij heeft de beker tot de laatste druppel geledigd. Hij droeg niet slechts uiterlijk het boetekleed van onze zonde. Hij werd innerlijk tot zonde gemaakt. Zijn eigen Vader drukte Hem op die zonde, ónze zonde.

"Abraham schikte het hout en bond zijn zoon Izaak en legde hem op het altaar boven op het hout". "Maar de Engel des Heeren riep tot hem…". "Toen… nam Abraham die ram en offerde hem tot een brandoffer in de plaats van zijn zoon" (Gen. 22).

De Engel des Heeren, Christus, gelastte Abraham zijn zoon niet te offeren, omdat Hijzelf Zich straks zou slachtofferen als een Lam. Dan zou er geen stem uit de hemel klinken: "Strek uw hand niet uit aan de jongen en doe hem niets". "Want Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem" (2 Kor. 5:21).

Daarom heeft Christus het ook uit kunnen houden onder dat verpletterende schuldgevoel. "… Jezus die voor de vreugde die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen en schande veracht" (Hebr. 12:2). De schande, de schaamteloosheid van onze zonde heeft Hij op Zich genomen, omdat Hij wist dat Hij daardoor ons zou kunnen bekleden met Zijn eigen reinheid, heiligheid en heerlijkheid.

En - ik heb daar, geloof ik, al eens meer op gewezen - al werd Hij door de Vader verlaten, de Geest verliet Hem niet. "Hoeveel te meer zal het bloed van Christus die door de eeuwige Geest Zichzelf onbestraffelijk opgeofferd heeft, uw geweten reinigen van dode werken om de levende God te dienen?" (Hebr. 9:14).

"Hoeveel te meer…"! Lezer(es), indien uw schuld u drukt, ook de schuld dat u zo weinig schuldgevoel hebt, weet dat Christus er Zijn vreugde aan beleeft, wanneer u naar Hem vlucht en u aan Hem toevertrouwt, roemend in Zijn offer, roemend omdat Hij Zich voor u tot zonde heeft laten maken. Hij wil zo graag dat u gerechtigheid Gods wordt in Hem. Hij is de goede Herder, die het verloren schaap gaat zoeken in de wildernis, het éne verloren schaap, ook u.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen