CHRISTUS' VERZOEKINGEN

Ja, dat staat er: „Gij zijt degenen die met Mij steeds gebleven zijt in Mijn verzoekingen" (Luk. 22:28). En ik ben erg blij dat dat er staat, want het is mij tot grote troost.

Natuurlijk zijn de verzoekingen van Christus anders geweest dan de onze, maar de Schrift vertelt geen fabeltjes; het waren echte verzoekingen.

Op een of andere manier is het kwade op de Heere afgekomen. De duisternis kan zulk een eigenaardige lokking in zich bergen; een vreemde verleiding; iets zoets en iets bitters; de twijfel; de angst; de zuiging van het niets.

De Heere heeft dat blijkbaar ook door Zich heen voelen gaan; denk maar aan Zijn worsteling in Gethsemane. Voor Hem lag daar de afgrond, lag daar de mogelijkheid van de weigering, lag daar de ontzetting van Zijn naderende sterven.

Nee, Hij was daar niet een, twee, drie mee klaar. Het duurde lang. Het was een strijd, die hem water en bloed deed zweten.

Ik vind dat geweldig. Zo komt de Heere ons zo heel dicht nabij. Zo kun je je ook aan Hem overgeven, als verzoekingen op ons afkomen. Hijzelf wil je dan wegtrekken van de afgrond, wil je helpen om je angsten en vertwijfeling te overwinnen.

Ik heb de Heere lief in Zijn verzoekingen. Hij heeft die over Zich heen laten komen… om ons. Hij wilde in alles ons gelijk worden, uitgenomen in de zonde. Zo heiligt Hij onze verzoekingen. Zo mag ik ervaren, dat Hij in mij is, wanneer de duistere machten om mij heen hun aanval op mij proberen, tergend volhoudend, geconcentreerd, gecamoufleerd, listig, uitermate geraffineerd.

Maar in Hem ben ik dan méér dan overwinnaar (Rom. 8:37).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen