Zijn de zaligsprekingen van Christus niet waar ?

Hoe durft iemand zulk een vraag opperen? Zo hoor ik menige lezer uitroepen. Maar misschien hoort zulk een lezer zelf onder degenen, die althans sommige zaligsprekingen in twijfel trekken.

Ik werd opgebeld door een oudere broeder. Hij verkeerde in grote geestelijke nood. Hij zou zo graag de heerlijkheid Gods zien en de zekerheid ontvangen, dat hij een kind van God is.

Ik heb hem toen gevraagd: Denkt u dat dat verlangen naar God, dat verlangen om Zijn kind te zijn, uit uzelf is voortgekomen? Is dat een prestatie van ú? Kan zulk een smeken om de gemeenschap met God een vrucht zijn van uw vlees, uw zondige natuur?

Nee, antwoordde hij, in mij woont geen goed; dus uit mijzelf kan zulk een verlangen naar God nooit voortkomen.

Dat was een hele opluchting voor hem. Hij dankte voor het licht dat ik hem door Gods Woord mocht brengen. En hij beëindigde het gesprek.

Ik heb daar nog over nagedacht en zou deze broeder achteraf nog veel meer hebben willen zeggen. Dat doe ik dan nu maar.

Mij schoot namelijk te binnen de duidelijke zaligspreking: „Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden" (Matth. 5:6). Deze woorden zijn voor mij altijd een steunpunt geweest in mijn worstelingen als priester en kloosterling. Daar heb ik mij vaak aan vastgeklampt temidden van de duisternissen, waarin ik wandelde. Dan hield ik de Heere die zaligspreking en die belofte van de verzadiging voor. Ik beleed mijn zondigheid, ook in dat dorsten en hongeren naar de gerechtigheid. Ik wist dat daarin nog o zoveel eigen belang schuil ging.

En toch wist ik op een of andere manier dat desondanks de Heere die belofte aan mij zou vervullen. Ik wist dat de Heere die belofte niet aan rechtvaardigen had gegeven, maar juist aan zondaars zoals ik er een was.

En daar is ook die andere mooie belofte: „De Heere zal het voor mij voleindigen; Uw goedertierenheid, Heere, is in eeuwigheid; en laat niet varen de werken Uwer handen" (Ps. 138:8).

Roem in de trouw van de Heere, ook al doet u dat misschien bevend. Verbeid Zijn licht, ook al gaat u op dat moment door een dal van diepe duisternis. '„.Troost, troost, Mijn volk. Spreekt naar het hart van Jeruzalem en roept haar toe dat haar ongerechtigheid verzoend is…" (Jes. 40:1-2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen