Gods uur voor Nederland?

Zeer geboeid las ik dit boek. En vol dankbaarheid. Het heeft mij heel erg bemoedigd. Ik heb altijd geloofd in de kracht van het Woord Gods. Paulus zegt immers: " Want ik schaam mij het Evangelie van Christus niet; want het is een kracht Gods tot zaligheid een ieder die gelooft" (Rom. 1:16).

Maar de Heere schenkt ons ook telkens weer de vertroosting dat we die kracht Gods van het Evangelie ook mogen zien.

Maar als je die uitwerking van het Evangelie in andere tanden zoals in Guatemala ziet. dan komt vanzelf de vraag in je op: Waarom zien wij daar zo weinig van in Nederland? Waarom brokkelen de kerken van de Reformatie hier steeds meer af? Waarom zitten veel kerkleiders angstig bij elkaar met eigenlijk maar één doel: Proberen nog te redden wat er te redden valt, d.i. proberen de geruisloze afval van de eigen kerkleden zoveel mogelijk te remmen. Het lijkt op een koortsachtig water scheppen uit een lek en daarom zinkend schip.

Hebben ze in Guatemala een andere Bijbel? Beschikken ze daar over een andere Heilige Geest?

Natuurlijk niet, zo hoor ik u zeggen. Maar wat is dan de reden? Zijn wij slechter dan de mensen van Guatemala? Nee, dat kan de reden niet zijn, want de Heilige Geest wordt niet over een land uitgestort, omdat de inwoners het verdiend hebben vanwege hun braafheid, maar enkel uit genade.

Het leek mij heilzaam om gedeelten uit dit boek te vertalen. Wij, Nederlanders, denken vaak dat wij het beter weten dan alle andere volken. Een geest van gelijkhebberij heeft ons verziekt. Dat is zeker een van de oorzaken van onze geestelijke machteloosheid. Laten we daarom eens eenvoudig aan de voeten gaan zitten van deze mensen uit de Derde Wereld. Dat is een goede oefening in nederigheid. En nederigheid is een levenshouding waartoe de Bijbel ons voortdurend oproept. We luisteren dus naar:

DS. EMILIO A. NUNEZ:

Als evangelisch-reformatorische christenen zijn wij overtuigd dat de gemeente van Christus kan en moet groeien. Deze gemeenschappelijke overtuiging is gebaseerd op de heilswil van de hemelse Vader, op het verlossingswerk en de zendingsopdracht van de Zoon van God. en op de aanwezigheid van de Heilige Geest onder en in de gelovigen.

Die overtuiging is ook gegrond op de werkdadige kracht van het Woord Gods, op de eigen aard van de gemeente van Christus die een levend en groeiend organisme is, en op wat wij kunnen konstateren in de gehele wereld nl. dat de getrouwe prediking van het Evangelie vruchten afwerpt.

De groei van de gemeente van Christus moet echter integraal zijn d.w.z. zowel kwantitatief als kwalitatief, een uitbreiding in de lengte en breedte door een toenemend aantal van mensen die zich voegen bij de gemeente die zalig wordt, maar evenzeer een uitbreiding naar de diepte, doordat de gemeente steeds meer opwast in de kennis van haar Heere en Bruidegom.

Een kleine kudde?

Ongeveer 30 jaar geleden hoorde ik een preek, die mij heel erg verbaasde. De voorganger zei dat de gemeente ertoe was voorbeschikt om steeds een kleine kudde te blijven en dat zij nooit een grote menigte zou bevatten van door Christus verlosten.

Hij wilde daarmee de kerkgangers gerust stellen. Ze hoefden zich er geen enkele zorg over te maken, wanneer het ledental niet of nauwelijks zou groeien.

Daar kan iets waars in zitten, maar de Bijbel spreekt ook over de geweldige kracht van het Woord Gods, het zaad waaruit nieuwe gelovigen geboren worden.

Zeker, het is een dwaling wanneer men de getalsstrekte als het belangrijkste beschouwt. Dan loopt men groot gevaar dat de grootmaking van de groep, en soms in het bijzonder van de groepsleider, het eigenlijke doel wordt en niet de grootmaking van de Naam des Heeren.

De eigenlijke drijfveer van al onze evangelisatie moet zijn: "De Heere … is lankmoedig over ons, niet willende dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen" (2 Petr. 3:9). "Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe" (Joh. 3:16).

Het getuigenis van het Oude Testament

Ook al zou men het Evangelie in strikte zin een boodschap kunnen noemen, die rechtstreeks voortspruit uit het Nieuwe Testament, dat neemt niet weg dat men de wortels daarvan volledig in het Oude Testament kan terugvinden. Want er is een eenheid en een voortgang tussen de beide Testamenten.

Men kan zeggen dat het Evangelie een aanvang heeft genomen in het paradijs na de zondeval, toen de Heere het Zaad van de vrouw beloofde, dat de kop van de slang zou vermorzelen (Gen. 3:15; Openb. 12:9). Wij hebben wel allen in Adam gezondigd (Rom. 5:12-21), maar in Christus verschijnt de nieuwe Adam, die het Hoofd wordt van de verlosten der eeuwen.

In hoofdstuk 12 van Genesis zien we dat God Abraham roept om hem te maken tot de vader van een volk, waarin alle geslachten van de aarde zouden worden gezegend (12:3).

De Heere ging een verbond aan met Abraham om door middel van hem zijn lijfelijk nageslacht (Israël), maar ook de gehele wereld te zegenen.

De verkiezing van Israël is niet een enge voorkeursliefde, waardoor de heidenen zonder meer zouden worden buitengesloten. Integendeel, het was juist Gods bedoeling dat Israël een instrument in Zijn hand zou worden tot welzijn van de gehele wereld.

Deze karaktertrek van het universalisme, niet van universaliteit (met dat onderscheid wijst Nunez de alverzoening af. HJH) klinkt door heel het O.T. heen.

Bijvoorbeeld: wanneer Salomo zijn gebed uitspreekt bij de inwijding van de prachtige tempel van Jeruzalem, zegt hij, dat ook de vreemdelingen de gelegenheid zullen krijgen om de God van Israël aan te roepen (1 Kon. 8:4143). Dat Israël vervallen is tot een religieus exclusivisme, waarbij het vergat dat het een grote zending had voor alle volken, betekent niet dat ook God daarmee Zijn oorspronkelijke heilsbedoelingen voor alle volken zou zijn vergeten.

En de profeten van Israël hebben ook steeds de kosmische trekken van de komende Messias gezien en verkondigd - tegen alle zelfverheffing en nationale trots van Israël in.

Ds. EMILIO A. NUNEZ

OPMERKING ONZERZIJDS

Met het doel nl. dat Guatemala in 1990 voor meer dan de helft lid zal zijn vaneen kerk, waar het Evangelie getrouw wordt gepredikt, kunnen wij instemmen. Onjuist zou zijn wanneer ze als doel zouden hebben gesteld: "Guatemala in 1990 voor meer dan de helft bekeerd", want de bekering van mensen hebben wij niet in handen. Ze is een geschenk van God en kan dus niet het resultaat zijn van de menselijke inspanning van een evangelisatiecampagne.

Maar wél zijn ook wij gebonden door de lieflijke opdracht om het Evangelie van de vrije genade in Christus te verkondigen aan een ieder die het maar horen wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen