…..als goddeloze

We staan nu aan het begin van een nieuw jaar. Maar ik weet reeds nu dat ik het aan het slot van 1983 niet verder heb gebracht dan deze status: „een goddeloze die om niet is gerechtvaardigd door de toerekening van de gerechtigheid van Christus". Het is dus niet zo dat ik straks weer een streepje gevorderd ben op de weg naar de levensheiliging en daardoor dus aangenamer ben geworden aan God. De enige grond waarom ik aangenaam ben aan God, zal tot mijn laatste snik niets van mijzelf zijn, maar alleen het verzoenende werk van Jezus Christus.

Maar, zo zal misschien iemand vragen: de levensheiliging is toch een opdracht. Inderdaad, maar het is tegelijk een noodzaak, maar dan een vitale noodzaak. Ik zal namelijk vanzelf veel vrucht dragen, wanneer ik aldus door geloof verbonden blijf met Christus als de Wijnstok.

Maar die vrucht is dan van Hem en door Hem. Dat bewerkt Hij in mij ondanks mijn aard als goddeloze. Die vrucht verandert mijn status als goddeloze niet.

Het blijft: „In mij, dat is in mijn vlees, woont geen goed" (Rom. 7:18). Ik kan dat niet anders zien.

Misschien is dat voor sommigen wat vreemd. Ik geef dan ook toe: het is een bepaald zicht dat je gegeven wordt. En als je dat eenmaal gezien hebt, raak je het nooit meer kwijt.

Zeker, als ik mij vergelijk met anderen, kan ook ik zeggen: „O God, ik dank U dat ik niet ben als de andere mensen: rovers, onrechtvaardigen, overspelers" (Lk. 18:11). Maar ik moet het Paulus nazeggen: „Want ik ben mijzelfvan geen ding bewust; doch ik ben daardoor niet gerechtvaardigd" (1 Kor. 4:4).

Ik weet dat ik in de loop van de jaren méér zelfbeheersing heb gekregen. Ik ben niet meer die verbeten vechtjas van vroeger, al raak je die strijdlust nooit helemaal kwijt. „Doch ik ben daardoor niet gerechtvaardigd".

Ik ben milder geworden, heb meer oog gekregen voor de enorme gebondenheid van ons allen. „Doch ik ben daardoor niet gerechtvaardigd".

Dát is ook mijn troost, wanneer ik het eindeloze geharrewar van christenen, overigens oprechte gelovigen, onder elkaar zie. Als ik niet dat zicht op mijzelf had als goddeloze, die enkel uit genade gerechtvaardigd ben, zou ik moedeloos worden en zuchten: Wat haalt het Evangelie uit? Nu echter weet ik dat ik van mijzelf, dat is van mijn vlees, en dus ook van het vlees van de andere gelovigen, geen goed kan verwachten.

En daarom stijgt iedere keer het Maranatha, de verwachting, de smeekbede om de spoedige wederkomst van Christus uit mij omhoog. Zal Hij dit jaar terug komen om ons met Zich mee te nemen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen