SCHOTS EN SCHEENF DOOR SCHOTLAND

Ik rijd nu door Schotland. Het is al tegen de avond. Op de bergen ligt nog sneeuw, maar het gras begint al groen te worden. De akkers zijn geploegd en geëgd, de muziek van de arbeid over de velden. De zon verdwijnt achter de einders in een gloed van goud.

Het heeft intussen wat geregend. De natte wegen slingeren zich nu glinsterend langs de groene weiden.

De reis van Glasgow naar Inverness duurt maar vier uur. W e zijn intussen steeds meer gestegen. De schemering gaat langzaam over in de duisternis van de avond. De trein rijdt langs een riviertje, dat over door de eeuwen heen uitgeslepen rotsgeulen glijdt en over allerlei stenen bruist die het dal zijn ingerold. De silhouetten van de bomen staan weerkaatst in het water.

Het is kwart voor acht en nog is het niet helemaal donker. Maar van het prachtige plaatsje Aviemore, hoog in de bergen, op 50 km afstand van Inverness zie ik bijna niets meer.

In Inverness staat mr. Hayter mij op te wachten. Hij is er niet in geslaagd om mij reeds die eerste avond bij een gezin onder te brengen. Ik logeer in een hotel vlak bij het station. W e danken de Heere voor mijn behouden overkomst en in dat gebed ervaar je dan meteen de gemeenschap der heiligen. Gods kinderen spreken over heel de wereld dezelfde taal, de taal van zondaars die weten dat ze de eeuwige dood verdiend hebben, maar die zich begenadigd weten en geroepen tot het deelgenootschap aan Gods natuur (2 Petr. 1 : 4 ) , tot het smaken van het eeuwige leven in Christus Jezus.

En dan tuimel ik in bed na een vermoeiende reis van 's morgens half zes uit Velp tot 's avonds half tien in Inverness in het noorden van Schotland.

Mijn reis door Schotland duurt van 15 tot 27 maart. Ik moet spreken in de volgende plaatsen: Ullapool, Fort William, Loch Carron, Aberdeen, Fraserbourgh, Dundee, Edinburgh, Glasgow (2x) en Inverness.

In het begin had ik moeite met het Schotse accent van sommige vragenstellers, maar dat wende wel. Er zijn zelfs typisch-Schotse woorden, die heel dicht bij het Nederlands liggen, zoals het woord „kirk" (kerk), „fechter" (vechter) en het woord „night", dat wordt bijna uitgesproken als ons Nederlandse „nacht".

In Schotland wordt ook nog het „Gaelic" gesproken. Dat is de taal die de Schotten in de zesde eeuw vanuit Ierland mee hebben genomen naar hun nieuwe land.

Het Gaelic is een zeer expressieve taal. Van verschillende predikanten hoorde ik dat zij zich in hun preken veel rijker konden uitdrukken in het Gaelic, dan in het Engels.

Van Spurgeon wordt verteld: Toen hij in Schotland preekte, hoorde hij na afloop in het Gaelic spreken. Hij vroeg aan de bekende dr. Kennedy: Welke taal bezigen die mensen? O, antwoordde dr. Kennedy, dat is het Gaelic, de taal die in het paradijs gesproken werd door Adam en Eva. — Waarop Spurgeon ondeugend repliceerde: Geen wonder dat ze zo spoedig uit het paradijs verdreven werden.

Mr. Hayter, die zelf een Engelsman is, zei mij dat het een bijondere ervaring is de Schotse gemeenten in het Gaelic de psalmen te horen zingen. Het maakt op Engelsen een diepe indruk. De zang is zeer gevoelvol, echter niet sentimenteel; sterk meditatief. „Het doet mij denken aan het psalmgezang in het Hebreeuws dat ik eens in een synagoge gehoord heb".

De gemeenten van de Free Church of Scotland en van de Free Presbyterian Church zingen alleen psalmen, geen gezangen. Ze maken ook nooit gebruik van instrumentale begeleiding. Ze menen dat voor het zingen dezelfde wetten gelden als voor het bidden. Zang en gebed moeten gedreven worden door de Heilige Geest, die geen aardse steunsels nodig heeft.

In Ullapool logeerde ik bij de predikant van de Free Presbyterian Church, rev. Malcolm Mac Innes. Hij gaat in de zomermaanden naar Italië en houdt daar evangelisatiesamenkomsten. Hij was graag bereid om een Italiaanse ex-priester gedurende enige weken in zijn huis gastvrijheid te verlenen. Zo zou hijzelf zijn Italiaans kunnen vervolmaken en eventueel zou zulk een ex-priester zijn arbeid in Italië kunnen overnemen.

De volgende morgen vertrek ik met de bus uit Ullapool. Vanaf een berghelling zie ik het dorp in het dal liggen, ontwakend onder een diep-blauwe hemel, terwijl de baai nog te slapen ligt bij dood tij. Kilometers ver rijden we langs die prachtige baai het land in.

De bus stopt bij elke brievenbus. De chauffeur is blijkbaar tevens postbode. Het gaat allemaal erg gemoedelijk. W e zijn maar met drie passagiers. Een meisje biedt ons een snoepje aan. Onderweg reikt de chauffeur de krant aan zijn klanten of als die niet komen opdagen, gooit hij de krant op de bevroren weide bij het huis. Ijspegels hangen langs de rotsen. W e passeren een spiegelglad meer. De bergen liggen er zo mooi in weerkaatst, dat je bijna niet kunt zien, waar de werkelijkheid eindigt en de weerspiegeling begint. Ik vraag de chauffeur of hij even stoppen wil. Natuurlijk, met alle plezier. Ik maakte er drie foto's van.

De meren hier zijn nog volkomen helder. Totaal niet vergiftigd. De regering waakt daar streng over. Allerlei soort vissen vermaken zich, spelen en dartelen in de reine natuur. Al is dan het Gaelic misschien niet de paradijstaal, Schotland zelf lijkt wel een overblijfsel van het steeds meer verloren gaande paradijs van Gods ongerepte schepping. Over het gehele landschap ligt de rust als een wijding uitgespreid. De mensen schijnen hier nog alle tijd te hebben.

Wat mij opviel, was de hoge toon, waarop de dominee bad. Hij deed dat niet alleen in de kerk, maar ook wanneer hij voor en na het eten bad in zijn eigen huis. Hij bleef diezelfde toon aanhouden, zonder te dalen of te stijgen. Later vernam ik dat dit een poging is om de eerbied uit te drukken jegens de heilige God, tot wie zij zich richten in het gebed.

De wegen zijn zo smal dat de auto's elkaar niet kunnen passeren en daarom heeft men op geregelde afstanden uitstulpingen aangebracht, waar men elkaar wél kan passeren. Erg hinderend is dat niet, want er is maar heel weinig verkeer. Schotland heeft maar 5 miljoen inwoners.

In Garve stond mr. Hayter mij op te wachten om mij naar Fort William te brengen, waar ik de tweede samenkomst had in Schotland.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen