IN OOSTENRIJK

De meesten van hen zijn rooms-katholiek geweest en dat schept altijd weer een bijzondere band. Verschillenden zeiden het mij ook na afloop: "Het was een verademing voor ons om van iemand die als priester en theoloog een grondige opleiding heeft gehad in der.-k. leer, te horen hoe dit alles even grondig vanuit de Bijbel weerlegd kan worden".

Ik merkte ook hier weer van hoe groot belang het is steeds weer te wijzen op dat grondthema van de Bijbel: de rechtvaardigmaking van de goddeloze (Rom.5:4). Een oudere dame, een predikantsweduwe, hield bij het afscheidnemen mijn hand vast en zei: "Dus wij blijven zondaars tot het laatste toe?". Ik proefde in die woorden een stuk verlossing. Zij was natuurlijk al langer tot die ontdekking gekomen, maar had dat feit blijkbaar met kunnen rijmen met een heiligheidsopvatting, die haar was bijgebracht.

Van een predikant ontving ik het boek: "Heimatsucher" door H.von Redern. Het beschrijft de verbanning van meer dan 20.000 protestantse christenen uit het gebied van de aartsbisschop van Salzburg, VonFirmian, die er tegelijk werelds vorst was. Ze moesten alles achterlaten, wanneer zij hun geloof in de zaligmaking door Christus, door genade en geloof alleen, niet wilden prijsgeven. Velen zijn van honger en kou onderweg omgekomen.

Oostenrijk is voor 65% protestants geweest, maar de contrareformatie heeft met behulp van de Habsburgse monarchie hard toegeslagen. Velen zijn gemarteld en ter dood gebracht op last van de Inquisitie. Thans is Oostenrijk nog slechts voor 6% protestant.

Ergens in Oostenrijk sprak ik voor jongelui, die werden opgeleid in de Bijbelkennis en de reformatorische geloofsleer om daarna terug te keren in een van de landen achter het IJzeren Gordijn. Ik werd vertaald in een van de oosterse talen. Ik heb maar niet gevraagd welke die taal was, want alles wordt zoveel mogelijk geheim gehouden.

De direkteur van die Bijbelschool zei dat er intussen wel heel wat bijbelse lektuur voorhanden is in de communistische landen, maar dat er zeer weinig voorgangers zijn, die een beetje theologische vorming hebben genoten.

HEIDELBERGSE CATECHISMUS:

Zo dan Christus voor ons gestorven is, hoe komt het dat wij ook moeten sterven? Onze dood is geen betaling voor onze zonden, maar alleen een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven.

DE DOOD EN HET HIERNAMAALS

door prof. G. Wisse (uitg. Stark Texel) ƒ 17,25. Er staan zeer waardevolle opmerkingen in; daarom graag aanbevolen. Wel houd ik niet van dit soort aanwijzingen: "Bij het betreden van de sterfkamer zij onze ganse houding ingetogen en devoot. Men ontbloot het hoofd, loopt zacht en geruisloos; men spreekt fluisterend, nadert op schier eerbiedige wijze de sponde, het woord wordt met bedachtzaamheid en overleg gesproken'^p.46). Spreekt dit alles niet vanzelf?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen