JULIANUS DE AFVALLIGE

In een zeer boeiend betoog beschrijft dr. G. J. D. Aalders de historische achtergronden van deze geheimzinnige keizer (uitg. Kok-Kampen, 125 blz. ƒ 17,50). Melodramatisch werd ons in de college's van de kerkgeschiedenis verteld dat hij, toen hij dodelijk gewond werd tijdens de veldtocht tegen de Perzen, zijn bloed ten hemel zou hebben geworpen en zou hebben uitgeroepen: Galilaee, vicisti (Galileër - hij bedoelde daarmee Christus - Gij hebt overwonnen).

Aalders laat zien dat een van de redenen waarom Julianus het heidendom weer wilde invoeren, zijn diepe teleurstelling in het christendom was. De „christelijke" generaals hadden op instigatie of althans met oogluikende toestemming van Constantius, zoon van de overleden Constantijn de Grote, verschillende keizerlijke verwanten omgebracht, waaronder ook de vader van Julianus. Hij was ook op de hoogte van de onfrisse strijd over de christologie en o.a. van het „schandaal van Antiochië" in 344.

Aalders noemt als een van de redenen: „Van invloed waren stellig ook de afschuwelijke kerkelijke ruzies, die het christendom in de praktijk ongeloofwaardig maakten en Gregorius van Nazianzus deden klagen dat het Koninkrijk der hemelen veranderd was in een hel" (pag. 117). En ónze kerkelijke ruzies?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen